Του Σωτήρη Σιδέρη


Έχοντας ως βασική στρατηγική της την επικοινωνιακή της υπεροχή, η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, αρχίζουν να φιλοτεχνούν τα σενάρια της αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει εκλογών, όποτε και αν γίνουν. Από την άλλη πλευρά, στην αξιωματική αντιπολίτευση, επικρατεί  μια θολή επικοινωνιακή εικόνα, ακριβώς επειδή εντός του κόμματος υπάρχουν δυνάμεις  που επιμένουν πρώτα να ξεκαθαρίσει το πολιτικό στίγμα και το πρόγραμμα και στην συνέχεια να ξεκινήσει ο επικοινωνιακός αγώνας.  Άλλοι όμως βλέπουν με  καλό μάτι τις δυνατότητες αποκατάστασης των σχέσεων με την τηλεοπτική διαπλοκή, ώστε να έχει το κόμμα τους καλύτερη προβολή. Όλα αυτά όμως είναι κινήσεις, ιδέες και πρακτικές που εξυφαίνονται στο παρασκήνιο , δεν έχει άμεση επαφή ο κόσμος και απλώς , όταν αποφασίζονται , δέχεται μια επικοινωνιακή καταιγίδα, με πραγματικά η πλαστά διλήμματα , κυρίως πλαστά, αλλά και συμπυκνωμένα συνθήματα για να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους. Είναι όμως εντελώς διαφορετικός ο τρόπος που πρέπει να κινείται η κυβέρνηση και εντελώς διαφορετικός η αντιπολίτευση.

Μόλις πρόσφατα η κυβέρνηση διοχέτευσε «εκτιμήσεις» προς φιλικά της ΜΜΕ, ότι στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, δεν θα γίνει επί της ουσίας συζήτηση και αξιολόγηση πολιτικών και προτάσεων, αλλά  θα συγκριθεί η  προσωπικότητα και η ηγετικότητα Τσίπρα –Μητσοτάκη και ειδικότερα  η διακυβέρνηση Τσίπρα 2014-2019 και η σημερινή του Μητσοτάκη. Πρόκειται περί  επικοινωνιακής απάτης, δείγμα της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του. Στην επόμενη κάλπη οι ψηφοφόροι θα  αξιολογήσουν την διακυβέρνηση της ΝΔ και του Μητσοτάκη  με τις θέσεις, τις ιδέες, το πρόγραμμα και το όραμα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
    

Τα σενάρια που προδίδουν ανησυχία

Η εμμονή του πρωθυπουργού και των Επιτελών του στην επικοινωνία έχει γίνει πάθος και τους εγκλωβίζει στα πολιτικά πάθη έναντι της αντιπολίτευσης και τους αποκόπτει από την κοινωνία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κριθούν όλα στην επικοινωνία. Κάθε άλλο. Και τα ΜΜΕ στα οποία επενδύουν πολλοί και όχι μόνο η κυβέρνηση, ούτε έσωσαν κανέναν πρωθυπουργό από την πτώση, ούτε ανέδειξαν κάποιον και οι ήττες τους είναι ιστορικές. Και στο τέλος αυτό που μένει, δεν είναι καμία επικοινωνιακή τακτική, ούτε οι τηλεοπτικές εικόνες, αλλά οι ήττες.  

Και μόνο το γεγονός ότι η ΝΔ και το Επιτελικό Κράτος εκπονούν τέτοια σενάρια, δείχνει και το βαθμό προβληματισμού του Μεγάρου Μαξίμου. Το οποίο , αν ένοιωθε υπεροχή και αυτοπεποίθηση δεν είχε κανέναν λόγο να διοχετεύει τέτοιου είδους σενάρια . Θα πρόβαλε το έργο , τα όποια επιτεύγματα στην εξωτερική πολιτική, την ασφάλεια, την παιδεία , την υγεία, την ανεργία, την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Και όμως . Αποκλείει από την προπαγάνδα της όλα αυτά για να δημιουργήσει το δικό της πεδίο αντιπαράθεσης. Ο Μητσοτάκης θα γίνει κάτι σαν ένα τέλειο ολόγραμμα, απαλλαγμένο από τα πάθη, τα λάθη, τις αστοχίες και την ανεπάρκειά του,  έναντι του λαικιστή ή κακού Τσίπρα.
Όλα αυτά ενταγμένα σε μια τηλεοπτική σκηνοθεσία, ώστε η σύγκριση να μην γίνει στο πεδίο της πολιτικής αλλά στο πεδίο της εικόνας, με την ευγενική χορηγία και εφημερίδων και ιστοσελίδων.
       

Πως θα απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ποια όμως θα είναι η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα σε αυτό το υπό διαμόρφωση σκηνικό;. Ήδη σε κάποιους κύκλους στον ΣΥΡΙΖΑ έχει δημιουργηθεί μια παράλληλη εντύπωση ότι πράγματι το ισχυρό όπλο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πρόεδρός του, άρα η αντιπαράθεση μπορεί να γίνει με επιτυχία. Έτσι, όπως η κυβέρνηση έχει το σύστημά της στα ΜΜΕ για να καλλιεργεί τις επικοινωνιακές της ψευδαισθήσεις, κάτι αντίστοιχο τείνει να διαμορφωθεί και  σε κάποια γραφεία  του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δηλαδή  ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει Τσίπρας και πέραν αυτού το χάος.  Λάθος δρόμος και επικίνδυνος  και για τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ γιατί τον φορτώνει με βάρη που δεν μπορεί, ούτε πρέπει  να σηκώσει. Ούτε οι διαρροές κατά στελεχών είναι θετική εικόνα.

Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα έχουν τόσο μικρό βαθμό αξιοπιστίας που , από ένα σημείο και μετά κάνουν κακό στο κόμμα που στηρίζουν, εν προκειμένω στη ΝΔ. Ο τηλεοπτικός βάλτος ουδέποτε έδωσε διέξοδο. Κυρίως στην πολιτική. Σε άλλα ζητήματα ίσως. Αν τα κανάλια διέθεταν πειθώ και κατάφερναν να κατευθύνουν τον κόσμο σύμφωνα με τις διαθέσεις τους, οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα δεν θα άλλαζαν ποτέ ούτε  ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνονταν ποτέ κυβέρνηση. Εν συντομία οι ήττες τους:
Στήριξαν μέχρις εσχάτων τον Κ. Σημίτη ηττήθηκε από τον Κ. Καραμανλή. Στήριξαν αμέσως μετά την Μπακογιάννη για την προεδρία της ΝΔ ηττήθηκε από τον Σαμαρά. Στήριξαν τον Βενιζέλο με πάθος συνετρίβη από τον Γ. Παπανδρέου. Στήριξαν μετά τον Σαμαρά κόντεψε να διαλυθεί η ΝΔ από την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν έγινε μάθημα στον Μητσοτάκη που σχεδίασε μια ολόκληρη στρατηγική στήριξής του με πολλά χρήματα μάλιστα από τα ΜΜΕ. Αν ήταν τόσο ισχυρά, με αυτή την πρωτοφανή στήριξη στην κυβέρνηση, η ΝΔ από το 40% θα είχε αύξηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε εξαφανιστεί. Η πορεία όμως είναι αντίστροφη πλέον.

Συμπέρασμα: αντί ο ΣΥΡΙΖΑ , έστω κάποιοι να «λιώνουν» περιμένοντας από φθαρμένους δημοσιογράφους και αναξιόπιστα ΜΜΕ στήριξη, καλό θα ήταν να τροφοδοτήσουν τον λαό με ιδέες, πρόγραμμα, πρωτοβουλίες, με την ισχυροποίηση των δεσμών με την κοινωνία, με στήριξη στα νέα κινήματα, με καθαρά μηνύματα ανατροπής της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας . Από μόνα τους όλα αυτά, είναι ικανά στοιχεία για να λειτουργήσουν ως επιταχυντής πολιτικών εξελίξεων. Αυτό είναι που φοβάται η κυβέρνηση. Οι δρόμοι δεν είναι ίδιοι. Η κυβέρνηση χάνει στήριξη και αναζητά σωσίβιο στα ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού δεν έχει τα ΜΜΕ, ας απευθυνθεί στον λαό. Αν γίνει αυτό, μαζί με τον Μητσοτάκη θα ηττηθεί  για μια ακόμη φορά και η τηλεοπτική παρακμή...