Του Σωτήρη Σιδέρη

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να επιχορηγήσει με άλλα 20 εκατομμύρια ευρώ τα ΜΜΕ, τον επαρχιακό Τύπο και ιστοσελίδες, έχοντας προφανώς στο σχεδιασμό της και το ενδεχόμενο να προσφύγει σε εκλογές, οπότε η τηλεοπτική ομερτά , η συνενοχή, η αποσιώπηση και η ασυλία του πρωθυπουργού, της είναι αναγκαία. Η νέα  κυβερνητική απόφαση που έχει την έγκριση και της Ευρωπαικής Επιτροπής,  που είναι μια τυπική διαδικασία, δεν αποσαφηνίζει  με ποια κριτήρια θα διανείμει τα 20 εκατομμύρια, έχοντας υπόψη την κατακραυγή της λίστας Πέτσα. Η σχέση της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τα ΜΜΕ, θα απασχολήσει για πολλά χρόνια  το πολιτικό σύστημα , την έρευνα και τους αναλυτές καθώς είναι μοναδική στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Και δεν πρόκειται μόνο για τα χρήματα που διοχετεύθηκαν. Είναι και οι νομοθετικές αλλαγές που ψήφισε αυτή η κυβέρνηση, όπως η κατάργηση της υποχρέωσης των ιδιοκτητών των ΜΜΕ να καταθέτουν Πόθεν Έσχες, η ουσιαστική κατάργηση της υποχρέωσης να πληρώνουν τις άδειες λειτουργίας των καναλιών και  η κατάργηση της υποχρέωσης  για την ονομαστικοποίηση τω μετοχών. Χαρακτηριστικό στοιχείο της δυσώδους αυτής σχέσης είναι ότι οι δημοσιογράφοι υποβάλλουν υποχρεωτικά δήλωση Πόθεν Έσχες, ενώ οι εργοδότες τους όχι.

Η συμμαχία των προνομιούχων

Η κυβερνολατρεία  που έχει καλλιεργηθεί τα δύο τελευταία χρόνια  παραβιάζει τις προβλέψεις του συντάγματος για την λειτουργία των ΜΜΕ , κάθε κανόνα δεοντολογίας και δημοκρατικής λειτουργίας. Είναι μια εκδίκηση για τα τέσσερα χρόνια ελέγχου και νόμων για την εκδημοκρατισμό των ΜΜΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ . .  Παράλληλος είναι και ο εξευτελισμός του ΕΣΡ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ  και το Επιτελικό Κράτος είναι οι εμπνευστές, ενορχηστρωτές και τελικά οι πρωταγωνιστές αυτής της σχέσης . Πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε αναπτύξει στενούς δεσμούς με εκδότες και είχε έτοιμο το νέο νομικό πλαίσιο. Αντέγραψε ως ένα βαθμό την πολιτική ελέγχου του Όρμπαν, αλλά σίγουρα το σχέδιο είναι ελληνικό, γιατί εδώ υπάρχουν  ορισμένες ιδιομορφίες. Η είσοδος του Β. Μαρινάκη,  από τον οποίο η κυβέρνηση ουδέποτε κράτησε αποστάσεις καθώς έχει εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη, ενίσχυσε την εικόνα «αδελφοποίησης» της ΝΔ με τα ΜΜΕ  και την έκανε πιο επιθετική. Στόχος της πολιτικής στα ΜΜΕ, δεν είναι η στήριξη του όποιου κυβερνητικού έργου ή η προβολή επί μέρους ζητημάτων, αλλά  η άνευ όρων και ορίων ενός συγκεκριμένου συστήματος  και έχει δύο πυλώνες .

Πρώτον τον πόλεμο κατά της αντιπολίτευσης κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερος η στήριξη , η σιωπή, ακόμη και με εξωφρενικά ψέματα ή με τακτική αποπροσανατολισμού κάθε επιλογής του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης Πίσω από όλα αυτά φυσικά υπάρχουν και ισχυρά οικονομικά συμφέροντα , άρα η «συμμαχία των  προνομιούχων» έχει κοινούς στόχους. Συνολικά όμως οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που έχουν  και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες  που συχνά απαιτούν νομοθετικές παρεμβάσεις, έχουν αναπτύξει τόσο στενούς δεσμούς συμφερόντων με τη ΝΔ  και κυρίως τον  πρωθυπουργό και το Επιτελικό Κράτος που αδιαφορούν και για το Σύνταγμα και για την Δεοντολογία και για τη Δημοκρατία.

Γι αυτό η σχέση κυβέρνησης –ΜΜΕ δεν είναι απλά μια υπόθεση πολιτικής στήριξης ή ιδεολογικής τοποθέτησης, είναι κυρίως μια στρατηγική που υπονομεύει τη Δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή και την ενότητα στην κοινωνία. Οι συχνές επιθέσεις κατά εργαζομένων που διεκδικούν , η αποσιώπηση οποιασδήποτε πληροφορίες που δυνητικά μπορεί να πλήξει την κυβέρνηση, η κάλυψη σε βαθμό προσωπολατρίας του Κυριάκου Μητσοτάκη φυσικά και δεν έχει προηγούμενο κατά την μεταπολίτευση .Ουδέποτε   μοιράστηκαν τόσα εκατομμύρια ευρώ , γύρω στα εξήντα, σε ΜΜΕ, χωρίς κανένα κριτήριο.

Με ημερομηνία λήξης

Εννοείται πως οι εφημερίδες κυρίως, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ιστοσελίδες και περιφερειακά ΜΜΕ, έχουν ανάγκη από στήριξη, όπως όλες οι επιχειρήσεις που μάλιστα πήραν μεγάλα ποσά και αγύριστα ως κρατική ενίσχυση. Όμως η πρώτη εμπειρία της λίστας Πέτσα μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση στο ίδιο πλαίσιο θα κινηθεί ίσως πιο συγκαλυμμένα , αλλά η ουσία θα είναι ίδια. Δεν είναι μια ξεχωριστή περίπτωση τα ΜΜΕ. Η ευνοική αντιμετώπιση συγκεκριμένων Μέσων εντάσσεται σε μια συνολική στρατηγική που στόχο έχει να αποκλείσει αλλαγές και ανατροπές , ακόμη και αν ηττηθεί η ΝΔ στις επόμενες εκλογές, ή τουλάχιστον να πάρουν πολύ χρόνο. Η νομοθετική καταιγίδα της κυβέρνησης σκοπό έχει να διασφαλίσει ότι ακόμη και ως αντιπολίτευση η ΝΔ και οι σύμμαχοί τους να έχουν τον έλεγχο του κράτους, τω αρμών του , της Δικαιοσύνης, να είναι και φορολογικά προνομιούχοι και πολιτικά σύμμαχοι . Δηλαδή ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα άλλο κόμμα σχηματίσουν κυβέρνηση να μην είναι σε θέση να ξηλώσουν, τουλάχιστον σύντομα το οικοδόμημα συμφερόντων

Είναι ανάγκη να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την σχέση κυβερνήσεων ΜΜΕ, την ΕΡΤ, το ΑΠΕ. Η αυτονομία των ΜΜΕ δεν είναι δυνατή όταν οι λίστες χορεύουν και ταϊζουν εκδότες πάμπλουτους κατά κύριο λόγο , ενώ τα ΜΜΕ που έχουν πραγματική ανάγκη αγνοήθηκαν για λόγους πολιτικών φρονημάτων .
Σε όλα αυτά τα θλιβερά κρύβεται όμως και μια άλλη αλήθεια. Ότι και στο παρελθόν κόμματα και κυβερνήσεις είχαν ισχυρή επιρροή στα ΜΜΕ αλλά κατέρρευσαν. Όταν ο λαός νοιώθει τον εμπαιγμό, όταν νοιώθει το έλλειμμα δημοκρατίας και ηθικής, τιμωρεί. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί από σύμμαχοι , γίνονται η διαβρωτική δύναμη που καταστρέφει τους ίδιους. Με απλά λόγια όταν ο λαός προσέρχεται στην κάλπη, αποδεικνύει μέσα σε μια ημέρα, ότι το οικοδόμημα είναι σαθρό . Και πέφτει με πάταγο.
Αρκεί η αντιπολίτευση να έχει καθαρό λόγο, σταθερές θέσεις, ένα βασικό πρόγραμμα και κυρίως βούληση να συντρίψει ό, τι αντιλαικό , αντικοινωνικό και αντιδημοκρατικό επινόησαν και α αποδείξει ότι και τα καλύτερα σχέδια στην πολιτική έχουν ημερομηνία λήξης, δηλαδή κατάρρευσης