Μορφή πολιτικής καταιγίδας προσλαμβάνουν τα σχέδια του Βερολίνου να ενισχύσουν την επιρροή της Γερμανίας στην ΕΕ και να την κατευθύνουν πιο αποφασιστικά υπέρ των γερμανικών συμφερόντων, κάτι που ήδη προκαλεί ανησυχίες σε πολλές χώρες και πρέπει άμεσα να προβληματίσει την Αθήνα που οφείλει να αντιδράσει, καθώς διακυβεύονται ζωτικής σημασίας ελληνικά συμφέροντα.
Η Γαλλία ασθμαίνουσα προσπαθεί να ακολουθήσει , αλλά η Γερμανία κυριαρχεί οικονομικά και επιβάλλει πλήρως την δυναμική της. Το μόνο που φαίνεται να ενώνει Παρίσι  και Βερολίνο είναι η αντίθεση στον αμερικανικό εθνικισμό που έχει κατακυριεύσει την πολιτική Τράμπ, αλλά αυτό είναι ξεχωριστό ζήτημα.

Μείζονα θέματα όπως η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, ο ευρωπαϊκός στρατός , το μέλλον των σχέσεων με τη Τουρκία γενικότερα  η διεύρυνση της ΕΕ, που αφορούν άμεσα τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, τίθενται περίπου ως τετελεσμένα από Γερμανούς αξιωματούχους. Με έναν καταιγισμό δηλώσεων τις τελευταίες ημέρες, κορυφαίοι Γερμανοί αξιωματούχοι με πρώτο τον Βέμπερ κάνουν λόγο για διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας –ΕΕ, δείχνοντας πρωτοφανή περιφρόνηση για τις συλλογικές διαδικασίες της ΕΕ, καθώς η διεύρυνση απαιτεί ομοφωνία.

Βέμπερ ο επικίνδυνος

Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος η γερμανική Ευρώπη να κάνει ένα ακόμη βήμα και να γίνει βαυαρική.  Η υποψηφιότητα του Μάνφρεντ Βέμπερ είναι από μόνη της ανησυχητική εξαιτίας των ακροδεξιών πεποιθήσεων του Γερμανού Χριστιανοκοινωνιστή και των σκληρών νεοφιλελεύθερων θέσεών του, καθώς εκφράζει το πιο σκληρό γερμανικό κεφάλαιο και τον οικονομικό εθνικισμό της Βαυαρίας. Αν τελικά εκλεγεί ο Βέμπερ,   η θητεία του Γιούνγκερ θα φαντάζει ως αριστερή. Οι ελιγμοί που επιχειρεί ο Γερμανός πολιτικός προκειμένου να εμφανιστεί ως κεντρώος είναι προκλητικά υποκριτικοί, όπως προκλητική για την Ελλάδα είναι η στήριξή του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Στο ίδιο πλαίσιο, θα πρέπει να μας προβληματίσει και η εισήγηση της Ολλανδής ευρωβουλευτού Κατί Περί , η οποία προτείνει την διακοπή των διαπραγματεύσεων Τουρκίας -ΕΕ

Αλλαγή δογμάτων

Δεν είναι όμως μόνο ο γερμανικός οικονομισμός που απειλεί τις εναπομείνασες δομές κοινωνικής πολιτικής της ΕΕ και  τους δημοκρατικούς κανόνες που  στοιχειωδώς λειτουργούν. Είναι και η γενικότερη αλλαγή δογμάτων του Βερολίνου για τα οποία το μεν SPD σιωπά ένοχα, η δε αριστερά δεν διαθέτει πλέον επιρροή.
Με ένα κρεσέντο δηλώσεων με τις οποίες επιχειρούν να δημιουργήσουν ήδη κλίμα τετελεσμένων αποφάσεων, ο Βέμπερ και το Βερολίνο γενικότερα δηλώνουν ότι πρέπει να διακοπούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας –ΕΕ. Στη θέση αυτή έχουν ήδη προσχωρήσει ο ανεκδιήγητος Επίτροπος Γιοχάνες Χαν που θεωρεί τη θέση του  Ευρωπαίου Επιτρόπου για τη Διεύρυνση γερμανικό υπουργείο και όχι κοινοτική θέση, αλλά και ο Γενς Σπαν  υπουργός Υγείας και υποψήφιος για την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) της Γερμανίας.

«Μπορεί να το δει ο καθένας, η Τουρκία στην σημερινή της κατάσταση δεν θα γίνει ποτέ μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα ήταν έντιμο να τερματιστούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις», δήλωσε ο κ. Σπαν . Ο κ. Σπαν, ο οποίος ανήκει στην συντηρητική πτέρυγα του CDU, επισήμανε ακόμη ότι είναι ανάγκη η Γερμανία να δείξει μεγαλύτερη κατανόηση απέναντι στους ανατολικούς γείτονές της.           
 Το πρόβλημα της Ελλάδας

Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που δεν  είναι καθόλου μακρινή , ούτε  είναι σενάριο. Είναι υπό διαμόρφωση πολιτικές. Ας θυμηθούμε ότι αμέσως μετά την εκλογή του ο Γιούνκερ πάγωσε με απόφασή του, κάθε πολιτική διεύρυνσης προς τα δυτικά βαλκάνια επί πέντε χρόνια, δηλαδή σε όλη τη θητεία του προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην περιοχή, καθώς αποδυναμώθηκε δραματικά η βούληση για αλλαγές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.


Η Ελλάδα όμως οικοδόμησε από την σύνοδο κορυφής του Ελσίνκι του 1999 μια νέα στρατηγική που είχε στον πυρήνα της την διαπραγμάτευση και επίλυση των προβλημάτων με την Τουρκία , με αντάλλαγμα την υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Άγκυρας. Με ευθύνη του Κ. Καραμανλή , η στρατηγική αυτή ακυρώθηκε χωρίς να αντικατασταθεί με άλλη. Ο Καραμανλής έκλεισε τα μάτια στην υποχρέωση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και ακύρωσε την στρατηγική του Ελσίνκι με το πρόσχημα ότι η Άγκυρα θα έθετε γκρίζες ζώνες. Όμως το Ελσίνκι προέβλεπε ότι  αν δεν υπήρχε λύση οι διαφορές θα παραπέμπονταν στην Χάγη, κάτι που η Τουρκία δεν ήθελε με τίποτα τότε.

  Η αλήθεια ήταν ότι το πρόβλημα ήταν η παροιμιώδης ανεπάρκεια των Καραμανλή –Μολυβιάτη να κάνουν εξωτερική πολιτική και έκτοτε τα προβλήματα οξύνθηκαν.
Στο ίδιο πλαίσιο, η Ελλάδα στήριζε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας καθώς είναι ο μόνος τρόπος να υπάρχει ένα οδικός χάρτης υποχρεώσεων της Άγκυρας. Η Τουρκία , είναι γεγονός, ότι  είναι μια προβληματική χώρα , αλλά η τακτική Βέμπερ και Βερολίνου για διακοπή των διαπραγματεύσεων ακυρώνει μια ευρωπαϊκή πολιτική ,που θα έχει συνέπειες και για  την Ελλάδα. Με απλά λόγια η Αθήνα με την αλλαγή στρατηγικής της ΕΕ, χάνει και η ίδια την δική της στρατηγική και πρέπει υποχρεωτικά να αναζητήσει μια νέα πολιτική έναντι της Άγκυρας. Οι συζητήσεις για Ειδική Σχέση Τουρκίας –ΕΕ γίνονται πάνω σε λευκή σελίδα , γιατί  δεν υπάρχει προηγούμενο και κανείς δεν γνωρίζει ποιες υποχρεώσεις και ποια δικαιώματα θα έχει η Τουρκία και ποια θα είναι η σχέση Ευρώπης –Άγκυρας σε θέματα ασφάλειας που θα είναι αναβαθμισμένη σίγουρα.

Όλα αυτά απαιτούν κοινή πολιτική στην ΕΕ και όχι μονομερείς γερμανικές αποφάσεις.
Υπό αυτό το πρίσμα η λευκή επιταγή του Κυριάκου Μητσοτάκη για την  στήριξη του Βέμπερ δεν ανταποκρίνεται στα καλώς νοούμενα εθνικά συμφέροντα. Αλλά όταν δεν έχει η ΝΔ δική της πολιτική έναντι της Τουρκίας , θα ιδρώσει του αυτί του Βέμπερ ή θα συζητήσει με τον Μητσοτάκη; Και πως είναι δυνατόν η Μέρκελ να καλεί τον Ερντογάν στο Βερολίνο και ταυτόχρονα να κλείνει το μάτι στον Βέμπερ όσον αφορά τις θέσεις του έναντι της Τουρκίας;
Σχετικά με τις διακηρύξεις Γάλλων και Γερμανών για την δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί πρώτα απ΄ όλα ποια θα είναι ακριβώς η αποστολή του , πως θα συγκροτείται και κυρίως αν ο αυτός ο στρατός αναλαμβάνει την προστασία των συνόρων όλων των κρατών –μελών της ΕΕ και όχι μόνο έναντι της Ρωσίας όπως τον εμφάνισαν.
 Όρος για την Ελλάδα πρέπει να είναι η προστασία όλων των συνόρων , διαφορετικά θα εμφανιστεί το ιλαρό φαινόμενο ο ελληνικός στρατός να καλείται να προστατεύει τα σύνορα της Λιθουανίας από την Ρωσία , αλλά η Λιθουανία, οι Βρυξέλλες , το Βερολίνο  και το Παρίσι δεν θα έχουν την ίδια υποχρέωση για τα σύνορα της Ελλάδας . Η χώρα μας οφείλει να αποσαφηνίσει την κατάσταση , αν και πολλοί διαβλέπουν ότι το θέμα αυτό το σηκώνουν η Μέρκελ και ο Μακρόν για να ερεθίσουν τον Τράμπ  και τις  ΗΠΑ.