Πολλές αμφιλεγόμενες , αν όχι γκρίζες πτυχές έχει η επίσκεψη του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών στην Λιβύη στις 6 Απριλίου. Η επίσκεψη έπρεπε να γίνει ή πολύ νωρίτερα, από το 2019 ώστε να αποτραπεί η συμφωνία με την Τουρκία ή να ήταν τόσο καλά προετοιμασμένη, ώστε να ήταν τουλάχιστον λειτουργική για το μέλλον, δηλαδή να δρομολογούσε την ομαλοποίηση των σχέσεων , μέσω ενός οδικού χάρτη. Υπό αυτό το πρίσμα, αίσθηση προκάλεσε η δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου περί  συζήτησης για σύσταση  τεχνικών επιτροπών και όχι άμεση σύσταση, υπονοώντας, χωρίς να το λέει επίσημα την συζήτηση σχετικά με την οριοθέτηση ΑΟΖ. Ωστόσο καμία τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να γίνει, αν πρώτα δεν ακυρωθεί το τουρκολιβυκό σύμφωνο , το οποίο «τσακίζει» κυριολεκτικά την ελληνική ΑΟΖ, αλλά τέτοια πρόθεση ούτε καν υπονόησε  ο πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας της Λιβύης Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά που ελέγχεται και από την Άγκυρα.

Κατά συνέπεια, για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση δημιουργεί εντυπώσεις που ήδη χάνονται από την αντίδραση αυτοπεποίθησης του Ερντογάν  ότι   με τη συμφωνία που υπεγράφη με την Λιβύη η χώρα του, εξασφάλισε τα δικαιώματα στον φυσικό πλούτο των δύο χωρών στη Μεσόγειο.
Η ΕΕ την οποία επικαλέστηκε πολλές φορές ο κ. Μητσοτάκης είναι πολιτικά αποστασιοποιημένη από την προηγούμενη καταγγελτική στάση της έναντι της συμφωνίας Λιβύης –Τουρκίας. Αν υπήρχε η παραμικρή ευαισθησία γύρω από το θέμα αυτό, θα την αναδείκνυε με την επίσκεψη Φον ντερ Λάϊεν, Μισέλ και Μπορέλ στην Άγκυρα.  Άρα η πρώτη κοινή θέση ότι η ΕΕ καταγγέλλει την συμφωνία  ήδη έχει απονευρωθεί . Ούτε συλλογικά η ΕΕ, ούτε  επί μέρους χώρες όπως η Ιταλία, η Γερμανία ή η Γαλλία  το σημειώνουν καθώς οι επισκέψεις που έχουν πραγματοποιήσει ήδη στην Λιβύη κινούνται σε άλλο πλαίσιο, αυτό των εθνικών τους πολιτικών, υποβαθμίζοντας πλήρως τις ελληνικές αγωνίες.

Κίνηση υπεκφυγής

Το γκρίζο σκηνικό είναι πλέον πασιφανές. Αν ο κ. Μητσοτάκης είχε κάποιο θετικό αποτέλεσμα όπως για παράδειγμα μια δήλωση του Λίβυου μεταβατικού πρωθυπουργού ότι θα επανεξετάσει την συμφωνία με την Τουρκία θα ήταν μια ευχάριστη είδηση. Η δήλωση περί τεχνικών επιτροπών είναι υπεκφυγή .
Πρώτον γιατί αν υπήρχε  περιθώριο και κοινή βούληση να ξεκινήσει ένας διάλογος ουσιαστικός όμως,  θα ανακοινώνονταν επίσημα .  Δεύτερον, για να δεχθεί η Ελλάδα την σύσταση τεχνικών επιτροπών για οριοθέτηση της ΑΟΖ πρώτα θα έπρεπε ο πρωθυπουργός να αποσπάσει μια δήλωση ότι αν αποτύχει η διαπραγμάτευση θα υπάρξει προσφυγή στη Χάγη.

Η ουσία είναι  τι ακριβώς θα συζητήσει η Ελλάδα με την Λιβύη ; αν η Τρίπολη ακυρώσει το τουρκολιβυκό σύμφωνο, πράγματι υπάρχει αντικείμενο για διαπραγμάτευση. Αν όμως διατηρείται , που αυτό συμβαίνει , την συμφωνία με την Τουρκία δεν υπάρχει καν αντικείμενο για διαπραγμάτευση. Κατά συνέπεια, προκαλεί εύλογα ερωτηματικά και έντονο προβληματισμό σε τι ακριβώς συνίσταται η  ικανοποίηση του  κ. Μητσοτάκη και του  ΥΠΕΞ Νίκοου Δένδια  στην Λιβύη. Η  Ελλάδα αφού ήταν σε λάθος στρατόπεδο επί δύο χρόνια, προσπάθησε με την επίσκεψη Μητσοτάκη να αλλάξει στρατόπεδο και να προσαρμοστεί στη νέα τάξη πραγμάτων με τη βοήθεια των ΗΠΑ και της Αιγύπτου, όμως η επιρροή της Τουρκίας παραμένει ισχυρή.

Μια ακόμη παράμετρος είναι η πρωτοβουλία Τουρκίας –Μισέλ για την πραγματοποίηση πολυμερούς διάσκεψης για την ανατολική Μεσόγειο. Αν η Ελλάδα δεν ενεργοποιηθεί και δεν πρωτοστατήσει επηρεάζοντας αυτή την ατζέντα, πάλι θα μείνει βήματα πίσω και μετά θα τρέχει να διορθώσει. Αν πάλι εκδηλωθεί μια πρωτοβουλία για παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης, είναι μια καλοδεχούμενη κίνηση που μπορεί να ανατρέψει το σύμφωνο Τουρκίας –Λιβύης και να οριοθετήσει με βάση το διεθνές δίκαιο. Όλα αυτά , που απουσιάζουν από την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης επιβεβαιώνουν τις ήδη διαμορφωμένες απόψεις ότι ο πρωθυπουργός κινείται σπασμωδικά , χωρίς ιδιαίτερη μελέτη και επεξεργασία των κινήσεών του και εκ των πραγμάτων επιτείνει την σύγχυση για το τι ακριβώς θέλει η Ελλάδα στην ανατολική Μεσόγειο.

Είναι επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει την τακτική της , πριν οι εξελίξεις γίνουν πιο δυσμενείς για τη χώρα μας , καθώς πλήθος χωρών κινούνται στην περιοχή και στην Λιβύη και διαπραγματεύονται σε διάφορους κύκλους το μέλλον και της Λιβύης και της περιοχής, ερήμην της Ελλάδας. Γι αυτό και ο κ. Μητσοτάκης πήγε εσπευσμένα στην Λιβύη.  Εσπευσμένα, όχι όμως με σχέδιο και μελέτη…