«Σήκωσαν την Ελλάδα ψηλά»,  «Αλμα στην κορυφή του κόσμου», «Διπλός θρίαμβος στο Τόκιο». Και μαζί με τους τίτλους των εφημερίδων και τα διθυραμβικά σχόλια, τα μηνύματα της πολιτικής ηγεσίας και διαφόρων παραγόντων. Μόνο που η ...Ελλάδα  δεν έκανε και πολλά για τους αθλητές και τις αθλήτριες. Εδώ και χρόνια δεν κάνει. Αλλά σε κάθε μετάλλιο και επιτυχία υπάρχουν απο κοντά όλοι εκείνοι που θέλουν να μοιραστούν την επιτυχία. Και κυρίως να χαρεί ο κάθε Έλληνας (το πόπολο) πιστεύοντας ότι κάτι γίνεται, ότι το έθνος είναι γενναίο, οι Έλληνες παλικάρια και άλλα τέτοια. Στην προπαγάνδα πρώτοι. Την αλήθεια την έδειξαν τα δάκρυα του  αρσιβαρίστα Ιακωβίδη που «κουράστηκε να παλεύει μόνος του» αλλά και ο προπονητής του Τεντόγλου,  Γιώργος Πομάσκι: «Ο στίβος πεθαίνει, οι αθλητές και οι προπονητές φεύγουν».

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι όλοι αυτοί οι αθλητές παλεύουν μόνοι τους. Αν είναι τυχεροί και έχουν πετύχει να έχουν σπόνσορες και δωρητές ή αν βρίσκονται στο εξωτερικό (Στεφανίδη) μπορούν και συνεχίζουν. Οι πολλοί δεν μπορούν. Οργάνωση δεν υπάρχει (έχει διαλυθεί) οι εγκαταστάσεις επίσης όπως και οι οι αναγκαίες υποδομές. Ο ηρωισμός εκατοντάδων αθλητών βρίσκεται στο γεγονός ότι συνεχίζουν να προσπαθούν και να αγωνίζονται μόνο τους. Η λογική εδώ και χρόνια είναι πως το κράτος δεν επενδύσει στον μαζικό αθλητισμό. Εταιρείες (στοιχηματικές, εμπόριο αθλητικών ειδών κλπ, κλπ) επενδύουν σε κάποιες ομάδες και κάποιους αθλητές. Ακόμα καις το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ η κατάσταση είναι θλιβερή. Παίζουν λεγεωνάριοι β και γ διαλογής από Αφρική, Λατινική Αμερική, Ασία, και ελάχιστοι Έλληνες.  Την δε εθνική πόλο (από τις κορυφαίες του κόσμου) την θυμούνται κάθε 3-4 χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις αν φέρει κάποια επιτυχία. 

Γιώργος Πομάσκι

Ο διαχρονικός προπονητής της εθνικής ομάδας στίβου Γιώργος Πομάσκι, γεννημένος στο Πλέβεν της Βουλγαρίας, απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας Σόφιας, αθλητής τους άλματος σε μήκος της εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας, προπονητής στην Ελλάδα απο το 1988, εχει βγάλει πολλούς ελληνες αθλητές όπως: Σπύρος Βασδέκης, Νίκη Ξάνθου, Βούλα Τσιαμήτα, Βούλα Πατουλίδου, Λάμπρος Παπακώστας, Κώστας Ζαλαγκίτης, Λούης Τσάτουμας, Αντώνης Μάστορας κα αι τώρα του Τεντόγλου. Ξέρει λοιπόν τι λέει μιλώντας για την κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό,  ο ίδιος πριν λίγους μήνες, όταν προετοίμαζε τον Μίλτο Τεντόγλου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε δώσει μία μεγάλη συνέντευξη και εκεί είχε μιλήσει για τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού στίβου.

«Εγώ έχω μία γνώμη για τον αθλητισμό, διότι τρακάρω καθημερινά με αυτά τα προβλήματα. Μια χώρα πετυχημένη, πρέπει να έχει έναν σκελετό: Πρώτα είναι οι εγκαταστάσεις. Χωρίς αυτές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μετά πάμε σε ένα σύνολο αθλητών και προπονητών που να μπορούμε να δουλέψουμε με τα παιδιά και να τα εξελίξουμε. Όχι να τραβάς ένα παιδί, γαϊδούρι να είναι, θα ψοφήσει… Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια σχεδόν όλους τους προπονητές να έχουν καταφύγει στο πέρσοναλ τρέινινγκ λόγω της οικονομικής ένδειας στον στίβο. Ποιοι προπονητές θα χτίσουν τα παιδιά;

Εγώ μπορώ να πω τι φτάνει στον αθλητή και στον προπονητή από χρήματα, όχι πως τα διαχειρίζονται. Και αυτό δεν είναι μόνο ο μισθός μας. Ποτέ δεν αρκούσαν τα λεφτά, πάντα ήταν εις βάρος του αθλητή και του προπονητή. Δεν υπήρχε μια συνέπεια, να το πω έτσι. Είμαστε μόνιμα σε ένα λάθος. Και δεν τα λέω αυτά μόνο για τον τωρινό υπουργό Αθλητισμού και τον τωρινό ΣΕΓΑΣ. Έτσι είναι το σύστημα χρόνια. Ε, φτάνει πια.

Είναι σαν να έχουμε κολυμβητές και να μην έχουμε νερό. Αυτό είμαστε εμείς. Εμείς έχουμε για προπόνηση μια αίθουσα που στάζει και όταν βρέχει βάζει μέσα κάθε μέρα νερά. Πώς να ετοιμάσουμε τα παιδιά μας; Έχουμε αγώνες που δεν έχουμε μία στροφή στα 400 μέτρα. Πού να κάνει η Βασιλείου, αυτό το κορίτσι που παλεύει. Τη λυπάμαι. Πού να κάνουν όλο τον χειμώνα που δεν έχουν τρεις στροφές στα 800 μέτρα και στα 1.500. Η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να ετοιμάσει τις συνθήκες.

Ούτε το Ολυμπιακό Στάδιο είναι αυτό που πρέπει. Φτιάξαμε το ερκοντίσιον πριν από λίγο καιρό, πέρσι έσταζε παντού. Είχα τον Αντώνη Μάστορα, έτρεχε και πηδούσε, έσταζε συνεχώς και φοβόμουν στο κλειστό μήπως γλιστρήσει και τραυματιστεί άσχημα. Στο κλειστό… Κουράστηκα, δεν έχω τη δύναμη πια να το παλεύω, πώς να το πω. Κάποιος φταίει. Να βρούμε ποιος φταίει. Με μεγάλη στενοχώρια θα το πω, εμείς μοιράζουμε το πρόβλημα, δεν το λύνουμε. Δεν μπορούμε να βάλουμε είκοσι λάμπες στην Παιανία τόσα χρόνια; Δεν έχουμε ηλεκτρολόγο στην Ελλάδα; Δεν μπορώ να καταλάβω. Και είναι πολύ καλό γήπεδο. Όταν σκοτεινιάσει όμως, δεν μπορούν να κάνουν προπόνηση. Και δεν μπαίνουμε στην Παιανία εδώ και χρόνια. Ούτε το ΣΕΦ μπορούμε να χρησιμοποιούμε μόνο δύο μέρες για αγώνες. Αυτό είναι ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα. Για να εξελιχθεί ένα παιδί, δεν φτάνει μόνο η προπόνηση, χρειάζονται και οι αγώνες» είπε πει ο ίδιος στο «ΦΩΣ» σε μεγάλη συνέντευξη του.

Το γραφείο μου στο ΟΑΚΑ στάζει. Δεν υπάρχει άλλο μέρος να γυμναστούμε. Σε κάθε βροχή πλημμυρίζω. Τώρα έχουμε έναν καινούργιο διευθυντή στο ΟΑΚΑ, ενδιαφέρεται, το παλεύουμε, ελπίζω. Το ΟΑΚΑ όμως δεν έχει ταρτάν. Και για πολλά χρόνια γυμναζόμαστε μόνο στο κλειστό. Δεν έχουμε κάνει μια προπόνηση έξω. Και ενώ έχουμε το καλύτερο κλίμα στην Ευρώπη. Το 1985 το ΟΑΚΑ ήταν το καλύτερο αθλητικό κέντρο της Ευρώπης και τώρα είμαστε τελευταίοι. Η Πολωνία τώρα έχει δέκα κλειστά. Πεθαίνει ο στίβος, παιδιά. Με μαθηματική ακρίβεια. Σας το λέω υπεύθυνα. Φεύγουν οι προπονητές, διαλύονται οι εγκαταστάσεις, έτσι δεν μπορούμε να μαζέψουμε παιδιά για να τα γυμνάσουμε σωστά και να τα εξελίξουμε».

Σε άλλη συνέντευξη του ο Πομάσκι, στην Καλαμάτα όπου έκανε προετοιμασία με τον Μίλτο Τεντόγλου, αναφερόμενος στην ολυμπιακή προετοιμασία του αθλητή του, ανέφερε χαρακτηριστικά «φέτος δεν έχει έρθει ένας να μου δώσει μια καραμέλα να γίνει καλύτερος ο Μίλτος», ενώ μίλησε και για την σίτιση αθλητών και προπονητών.

Και μέσα από όλα όσα έχει πει και μάλιστα πρόσφατα, στόχος είναι να δοθούν λύσεις και ο ελληνικός αθλητισμός να προχωρήσει, να εξελιχθεί και να επανέλθει σιγά-σιγά στις επιτυχίες του παρελθόντος.