του Σωτήρη Σιδέρη

Η εκδήλωση  για τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΝΔ στην Χαλκιδική ήταν μια μοναδική ευκαιρία για τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματος Αντώνη Σαμαρά να  παρουσιάσει κάποιας μορφής σχέδιο  για το μέλλον της παράταξης, να εμπλουτίσει τα ιδεολογικά της χαρακτηριστικά, να ιχνογραφήσει κατά κάποιο τρόπο το κόμμα των επόμενων 40 ετών.
Άλλη μια  ευκαιρία πήγε χαμένη για τον κ. Σαμαρά.

Τελικά διαψεύδονται όσοι εντός της ΝΔ πιστεύουν ότι ο σημερινός πρωθυπουργός είναι κάτι παραπάνω από αυτό που περιγράφει στις ομιλίες του: ένας πολιτικός των ενστίκτων και όχι των ιδεών, του πολιτικού σχεδίου ή των  πολιτικά φιλελεύθερων ιδεολογικών αναφορών.

Ηταν μάλλον αγχώδης η προσπάθεια του  κ. Σαμαρά να ταυτιστεί ιδεολογικοπολιτικά με τους προηγούμενους ηγέτες της παράταξης  και να αποτινάξει τις κατηγορίες για ακροδεξιά πολιτική. Γι αυτό και η επιχείρηση «δημοκρατικό προφίλ», χάθηκε  στους τόνους αυτοικανοποίησης για την πολιτική λιτότητας, αλλά και στο σκοτάδι της εμπάθειας για τους πολιτικούς τους αντιπάλους για τους οποίους προεξόφλησε ότι δεν θα γίνουν ποτέ κυβέρνηση!
Η ΝΔ του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως και αυτή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είναι δύο ιδιαίτερες περίοδοι που έχουν περάσει στην αρμοδιότητα των ιστορικών. Για ευνόητους λόγους, μεγάλη σημασία για την πορεία της χώρας και της ΝΔ έχουν οι περίοδοι του Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά . Η ΝΔ βρίσκεται σε πορεία αποσύνθεσης και οι κύριοι Καραμανλής και Σαμαράς έχουν μεγάλες ευθύνες για αυτή την πορεία όπως θα δούμε
Ο κ. Σαμαράς υπερασπίστηκε το οικονομικό μοντέλο  και την ασφυκτική επιτήρηση που έχουν επιβάλλει οι δανειστές στην  Ελλάδα μέσα από ομιχλώδεις αναφορές για σωστά και λάθη , για προσήλωση και για διαφωνίες εντός του δυτικού συνασπισμού , για την υπεροχή της χριστιανοδημοκρατίας στην Ευρώπη στέλνοντας έτσι στο πυρ το εξώτερον τους αριστερούς και «προοδευτικούς» που τολμούν να έχουν αμφιβολίες για τις μεταφυσικές προσεγγίσεις του πρωθυπουργού.

Οι μεγάλες αντιφάσεις

Οι αντιφάσεις πολλές στην ομιλία του. Ο κ. Σαμαράς αφιέρωσε πολύ χρόνο για να υπογραμμίσει ότι η αντιπολιτευτική του στάση στο μνημόνιο, όταν ήταν στην αντιπολίτευση ήταν σωστή και δικαιώθηκε. Το είπε πολλές φορές, υπάρχει και στο επίσημο κείμενο, άρα αποκλείεται να  έγινε λάθος, γιατί πέραν των άλλων δήλωσε ότι λέει μόνο την αλήθεια. Αφού λοιπόν η αρχική αντιμνημονιακή του στάση ήταν σωστή γιατί , ζήτησε ουσιαστικά συγγνώμη από την κ. Μέρκελ με το αμίμητο «ουδείς αναμάρτητος?». Αν ήταν λοιπόν σωστή η στάση του θα μπορούσε ενώπιον της καγκελαρίου να δηλώσει ότι δεν παίρνει πίσω όσα πίστευε τότε , αλλά όταν έγινε πρωθυπουργός άλλαξε στάση. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι η στάση του αυτή, αυτή η κραυγαλέα παράσταση πολιτικού θεάτρου,  θα τον συνοδεύει σε όλη την ζωή του .
Το δεύτερο σημείο που προκάλεσε εντύπωση ήταν η κατηγορηματική δήλωσή του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει ποτέ κυβέρνηση γιατί δεν είναι υπεύθυνη δύναμη. Να υπενθυμίσουμε ότι το ίδιο έλεγε ο  Ανδρέας Παπανδρέου για τον Κώστα Μητσοτάκη, το ίδιο έλεγε ο Κώστας Σημίτης για τον Κώστα Καραμανλή, το ίδιο έλεγε ο Κώστας Καραμανλής για τον Γιώργο Παπανδρέου , το ίδιο λέει ο Αντώνης Σαμαράς για τον Αλέξη Τσίπρα.

Το εθνικό κόστος για το δήθεν βέτο

Θεατρική και μάλιστα κακόγουστη είναι η παράσταση που δίνουν πολλοί στη ΝΔ σχετικά με τις «διαφωνίες» που δήθεν έχουν με συμμάχους στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε ιστορικής σημασίας θέματα. Ο κ. Σαμαράς επικαλέστηκε  την  ομόφωνη απόφαση του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι να μην τεθεί θέμα διεύρυνσης και φυσικά δεν υπήρξε ποτέ κανένα βέτο για την ΠΓΔΜ. Σε κανένα έγγραφο του ΝΑΤΟ, ούτε στα πρακτικά της Συνόδου του Βουκουρεστίου υπάρχει βέτο . 
Το βέτο είναι μια επικοινωνιακή πολιτική για εσωτερική κατανάλωση που στοίχισε την καταδίκη της Ελλάδας στο Δικαστήριο της Χάγης όπου προσέφυγε η ΠΓΔΜ καταθέτοντας την δήλωση του κ. Καραμανλή στη βουλή για βέτο στο Βουκουρέστι. Η καταδίκη βασίστηκε αποκλειστικά στη δήλωση Καραμανλή παρά το γεγονός ότι ο γγ του ΝΑΤΟ και αξιωματούχοι της Συμμαχίας συνέταξαν δηλώσεις που οι Ελληνες νομικοί κατέθεσαν στο Δικαστήριο ότι δεν υπήρξε ποτέ βέτο στο Βουκουρέστι. Ας ρωτήσει ο κ. Σαμαράς ή ο γραμματέας και οι βουλευτές της ΝΔ τη νομική υπηρεσία του υπουργείου εξωτερικών για την υπερασπιστική γραμμή της Ελλάδας στο Δικαστήριο της Χάγης. Η ΝΔ, αντί να ζητά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την καταδίκη της χώρας, για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 με την ΠΓΔΜ , δυστυχώς ζητά και τα ρέστα.
Το ναι στο σχέδιο Ανάν 
Το ίδιο ισχύει και για την στάση της ΝΔ στο σχέδιο Ανάν. Το παραμύθι της ΝΔ και προσωπικά των κυρίων Καραμανλή και Μολυβιάτη ότι δηλαδή η ΝΔ ήταν κατά του σχεδίου Ανάν συνεχίζεται  Ο κ. Σαμαράς για να στείλει ένα μήνυμα ενότητας προς την πλευρά Καραμανλή επικαλέστηκε τη στάση της ΝΔ στο σχέδιο Ανάν. Πρόκειται για ψεύδη γιατί ήταν σαφέστατη η δημόσια δήλωση του κ. Καραμανλή υπέρ του σχεδίου Ανάν παροτρύνοντας τους  ελληνοκύπριους να ψηφίσουν  «ναι» στο δημοψήφισμα» γιατί όπως έλεγε τα θετικά υπερτερούν των αρνητικών.

Το ναι σε όλα στην Τουρκία

Ας θυμηθούμε επίσης ότι η ΝΔ που κατά τον κ. Σαμαρά είναι η παράταξη που  κράτησε την Ελλάδα όρθια, είναι η ίδια παράταξη που με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή απεγκλώβισε το 2004 την Τουρκία από την υποχρέωση για προσφυγή στην Χάγη για την επίλυση των διμερών διαφορών, κάτι που ήταν υποχρεωτικό με βάση τη συμφωνία του Ελσίνκι. Ηταν ο ίδιος πρωθυπουργός που με υπουργό εξωτερικών τον Πέτρο Μολυβιάτη προέβησαν σε άτακτη υποχώρηση εθνικών διαστάσεων όταν το 2005 ψήφισαν υπέρ της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας –ΕΕ χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς κυρίως, να αναγνωρίσει η Τουρκία την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που ήταν υποχρεωμένη να κάνει. Χωρίς να ζητήσει την άρση της απειλής πολέμου ή των γκρίζων ζωνών . Δεν ζήτησαν τίποτα απολύτως. Ο κ. Καραμανλής και ο κ. Μολυβιάτης ήταν στο Μπούργκενστοκ της Ελβετίας ,λίγο πριν το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν στον τελευταίο κύκλο διαπραγματεύσεων. Ο πρωθυπουργός Καραμανλής και ο ΥΠΕΞ Μολυβιάτης ήταν άφαντοι, ενώ η υπό τον Ερντογάν τουρκική αντιπροσωπεία αλώνιζε κυριολεκτικά και περνούσε αλλαγές της τελευταίας στιγμής στο σχέδιο του τότε γγ του ΟΗΕ. Απύθμενο θράσος τα περί αγώνων και υπερηφάνειας...

Ο Πέτρος Μολυβιάτης

Ο κ. Μολυβιάτης ήταν υπουργός εξωτερικών όταν ο Νίμιτς κατέθεσε πρόταση για την ονομασία το 2005 και για πρώτη φορά  έθετε έμμεσα  ζητήματα μακεδονικής γλώσσας και έθνους . Και όμως ο κ. Μολυβιάτης  ο πλέον υπερτιμημένος διπλωμάτης και παράγοντας της ΝΔ, είχε δηλώσει τότε ότι η πρόταση είναι βάση για διαπραγμάτευση! Είχε μάλιστα προκληθεί ένταση την περίοδο εκείνη καθώς ο κ. Μολυβιάτης είχε ενημερώσει τα κόμματα μόνο για το θέμα του ονόματος και όχι για τη συνολική πρόταση Νίμιτς. Τις ημέρες εκείνες είχε διαρρεύσει στον Τύπο  ότι μεταξύ άλλων προτείνεται ότι «καμία χώρα ή περιοχή δεν θα μπορεί στο εξής να χρησιμοποιεί διεθνώς τον όρο «Μακεντόνια» ή «Ματσεντόνια», πράγμα αδιανόητο για την Ελλάδα . Η πρόταση προέβλεπε την ονομασία  «Ρεπούμπλικα Μακεντόνια – Σκόπια» (Republika Makedonija – Skopje), ως έχει, αμετάφραστη για διεθνή χρήση και ήταν σίγουρο ότι αν γίνονταν δεκτή θα έμενε σκέτο το «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο κ. Μολυβιάτης είναι μια ξεχωριστή  περίπτωση  στην ιστορία των λαθών και των  παραλείψεων  στην πορεία της ΝΔ , που αν είχε κάνει άλλος θα στιγματίζονταν από την ιστορία. Ηταν επίσης ο πρωταγωνιστής στην «καταστροφή» των αποφάσεων του Ελσίνκι χωρίς να τις  αντικαταστήσει με άλλο σχέδιο , γεγονός που ευνόησε την Τουρκία μέχρι σήμερα.  Ο κ. Μολυβιάτης , ήταν  και παρέμεινε ένας διπλωμάτης χωρίς πολιτικές αρετές, θεωρητικός της αδράνειας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ο οποίος χαίρει , προς το παρόν ασυλίας χάρις στην σχέση του με τον ιδρυτή της ΝΔ, αλλά η ιστορία θα του καταλογίσει όσα έπραξε και όσα δεν έπραξε, τα θετικά και τα αρνητικά.

Ο κύκλος κλείνει

Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι ο χρόνος του στην ηγεσία της ΝΔ και την πρωθυπουργία μετρά αντίστροφα. Γνωρίζει επίσης ότι η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ έχουν ολοκληρώσει τον ιστορικό τους κύκλο και είτε θα ανασυγκροτηθούν ριζικά, είτε θα αυτοδιαλυθούν και θα υπάρξουν διάδοχα κόμματα. Και η διάδοχη κατάσταση αφορά και τον κ. Σαμαρά. Πρωτίστως τον κ. Σαμαρά θα λέγαμε , γι αυτό και στην Χαλκιδική επιχείρησε να αναθεωρήσει θέσεις, να  τροποποιήσει γεγονότα και την προσωπική του στάση, επιχείρησε δηλαδή να φλερτάρει με την ιστορία.
Η ΝΔ είναι ήδη δεύτερο κόμμα  και θα είναι δεύτερο και το βράδυ των εκλογών. Ο κύκλος του κ. Σαμαρά κλείνει με πάταγο και το γνωρίζει και ο ίδιος. Οι επόμενοι μήνες θα είναι για τον κ. Σαμαρά μια αγχώδης προσπάθεια επιβίωσης μέσω της ωραιοποίησης της θητείας του. Δυστυχώς για τον ίδιο όμως ούτε το ταλέντο διαθέτει, ούτε την πολιτική κουλτούρα έχει για να διαμορφώσει εκ των υστέρων βέβαια την ιστορία της πρωθυπουργικής του θητείας. Βλέπετε,  το ένστικτο μπορεί να είναι χρήσιμο για  να κυβερνήσει για κάποιο διάστημα, αλλά το ένστικτο δεν μπορεί να γράψει την ιστορία...