Του Σωτήρη Σιδέρη


Ξαφνικά η  κυβέρνηση ήταν υποτίθεται  έτοιμη να υπογράψει την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία , αλλά μπήκε στη μέση ο ανόητος υπουργός Τουρισμού, ο  Θεοχάρης και  χάλασε τη γιορτή.  Το είπε η ακροδεξιά και  συχνά ευφάνταστη «Εστία» και συγκίνησε μέχρι και τον ΣΥΡΙΖΑ .
Οι υποτιθέμενες νέες εξελίξεις , ότι στην συμφωνία για την ΑΟΖ θα επισυνάπτονταν μια πολιτική δήλωση για να συνεχίσουν να ψαρεύουν οι Σικελοί ψαράδες εντός της ΑΟΖ προϋπήρχε, αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση δεν ήθελε να κάνει τέτοια παραχώρηση . Επίσης, το κυριότερο, τα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι η Ελλάδα και η Ιταλία προτίθενται να καταθέσουν κοινή τροπολογία στην Κομισιόν που θα ενσωματωθεί  στους κανονισμούς για την αλιεία και θα κάλυπτε τις ιταλικές ανησυχίες σε περίπτωση που η ελληνική πλευρά προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών της υδάτων, όπως αναμένεται, στα 12 μίλια.

Είναι μια απαράδεκτη συζήτηση που ήδη έχουν απορρίψει ειδήμονες περί το διεθνές δίκαιο πανεπιστημιακοί επειδή η Ελλάδα είναι αδιανόητο να εκχωρήσει δικαιώματά της στην Επιτροπή. Η Ιταλία μπορεί να πάρει μια άδεια πενταετούς διάρκειας για αλιεία που θα ανανεώνεται , αλλά η σκέψη και μόνο να εγγυάται η ΕΕ την αλιεία εντός των ελληνικών χωρικών  υδάτων π.χ. στη Ρόδο, είναι απαράδεκτη.  Αν η κυβέρνηση το  κάνει , θα είναι και υπόλογη. Τα υπόλοιπα , ότι δηλαδή ο υπουργός Τουρισμού οδήγησε σε ναυάγιο την συμφωνία επειδή απέκλεισε την Ιταλία από το άνοιγμα των συνόρων είναι παραμύθια.  Αν τα δύο κράτη θέλουν να υπογράψουν θα υπογράψουν και θα είναι θετικό .

Πριν από αυτό, η κυβέρνηση ήταν σχεδόν έτοιμη , ή είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να υπογράψει ΑΟΖ με την Αίγυπτο , αλλά πάντα κάτι συμβαίνει και υπογραφές δεν μπαίνουν. Κανείς δεν ασχολείται με την στρατηγική της Αιγύπτου ότι πρώτα  θέλει να οριοθετήσουμε με την Τουρκία και μετά με το Κάιρο, εκτός και αν γίνει μερική οριοθέτηση και εξαιρεθεί το Καστελλόριζο επειδή αντιδρά η Άγκυρα. Ας αναλάβει την ευθύνη η κυβέρνηση να οριοθετήσει αποκλείοντας το Καστελλόριζο. Ας σημειωθεί ότι προεκλογικά η ΝΔ είχε απορρίψει εν μέσω πολεμικών ιαχών την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο για να μην δείξει η Ελλάδα ότι εξαιρεί το Αιγαίο.
Πριν από την Αίγυπτο σηκώθηκε σκόνη περισσότερη και από την έρημο Σαχάρα γιατί συχνά η Ελλάδα ήταν έτοιμη να ξαναϋπογράψει συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αλβανία , καθώς επαναλήφθηκαν οι διαπραγματεύσεις μετά την ακύρωση της συμφωνίας του 2009 από το συνταγματικό δικαστήριο των Τιράνων. Ο Ράμα  συμπεριφέρονταν σχεδόν περιφρονητικά, πήρε από τον Μητσοτάκη την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων και τώρα συζητά την ενίσχυση της στρατηγικής συνεργασίας με την Τουρκία.  Η συμφωνία για την ΑΟΖ δεν συζητείται ούτε στα αλβανικά ανέκδοτα. Γιατί να κάνει η Αλβανία μια συμφωνία που προκαλεί εσωτερικές εντάσεις όταν παίρνει τα πάντα από την Ελλάδα και την ΕΕ;

 Με την Κύπρο έγιναν κάποιες σκέψεις και συζητήσεις , αλλά η Ελλάδα επειδή τρέμει την αντίδραση της Τουρκίας είναι ακίνητη. Τελικά η Ελλάδα είναι έτοιμη εδώ και δεκαετίες να υπογράψει με όλες τις χώρες αλλά ποτέ δεν υπογράφει , προφανώς γιατί , ανάλογα με τη χώρα υπάρχουν τεχνικές ή πολιτικές διαφωνίες που ενίοτε αλληλεπιδρούν με άλλα κράτη και οι συνομιλίες, όταν διεξάγονται οδηγούνται σε αδιέξοδο.
Η Ελλάδα είναι επίσης έτοιμη εδώ και τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μέχρι τα δώδεκα μίλια στο Αιγαίο, το Ιόνιο, παντού. Αλλά ποτέ δεν τα επεκτείνει γιατί , είτε περιμένει καλύτερες συνθήκες , είτε το σκέφτεται και δεν το αποφασίζει, είτε γιατί τρέμει την αντίδραση της Τουρκίας στο Αιγαίο και το  νότο.
Επίσης, εδώ και τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες , η Ελλάδα είναι έτοιμη να διαπραγματευθεί με την Τουρκία και να προσφύγουν από κοινού στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης , αλλά ποτέ δεν προσφεύγει , είτε γιατί η Τουρκία θέτει όρους, είτε γιατί κάθε κυβέρνηση που εκλέγεται στην Ελλάδα το σκέφτεται και δεν το αποφασίζει. Λες και η Τουρκία θα πάει στη Χάγη για να παραδοθεί  και δεν θα διαπραγματευθεί με την Αθήνα , την στιγμή που διαπραγματεύεται με τις μεγαλύτερες χώρες του πλανήτη, ενώ η Ελλάδα με κανέναν. 

Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι ίσως η πλέον δραστήρια κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών στην παραγωγή διπλωματικών μύθων. Σε κάθε  διμερές ή πολυμερές πρόβλημα ή σε διμερείς και πολυμερείς διαπραγματεύσεις εμφανίζεται να διοχετεύει πληροφορίες που την θέτουν στο επίκεντρο του γαλαξία . Ότι τα όλα τα προβλήματα έχουν σχετική επίδραση στην θωρακισμένη επικοινωνιακά χώρα που στους μύθους της όλα τα λύνει , αλλά στην πράξη όλα γίνονται χειρότερα.
Και δεν πτοείται, παρά το γεγονός ότι είναι μηδενικό το διεθνές εκτόπισμα του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών, ότι στα μεγάλα κέντρα λήψης των αποφάσεων η Ελλάδα δεν είναι καν στον προθάλαμο. Ο Μητσοτάκης είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Τρόϊκα,   σε γερμανικές επιχειρήσεις και μερικές ελληνικές . Είναι επίσης δημοφιλής σε όλους τους άλλους ηγέτες της ΕΕ γιατί ποτέ δεν μιλά στις συνόδους κορυφής και ποτέ δεν διαπραγματεύεται.
Οι κρίσεις και οι εντάσεις μεγεθύνονται και γίνονται και επικίνδυνες, αλλά σε κάθε ενέργεια  και σε κάθε  σχέδιο της Τουρκίας, η Ελλάδα  είτε «εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα» είτε  «σέβεται το διεθνές δίκαιο», είτε είναι κοντά σε λύσεις και μετά ασθμαίνοντας καλεί  την εθνική υπερδομή, τον πρέσβη Πάϊατ να παρέμβει.
Η κανονικότητα των μύθων είναι εδώ . Και η Τουρκία αλωνίζει. Α΄ και να μην ξεχάσουμε ότι ο ύπατος εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ  Μπορέλ κάλεσε την Τρίτη 2 Ιουνίου την Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Όλα αυτά μαζί και ένα ένα  χωριστά είναι η χαμένη τιμή της ελληνικής διπλωματίας.