Του Σωτήρη Σιδέρη

Οι δηλώσεις δυσφορίας του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια για την ταπεινωτική στάση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας, για δεύτερη συνεχή χρονιά , επιβεβαιώνει το γεγονός ότι επί κυβέρνησης Μητσοτάκη η Ελλάδα υποβαθμίζεται διαρκώς και παραμένει εκτός τραπεζιού σε όλες τις μεγάλες διεργασίες και ζυμώσεις της περιφερειακής πολιτικής. Η Ελλάδα, αν και έχει κομβικής σημασίας γεωπολιτικό ρόλο στην στρατηγική ασφάλειας του δυτικού κόσμου, αντιμετωπίζεται και είναι , ως χώρα με μηδενικό ειδικό βάρος και αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Δένδιας καθώς φέρει ευθύνες γι αυτή την εικόνα. Η αιτία είναι γνωστή για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ , ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών , θεωρούνται δεδομένοι, απόλυτα εναρμονισμένοι με την πολιτική είτε της Γερμανίας, είτε των ΗΠΑ . Ιδιαίτερα δε το Βερολίνο θεωρεί την Τουρκία μείζονα παίχτη για τα δικά του συμφέροντα και για τον λόγο αυτό εξακολουθεί να δίνει αγώνα υπέρ της  Άγκυρας. Δεν είναι το μόνο θέμα που η Γερμανία υποθάλπει την τουρκική πολιτική.

Έχει ακυρώσει την πολιτική των κυρώσεων, συνεχίζει να ακολουθεί κατευναστική πολιτική, υποδαυλίζει ως ένα βαθμό τον ρόλο της Τουρκίας στην Λιβύη και την Συρία, συνομιλεί απευθείας με την Άγκυρα για το μεταναστευτικό και προωθεί την αναβαθμισμένη Τελωνειακή Ένωση άνευ όρων ή τουλάχιστον με ήσσονος σημασίας όρους .
Με την πρόσκληση στην Τουρκία η Γερμανία υποπίπτει σε ένα ακόμη ιστορικό λάθος  από το πλήθος λαθών που χαρακτηρίζουν το πολιτικό της σύστημα. Αδιαφορεί για το γεγονός ότι ο ΟΗΕ έχει ζητήσει να σταματήσει το εμπάργκο όπλων που η  Τουρκία στέλνει στην Λιβύη, αδιαφορεί για το γεγονός ότι το τουρκολιβυκό σύμφωνο που είναι παράγοντας αποσταθεροποίησης στην περιοχή δεν είναι μέρος της ευρωπαικής πολιτικής κατά της Τουρκίας πλέον, αδιαφορεί για το γεγονός ότι η Τουρκία με την παραβατική της συμπεριφορά διατηρεί την κρίση σε εξέλιξη . Από την άλλη όμως η ελληνική κυβέρνηση φέρει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση αυτή , καθώς αντί να αναλάβει πρωτοβουλίες για την διευθέτηση της κρίσης  και την αναβάθμιση του ρόλου  της  Ελλάδας, περιμένει όπως  πάντα τις αποφάσεις των άλλων για να ικανοποιείται ή να διαμαρτύρεται στην συνέχεια.Ας σημειωθεί ότι εδώ και έναν χρόνο ενώ αρκετοί εργάζονται για την διάσκεψη της Μεσογείου, η Ελλάδα δεν έχει πάρει ακόμη επίσημη θέση....

Ο κ. Δένδιας  μίλησε για «εμμονική τακτική του Βερολίνου», τονίζοντας ότι θα θέσει το θέμα στον Γερμανό ομόλογό του και στις Βρυξέλλες. Αν όμως η Γερμανία έβρισκε έναν σκληρό συνομιλητή και διαπραγματευτή στις συνόδους κορυφής ή στα συμβούλια υπουργών, δεν θα ήταν τόσο εμμονική η τακτική του Βερολίνου, αυτό είναι σίγουρο.
    

Οι  γερμανόφιλοι και ο Δένδιας

Είναι γνωστό ότι ο κ. Δένδιας δεν συμπαθεί τους Γερμανούς,  προτιμά την εύνοια των ΗΠΑ. Αλλά, ούτε οι Γερμανοί τον συμπαθούν για δικούς τους λόγους. Έτσι ο υπουργός Εξωτερικών όταν βρει την ευκαιρία να το δείξει το κάνει, όπως με την δήλωσή του περί δυσφορίας. Που φυσικά δεν αρκεί γιατί το πρόβλημα της γερμανικής πολιτικής είναι βαθύτερο και στρατηγικό και όχι ευκαιριακό. Πέραν του ότι το Βερολίνο έχει πολλούς φίλους στην Ελλάδα, καθώς πέραν της οικογένειας Μητσοτάκη, μας προέκυψε και Βαρβιτσιώτης.
 Προφανώς όμως ο Δένδιας εξέφρασε δυσφορία για να τον ακούσει και ο πρωθυπουργός η έκφραση δυσφορίας του οποίου , αν υπάρξει, δεν έχει καμία σημασία γιατί γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Αίσθηση όμως προκάλεσε , όπως επισήμανε ο Γ. Κατρούγκαλος σε δήλωσή του, η αντίφαση μεταξύ Δένδια και αναπληρωτή ΥΠΕΞ Μ. Βαρβιτσιώτη.  Ο τομεάρχης εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι ακόμη και η αντίδραση στον αποκλεισμό ήταν αντιφατική, δεδομένου ότι ο μεν κ. Δένδιας προχώρησε σε ασυνήθιστα έντονη κριτική της γερμανικής στάσης, ενώ την ίδια μέρα ο κ. Βαρβιτσιώτης, σε εντελώς άλλο κλίμα, βεβαίωνε σε επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΞ ότι ο Γερμανός ομόλογος του «άκουσε το ελληνικό αίτημα και δήλωσε βέβαιος ότι θα το διαβιβάσει στο υψηλότερο επίπεδο». Και όλα αυτά τη στιγμή που ο αποκλεισμός ήταν οριστικός και δεδομένος!

Για μια ακόμη φορά λοιπόν, όπως συνέβη με την πρωτοβουλία διαμεσολάβησης του Βερολίνου με την Τουρκία, όπως συνέβη με τις απευθείας συνομιλίες Γερμανίας –Τουρκίας για το μεταναστευτικό , την Τελωνειακή Ένωση , την Συρία και την Λιβύη, η ελληνική κυβέρνηση θα περιμένει ενημέρωση για το τι θα συζητηθεί στην διάσκεψη για την ασφάλεια στο τέλος του μήνα στο Βερολίνο.
Εν κατακλείδι , αν η κυβέρνηση και ο Νίκος Δένδιας θέλει να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα, δεν έχει παρά να θέσει βέτο στην αναβάθμιση της τελωνειακής  ένωσης ΕΕ –Τουρκίας αν δεν γίνουν δεκτοί οι ελληνικοί όροι ή να δηλώσει ότι αποδέχεται την πρόταση Τσίπρα για διασύνδεση της Τελωνειακής Ένωσης με έναν υποχρεωτικό οδικό χάρτη για την Τουρκία, με ορίζοντα τη Χάγη.
Σε αντίθετη περίπτωση , η δυσφορία ελάχιστα απέχει από την μιζέρια….