Δείχνει αγέρωχος, ατσαλάκωτος, σχεδόν άκαμπτος. Νομίζει κανείς ότι δεν τον αγγίζει τίποτα. Αυτό μοιάζει αφύσικο και είναι. Καλά να αδιαφορεί κάποιος στην φθηνή κριτική, στην εμπάθεια, ή στο χαμηλό επίπεδο κομματικής αντιπαράθεσης. Αλλά να ταπεινώνεται , να εξευτελίζεται όχι από πεζοδρομιακού τύπου κριτική , αλλά από επιφανείς ακαδημαικούς, σκεπτόμενους ανθρώπους, καλλιτέχνες, μάλλον του προκαλεί τρόμο. Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης γίνεται όλο και περισσότερο στόχος, όχι μόνο για το αστυνομικό κράτος που στηρίζει, καθώς κλείνει τα μάτια σε αναίτια βία, στην ασυδοσία και στα άγρια ένστικτα αστυνομικών, αλλά και για τις καταγγελίες που του απευθύνουν προσωπικά και αφήνει ουσιαστικά αναπάντητες, οχυρωμένος πίσω από κοινότυπα σχόλια κατά της αντιπολίτευσης.

Σημαντικότερη όλων ήταν η σχεδόν σαρκαστική τοποθέτηση του Γραμματέα του ΜέΡΑ25 στη βουλή την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου. Ο κ. Βαρουφάκης είπε ότι δεν θέτει ζήτημα παραίτησης της Μενδώνη, γιατί θα ζητήσει την παραίτηση και του επόμενου υπουργού και τόνισε ότι θέση του είναι ότι πρέπει να φύγει η κυβέρνηση. Ειδικότερα δε σημείωσε, για τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, αν θελήσει να ζητήσει την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, δεν θα απευθυνθώ σε εσάς, είπε προς τον πρωθυπουργό,  αλλά στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Ούτε εκείνη την στιγμή, ούτε τις επόμενες ημέρες αντέδρασαν ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο κ. Χρυσοχοϊδης.  

Η σιωπή του πρωθυπουργού είναι αδιανόητη, καθώς επιβάλλονταν η άμεση αντίδρασή του.. Δεν είναι υπεροπτική η στάση τους, όπως ίσως νομίζει κάποιος. Είναι μάλλον ταπεινωτική. Γιατί δεν επρόκειτο για ένα κουτσομπολιό, ή για ένα αστείο. Αλλά για  μια προ ημερησίας συζήτηση στη βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών που καταγράφεται στα πρακτικά, που είναι σε ζωντανή μετάδοση που γράφτηκε σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Η δήθεν υπεροψία του τύπου «δεν θα απαντήσω στον Βαρουφάκη» είναι η καταληκτική γραμμή άμυνας, αλλά προσβλητική σε βάθος και πλάτος.

Οι ημέρες πέρασαν και την Δευτέρα 8 Μαρτίου ο εκπρόσωπος του ΜέΡΑ 25 Μιχάλης Κριθαρίδης σε ένα σχόλιό του, επίσημο, για τη χρήση βίας εις βάρος πολιτών στη Νέα Σμύρνη , τονίζει μεταξύ άλλων, εξίσου ταπεινωτικά για τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη: «δεν περιμέναμε τίποτα άλλο βέβαια από έναν Υπουργό εντεταλμένο της Αμερικανικής Πρεσβείας, που επί δικής του θητείας και πάλι καταπατήθηκαν βάναυσα και πρωτοφανώς τα ανθρώπινα δικαιώματα με την διαπόμπευση τότε των οροθετικών γυναικών, και που καταδίκαζε με την κοινοβουλευτική του ψήφο τον ελληνικό λαό στα Μνημόνια τα οποία ούτε καν έμπαινε στον κόπο να διαβάσει».
Ο κ. Χρυσοχοίδης, όσο δεν απαντά , παύει πλέον να προσποιείται τον υπεράνω, τον υπερόπτη και είτε αποδέχεται ότι ουσιαστικά θεωρείται εντεταλμένος της πρεσβείας των ΗΠΑ, είτε σωπαίνει αμήχανα γιατί φοβάται ότι αν μιλήσει μπορεί να πει πράγματα που θα στραφούν εναντίον του.

Σε κάθε περίπτωση , η υπουργική θητεία του Μ. Χρυσοχοϊδη είναι μια συλλογή καταγγελιών , για την αστυνομία στα ΑΕΙ, για την αστυνομία στους δρόμους, για την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ, για την πολιτική του ακαμψία και για την αντίληψή του ότι η Αστυνομία , περίπου έχει μεσσιανικό ρόλο κάθαρσης στην ελληνική κοινωνία και όχι θεσμικό, προστατευτικό και κοινωνικό. Θέλησε να επιβάλει στην κοινωνία το δόγμα Νόμος και Τάξη , αλλά δεν κατάλαβε ποτέ ότι τα δόγματα είναι κάτι πολύ βαθύτερο από τα γκλόμπς και τα χημικά.   H κριτική του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στα ορθολογικά αντιπολιτευτικά πλαίσια, όπως και του ΚΚΕ, άρα δεν μπορεί να επιτίθεται στην αντιπολίτευση για τα δικά του λάθη και τις εμμονές. Εννοείται ότι είναι προσωπικά υπεύθυνος για την εξαφάνιση του Χρυσαυγίτη Παππά. Ούτε γι αυτό του φταίει η αντιπολίτευση.
Καθένας με τα πάθη του και τις αδυναμίες του. Για την ιστορία, όντως η πρεσβεία των ΗΠΑ έχει επιβάλλει πολλούς στους πρωθυπουργούς ή και τους βοήθησε να αναρριχηθούν. Κανέναν όμως, ούτε έναν, δεν κατάφερε να γλιτώσει από την πτώση…..