Η εκκωφαντική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ τους εξύψωσε σε δυσθεώρητα ύψη. Ο όρος «Επιτελικό Κράτος» ξάφνιασε, εμφανίστηκε ως καινοτομία και  άρεσε.  Ένα πλήθος τεχνοκρατών με εξαιρετικά βιογραφικά  εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου για να αλλάξει το κράτος , την σχέση του με τους πολίτες και να απογειώσει την ανάπτυξη,να ενισχύσει τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου .  Νόμισαν ότι οι τεχνοκράτες είναι κάτι σαν επίγειοι Θεοί που έχουν απαντήσεις για τα πάντα. Δεν έχουν όμως.  Δεν πρόλαβε να κλείσει το 2019 και η χώρα είχε έλλειμμα , αλλά αποσιωπήθηκε  από τα ΜΜΕ. Από τις αρχές του 2020, η πανδημία άλλαξε τα πάντα, αλλά όχι την βούληση της τεχνοκρατικής λαίλαπας που υπό τον πρωθυπουργό άρχισε να νομοθετεί με καταιγιστικό ρυθμό. Όχι όμως για το ΕΣΥ που ζητούσε απεγνωσμένα η κοινωνία, η αντιπολίτευση και οι επιστήμονες. Αλλά για συμφέροντα, για το αστυνομικό κράτος, τις ανισότητες.

Το πρώτο κύμα της πανδημίας ήταν ανώδυνο. Το δεύτερο κύμα  ήταν επιθετικό και οι νεκροί αυξάνονται ραγδαία. Αλλά και πάλι οι άκαμπτοι τεχνοκράτες επιταχύνουν, αδιαφορούν, ανεβάζουν ταχύτητα . Μετά  ήρθαν οι κρίσεις. Νόμος για τις διαδηλώσεις κρίνεται αντισυνταγματικός. Πλήρης αδιαφορία. Οι νεκροί ξεπερνούν τους 6.000 . Απτόητοι. Το ΕΣΥ χάνει, ο ιδιωτικός τομέας κερδίζει. Νόμος για τα ΑΕΙ, για τα ιδιωτικά κολλέγια,  ο ΕΦΚΑ καταρρέει, η κοινωνική πρόνοια ανύπαρκτη, οι σχέσεις με την Τουρκία  οξύνονται . Το Επιτελικό Κράτος βουλιάζει, αδυνατεί να δώσει απαντήσεις, η επικοινωνία αποτυγχάνει για τον απλό λόγο ότι η πολιτική είναι αυτή που δίνει τις λύσεις. Οι τεχνοκράτες δεν ξέρουν, ούτε μπορούν, άλλη είναι η δουλειά τους. Μοιραία , ένας κύκλος κλείνει, ένας νέος ανοίγει.

 Χωρίς πολιτικούς αντιπάλους και με 37δις απόθεμα στα κρατικά ταμεία που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση,  το Επιτελικό Κράτος έγινε το πολιτικό κέντρο κατά τρόπο στρεβλό. Μέχρι τώρα έπαιζαν μόνοι τους. Χωρίς αντίπαλο. Μόλις εμφανίστηκαν αντίπαλοι, δηλαδή φοιτητές ,εργαζόμενοι γιατροί, ακαδημαικοί, καλλιτέχνες,  αρνητικές δημοσκοπήσεις,  το επιτελικό κράτος παρέλυσε. Το να τρέχεις μόνος σου είσαι αήττητος . Το να σε πιέζει κάποιος πρέπει να τρέξεις πραγματικά
 Οι θριαμβολογίες για την εκλογική νίκη κράτησαν μήνες, ελλείψει ουσιαστικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή θα μπορούσε υπό ομαλές συνθήκες, αυτό το σχήμα,  να λειτουργεί συμβουλευτικά προς τον πρωθυπουργό, όχι όμως για συμβουλές παντός καιρού. Γιατί εκεί που σταματούν οι τεχνοκράτες, παίρνουν τα ηνία οι πολιτικοί. Εδώ όμως υπάρχει κενό. Και όταν η αντιπολίτευση άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της , το Επιτελικό Κράτος συνέχισε μονότονα και κουραστικά να επενδύει στον εγκλεισμό των Ελλήνων για να εξουδετερώνει τις αντιδράσεις. Ήταν όμως δεδομένο ότι αυτό δεν θα κρατούσε για πάντα.

 

Απολιθωμένη επικοινωνιακή πολιτική

Η υπεροχή των τεχνοκρατών στην κυβέρνηση έκανε τον κύκλο της και η κυβέρνηση, όπως και κάθε κυβέρνηση και κόμμα για να εμποδίσουν την φθορά τους, πρέπει να δρουν πολιτικά και να έχουν απαντήσεις στις επιθέσεις που δέχονται. Παραδόξως όμως , ακόμη και σήμερα η ΝΔ ως προς την επικοινωνιακή κα πολιτική εικόνα της, δίνει την εντύπωση ότι διανύουμε τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας του 2019 και αντί να απαντά για τα έργα και τις ημέρες της, απαντά και επιτίθεται συνεχώς στον ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να διεκδικεί την εξουσία από τον εαυτό της.

Η κυβέρνηση μέσω των επίσημων εκπροσώπων της που πλέον θα εναλλάσσονται κάθε λίγους μήνες, φαντάζουν ως πολιτικά απολιθώματα της προ πανδημίας περιόδου και αδυνατούν να προσαρμοστούν στις σημερινές ανάγκες.  Η ΝΔ ως κόμμα δεν λειτουργεί, άρα ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να περιμένει από εκεί βοήθεια. Άλλωστε η ΝΔ έχει σχεδόν κρατικοποιηθεί με τις εκατοντάδες προσλήψεις  στελεχών της  , είτε σε καίριες θέσεις του δημοσίου, είτε ως μετακλητών που ανέρχονται ίσως σε χιλιάδες.
Υπό αυτή την οπτική δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και οι μηχανισμοί του Επιτελικού Κράτους, αδυνατούν να ελέγξουν την ροή των γεγονότων και την επίδραση των εντυπώσεων. Όλος ο μηχανισμός έχει σχεδόν παραλύσει , βρίσκεται ένα βήμα πίσω από τα γεγονότα, δεν παράγει ιδέες, δεν απαντά πειστικά, η εικόνα του πρωθυπουργού έχει θολώσει και η πρωτοκαθεδρία του αμφισβητείται δυναμικά.
Η ΝΔ χάνει έδαφος και στις δημοσκοπήσεις. Η διαφορά του 20% έχει πέσει στο 33-34% με τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει μικρό ποσοστό , φθάνοντας από το 20% περίπου στο 24%. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση  είναι ότι δεν ξέρουμε που θα είναι το ποσοστό απωλειών.

Η εικόνα σύγχυσης και παραλυσίας του Επιτελικού Κράτους θα επιδεινωθεί όσο οξύνονται τα προβλήματα Ο πρωθυπουργός , όπως έδειξαν και οι απόπειρες ανασχηματισμών, είναι όμηρος ισορροπιών και συμφερόντων. Στο εξής, όσο περισσότερο και όσο και πιο σκληρά επιτίθεται στην αντιπολίτευση, τόσο θα αμβλύνεται η άμυνα του Επιτελικού Κράτους. Γιατί οι ψηφοφόροι  της ΝΔ δεν ικανοποιούνται από το πόσο επιθετική θα είναι έναντι των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά πόσο καλύτερη κυβέρνηση μπορεί να γίνει. Αυτή είναι η κρίσιμη λεπτομέρεια. Γιατί η κυβέρνηση γίνεται όλο και πιο νευρική και οξύθυμη , ακριβώς γιατί δεν είναι αποτελεσματική, ούτε αποδεκτή. Σωστά, η δημοκρατία δεν μπαίνει σε καραντίνα. Ούτε η οργή μπαίνει …