Του Σωτήρη Σιδέρη

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφώς στόχος των ΜΜΕ.  Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, πλαστογραφούν γεγονότα, αποσιωπούν άλλα, δεν αγγίζουν καν ζητήματα πολιτικής ηθικής, δεν θίγουν τα κακώς κείμενα,  η κυβέρνηση είναι επιδεικτικά στο απυρόβλητο.   Κριτική μηδέν. Στηρίζουν την κυβέρνηση, τις μπίζνες τους, έχουν αλληλεγγύη. Τα ΜΜΕ πολεμούν τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Μητσοτάκης προσφέρει χρήμα, κατάργηση του πόθεν έσχες, δωρεάν άδειες και επειδή οι ιδιοκτήτες των ελληνικών ΜΜΕ είναι κυρίως επιχειρηματίες άλλων κλάδων τους βρίσκουμε σχεδόν παντού.

Στην ενέργεια, στις κατασκευές όπου κινείται χρήμα. Η εκ των πραγμάτων δυσμενής πραγματικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί όμως να αντισταθμιστεί με την σιωπή ή την παράκληση για περισσότερη προβολή των θέσεών του. Ο Αλέξης Τσίπρας, ούτε στη ΔΕΘ, ούτε επίσημα το κόμμα θέτει το πραγματικό πρόβλημα λειτουργίας των ΜΜΕ στην πολιτική βάση των διαπλεκόμενων σχέσεων και του σεβασμού των συνταγματικών κανόνων. Όταν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ανοίξει μέτωπο κατά της διαπλοκής και των ΜΜΕ, όπως έκανε την περίοδο 2012-2014 επιτυγχάνοντας μια συντριπτική νίκη, επιδίδεται έμμεσα ή άμεσα στον σχολιασμό διαφόρων δημοσιογράφων, τύπου Πορτοσάλτε, Οικονόμου, Πρετεντέρη, είναι περίεργη στάση. Αν θέλεις, ως αξιωματική αντιπολίτευση να κάνεις μέτωπο, χτυπάς Αλαφούζο, Μαρινάκη, Βαρδινογιάννη και όχι τους υπαλλήλους τους.

Καταθλιπτικό τοπίο

Το τοπίο στα ΜΜΕ είναι καταθλιπτικό. Δεν είναι μόνο πολιτικό πρόβλημα , είναι και κοινωνικό. Ο υποδόριος εθνικισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, τα αρνητικά πρότυπα, το ρεπορτάζ της κλειδαρότρυπας, η κίτρινη δημοσιογραφία , το ξεπεσμένο lifestyle, η λιγότερη πολιτική, η θρησκοληψία , τα αισχρά ριάλιτι, δεν είναι συγκυριακά φαινόμενα, είναι σταθερές που επιβλήθηκαν με τον χρόνο και τώρα έχουν εδραιωθεί. Για αρκετά χρόνια, η κριτική προς τα ΜΜΕ επικεντρώθηκε στην αποδυνάμωση της πίστης στη δημοκρατία και στην άκριτη στήριξη της διαπλοκής. Γι αυτό και κυριαρχούσε η  κριτική για «τηλεοπτική δημοκρατία» ή «τηλεοπτική δημοσιογραφία»  και «κίτρινη δημοσιογραφία» για να διαχωριστεί από την λειτουργία άλλων θεσμών και του Τύπου.
Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων ακόμη και αυτή  η τηλεοπτική  πολιτική δημοσιογραφία, όπως περιγράφηκε παραπάνω,  εξελίχθηκε  και κατάντησε μια μονοφωνική δημοσιογραφική δικτατορία, μακριά από τις υποχρεώσεις, την πολιτική  και την κοινωνική πραγματικότητα. Είναι η ίδια η ελληνική τηλεόραση, των ιδιοκτητών της δηλαδή,  που δεν μπήκε ποτέ στα ελληνικά νοσοκομεία επί πανδημίας, που δεν ερεύνησε ποτέ και τίποτα , που δεν ανοίγει διάλογο για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, που στήριξε μνημόνια, παρασιτισμό  και διαπλεκόμενη οικονομία,  που πολέμησε κάθε προοδευτική σκέψη και αντίδραση.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ νοιώθει ενοχές για την  έντιμη όντως, αλλά αποτυχημένη προσπάθειά του ως κυβέρνηση  να θέσει κανόνες, είναι δύο φορές χειρότερη η τωρινή του στάση. Γιατί αυτή την στιγμή συμπεριφέρεται σαν ουδέτερος ή δείχνει σαν να παρακαλά να του φερθούν καλύτερα. Και αντί να παρουσιάσει επίσημα στον ελληνικό λαό ένα νέο σχέδιο , για ένα νέο τοπίο στα ΜΜΕ, ασχολείται με τον Πορτοσάλτε ή τον Πρετεντέρη, τον οποίο μάλιστα δέχεται ως συνομιλητή του ο Τσίπρας. Γενικότερα η στάση του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικά προοδευτική δημοσιογραφία ήταν μάλλον εχθρική , αυτό δείχνουν οι επιλογές του και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση.

Μέτωπο κόμματος, κοινωνίας, διανόησης

Αν ο Τσίπρας θέλει να μιλήσει με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, ας ανακοινώσει κύκλο επαφών με τους ιδιοκτήτες, όπου θα βάλει στους τραπέζι τους όρους του . Ή αν δεν θέλει να τους συναντήσει, ας κάνει πρώτο θέμα της πολιτικής του, την ενίσχυση της δημοκρατίας , του πλουραλισμού των ΜΜΕ,  υποχρεώνοντας το διαλυμένο ή απολύτως ελεγχόμενο ΕΣΡ να κάνει τη δουλειά του. Και αν δεν την κάνει να αλλάξει τον νόμο. Και επειδή είναι αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να επιστρατεύσει διανοούμενους, πανεπιστημιακούς , να ανοίξει δηλαδή μέτωπο κατά της τηλεοπτικής κατάντιας. Είναι βέβαιο ότι αυτή η πίεση θα κλονίσει την αθεράπευτη έπαρση των ΜΜΕ.
        Υπάρχει νόμος για την συγκέντρωση των ΜΜΕ που δεν εφαρμόζεται. Ούτε ο κώδικας δεοντολογίας, ούτε ο τρόπος παρουσίασης των γεγονότων. Ο φόβος μπροστά στην υποτιθέμενη απόλυτη ισχύ των ΜΜΕ είναι πλασματικός ή ύποπτος ή έστω μη πραγματικός. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και πέτυχε σημαντικές νίκης με όλα τα διεθνή ΜΜΕ εναντίον του. Είναι κόμμα εξουσίας και έχει τον τρόπο να διεκδικήσει ένα άλλο τοπίο. Να φοβίσει αντί να το φοβίζουν. Να απειλεί αντί να τον απειλούν. Να καταγγέλλει αντί να τον καταγγέλλουν. Να αποκαλύπτει την διαπλεκόμενη  πραγματικότητα  και να δεσμεύεται για ριζικές αλλαγές.  Να επιβάλλει δηλαδή τη δημοκρατία στα ΜΜΕ.

Η πρόταση Τσίπρα να διορίζονται οι επικεφαλής της ΕΡΤ και του ΑΠΕ από την διάσκεψη των προέδρων της βουλής, είναι ήδη μια στρατηγική ήττα. Αντί δηλαδή να τα ελέγχει η κυβέρνηση θα τα ελέγχουν όλοι μαζί. Όμως αυτό που χρειάζονται και το ΑΠΕ και η ΕΡΤ είναι να λειτουργούν χωρίς επόπτες και χειραγώγηση από τα κόμματα. Έχουν το προσωπικό να κάνει καλά τη δουλειά του. Οι κυβερνήσεις δεν αυτοκαταργούνται αλλάζουν όμως τους κανόνες. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και στην ΕΡΤ και στο ΑΠΕ ήταν η αποθέωση της μηδενικής πολιτικής
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται ποτέ να πάρει τα ΜΜΕ με το μέρος του γιατί οι ιδιοκτήτες είναι ιδεολογικά εναντίον του. Δεν έχουν πρόβλημα να χρησιμοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνουν τις δουλειές τους , αλλά δεν θα πάνε ποτέ μαζί του. Δεν θέλουν κανόνες, δεν θέλουν έλεγχο, θέλουν μόνο δουλειές και επιρροή. Αν η κομματική ηγεσία,  δεν συνειδητοποιήσει ότι η σημερινή της, αμφιλεγόμενη και ενίοτε υποχωρητική στάση της έναντι των ιδιοκτητών των ΜΜΕ δεν αποδίδει, ούτε πρόκειται να αποδώσει , δε θα κάνει το επόμενο βήμα.  Ας κάνει λοιπόν το επόμενο βήμα, ας ανοίξει μέτωπο με τους πραγματικούς αντιπάλους του και όχι με  την κραυγαλέα, έστω βιτρίνα τους. Οι ιδιοκτήτες τη δουλειά τους κάνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ τι κάνει.....