Του Σωτήρη Σιδέρη


Παραμονές της επίσκεψης του Νίκου Δένδια στην Τουρκία, η Άγκυρα πυροδότησε   νέα ένταση τις διμερείς σχέσεις, καθόλου τυχαία όμως, καθώς οι δηλώσεις περί στήριξης της τρομοκρατίας από την Ελλάδα, υπονομεύει εκ των πραγμάτων και συνειδητά την επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ στην τουρκική πρωτεύουσα. Το δεύτερο ζήτημα που εκμηδενίζει το κύρος του κ. Δένδια και αποδυναμώνει την ελληνική πολιτική συνολικά, είναι η διαμάχη μεταξύ Σημίτη –Καραμανλή για το αν η χώρα μας πρέπει να παραπέμψει στη Χάγη την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός και ο ίδιος ο ΥΠΕΞ διαρκώς δηλώνουν ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία στις συνομιλίες τότε θα υπάρξει παραπομπή στη Χάγη,  είναι αναγκαίο και ο Μητσοτάκης και ο Δένδιας να δηλώσουν ποια είναι η θέση τους.. Πως θα πάει η Ελλάδα στη Χάγη όταν πολλές δυνάμεις εντός της κυβέρνησης, δηλαδή Καραμανλής, Σαμαράς και οι επιρροές τους την απορρίπτουν;

Ως προς την επίσκεψη  του Ν. Δένδια στην Άγκυρα στις 14 Απριλίου, οι τελευταίες εξελίξεις είναι σχεδόν αποκαρδιωτικές. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Δένδιας είχε θέσει ως προϋπόθεση το καλό κλίμα για να μεταβεί στην Άγκυρα, οι επικρίσεις της τουρκικής προεδρίας περί στήριξης της τρομοκρατίας ναρκοθετούν την συνάντηση. Ωστόσο,  ο Έλληνας ΥΠΕΞ δεν τηρεί την δική του δέσμευση και θα μεταβεί στην Τουρκία για να ακούσει και από κοντά προφανώς τις αθλιότητες της Άγκυρας.  Η αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών ήταν εξωφρενικά ομιχλώδης στην τουρκική επίθεση,  σαν να προσπαθούσε να αποστασιοποιηθεί από γεγονότα που το αφορούν άμεσα και καταλυτικά. Η Τουρκία καταγγέλλεται ως τρομοκρατικό κράτος, έχει βαρύ ιστορικό εγκλημάτων και έλλειμμα δημοκρατίας και το ελληνικό ΥΠΕΞ οφείλει να οριοθετεί τις κινήσεις της Τουρκίας και να τις διεθνοποιεί και όχι να τις ανέχεται. Ανοιχτοί δίαυλοι Αθήνας –Άγκυρας είναι επιβεβλημένοι, όχι όμως και να γίνονται ανεκτοί οι προβοκάτορες.
  

Επιτείνεται η σύγχυση και η καθήλωση

 Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις καθηλώνεται , σε  ένα ανομολόγητο στρατηγικό αδιέξοδο  και οι επιπτώσεις αυτού του αδιεξόδου είναι ορατές σε όλο το φάσμα της ελληνικής πολιτικής, εξωτερικής και εσωτερικής . Η αντιπαράθεση Σημίτη –Καραμανλή με επίκεντρο το Ελσίνκι  και την προσφυγή ή όχι στη Χάγη εγκλωβίζει την Ελλάδα στο αδιέξοδο και επιδρά καθοριστικά στην ακινησία της χώρας.  Δεκαετίες συζήτησης για το πώς θα επιλυθούν τα προβλήματα με την Τουρκία και η χώρα δεν έχει ακόμη αποφασίσει τι ακριβώς θέλει, οπότε οι διερευνητικές συνομιλίες ή όποια άλλη διαπραγμάτευση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.  Όπως ο κ. Σημίτης φοβήθηκε το λεγόμενο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και υπαναχώρησε από την προώθηση μιας συμφωνίας με την Τουρκία, έτσι και σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Καραμανλή, αλλά και τον Σαμαρά. Κατά συνέπεια τι είδους διαπραγμάτευση θα κάνει η Ελλάδα , απέναντι σε μια Τουρκία που έχει ενιαία στρατηγική και σχέδιο επεξεργασμένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, είναι άγνωστο.
       

Τι θα ψηφίσει ο Καραμανλής;

    
Ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με την πρώτη δοκιμασία. Εντός των επομένων ημερών,  αναμένεται να φέρει προς κύρωση από τη βουλήτις  συμβάσεις συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία. Αν ο Κώστας Καραμανλής επιμείνει στη θέση της ΝΔ ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν του επιπέδου του , οφείλει να την καταψηφίσει, όπως και η ομάδα Σαμαρά. Αν συμβεί αυτό θα έχουμε κυβερνητική κρίση. Όμως ο πρώην πρωθυπουργός που τόση χολή ρίχνει για το Ελσίνκι δεν μπορεί να είναι πατριώτης μιας χρήσεως ισχυριζόμενος ότι αν υπήρχε παραπομπή στη Χάγη η Ελλάδα θα διαπραγματεύονταν την κυριαρχία της. Στο μακεδονικό που μεγάλωσε με το δόγμα του θείου του ότι «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική» τι θα ψηφίσει;. ο ανορθολογισμός κυριαρχεί όπως και το αδιέξοδο, αλλά ας μην είμαστε αυστηροί με έναν άνθρωπο κατώτερο των περιστάσεων που πληρώνεται επί 11 χρόνια από το κοινοβούλιο, δηλαδή από τους φόρους των πολιτών και απέχει των καθηκόντων του, προκλητικά και επιδεικτικά.

Η μόνη δύναμη στην μεταπολίτευση που υπερέβη τον μικροκομματισμό και αγνόησε τις θέσεις του κυβερνητικού εταίρου, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.  Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να επικαλεστεί τον Πάνο Καμμένο και να υποχωρήσει όπως έκαναν όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης που δεν προχώρησαν στη επίλυση του μακεδονικού, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε καμία απόκλιση επί της ουσίας. Έτσι η σημερινή κυβέρνηση έχει ένα μέτωπο λιγότερο , ούτε αυτό όμως αξιοποιεί.
       

Τουρκία αχαλίνωτη

Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Επικοινωνιών της Προεδρίας της Τουρκίας Fahrettin Altun ανήρτησε στον προσωπικό λογαριασμό του στο Twitter το ακόλουθο μήνυμα:
 «Η Ελλάδα υποθάλπει τρομοκρατικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του ΡΚΚ. Σε μία δήθεν δομή φιλοξενίας προσφύγων εντός της ΕΕ, οι τρομοκράτες σχεδιάζουν επιθέσεις (συμπεριλαμβανομένων βομβιστικών επιθέσεων) εναντίον της Τουρκίας , ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ – την στιγμή που πραγματικοί πρόσφυγες εγκαταλείπονται να πεθάνουν στο Αιγαίο.Είναι ώρα να σταματήσουμε την ατιμωρησία της Ελλάδας!».
Τονίζεται, ακόμα, ότι η Ελλάδα «στηρίζει ανοικτά την FETO», την οργάνωση του Γκιουλέν δηλαδή, πολλά μέλη της οποίας κατέφυγαν στη χώρα μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος και «κυκλοφορούν ελεύθερα» στους δρόμους της παρά τα αιτήματα της Τουρκίας για έκδοσή τους. Πρόκειται για ανεδαφική προπαγάνδα που θα σταματήσει μόνο όταν η Ελλάδα αναλάβει πρωτοβουλία για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για το τρομακτικό έλλειμμα δημοκρατίας και την καταπίεση των μειονοτήτων, πρωτίστως των Κούρδων.
 Η απάντηση του ελληνικού ΥΠΕΞ , δηλαδή του Ν. Δένδια στα όσα είπε ο σύμβουλος του Ερντογάν, είναι απίστευτη:
«Απορρίπτουμε κατηγορηματικά κάθε προσπάθεια σπίλωσης της εικόνας της Ελλάδας μέσω της προβολής απαράδεκτων μυθευμάτων. Ερώτημα δημιουργεί η επιλογή του χρόνου εμφάνισης τέτοιων ανυπόστατων και φαιδρών ισχυρισμών».
Αν ο κύριος Δένδιας θεωρεί ότι δημιουργεί ερώτημα η στάση της Τουρκίας ας δώσει απάντηση αντάξια της χώρας και όχι την προαναφερθείσα. Είναι βέβαιο σε κάθε πεερίπτωση, ότι όλη αυτή η ένταση γύρω από την εξωτερικη πολιτική, κάπου θα οδηγήσει και θα επηρεάσει , ίσως σύντομα τις πολιτικές εξελίξεις.