Εδώ και χρόνια είναι πολλοί αυτοί που θέλουν η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να ευτελιστεί και να ξεχαστεί στον χρόνο. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αυτή η επέτειος ήταν μισητή, ή μη αποδεκτή από την δεξιά παράταξη, οπως και απο ξένους παράγοντες.  Τα τελευταία χρόνια η επέτειος  είναι μια «ευκαιρία»  για κάποιους να αποδείξουν ότι επικρατεί μπάχαλο στην Αθήνα. Προχθές όμως φάνηκε ότι κάποιοι ήθελαν και νεκρό, όπως έγινε και το 2008.

Η φωτοβολίδα που κτύπησε την δικηγόρο με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή της, δείχνει ότι κάποιοι πήγαν στην περιοχή μετά την πορεία του Πολυτεχνείου, οπλισμένοι για να προκαλέσουν σοβαρό επεισόδιο. Είναι ορατή πλέον η δράση των φασιστοειδών που με διάφορες ταμπέλες ευκαιρίας, κρύβονται πίσω από μπαχαλάκηδες ή δήθεν «αναρχικούς». Ηταν φανερό εδώ και μέρες που κάποιοι ετοίμαζαν επεισόδια τύπου Γρηγορόπουλου (2008). Δεν είναι απλή η αστυνομική αντιμετώπιση  των φαινομένων. Αλλωστε το δράμα δεν παίχτηκε μέσα στο Πολυτεχνείο (άσυλο) αλλά στους δρόμους των Εξαρχείων. Γι αυτό και εκτός από την αστυνομική διερεύνηση, χρειάζεται και η πολιτική καταδίκη.
Η «παράδοση» λοιπόν  δεν άλλαξε και φέτος. Κάτι οι περίεργοι άγνωστοι που κλειδώθηκαν  στο Πολυτεχνείο τις δύο προηγούμενες μέρες, κάτι η μπούκα στο Πεντάγωνο, και φυσικά το γνωστό κλέφτες κι αστυνόμοι πέριξ των Εξαρχείων, αργά το βράδυ της Παρασκευής και πολύ μετά από την πορεία του Πολυτεχνείου. Η προσοχή και πάλι στις προβοκάτσιες.
Οι πολιτικές δυνάμεις διαχρονικά  ηθελημένα ή αθέλητα, συνέβαλλαν σ αυτό, ανεχόμενες κάθε βανδαλισμό, κάθε ξεπεσμό της έννοιας της εθνικής επετείου και της απόδοσης τιμών στους νεκρούς. Το κράτος αποφεύγει να τιμήσει όπως επιβάλλεται , την εθνική αυτή επέτειο. Σαν υπνωτισμένοι,  ιδίως οι της Αριστεράς και του Κέντρου, - η δεξιά δεν γούσταρε ποτέ την συγκεκριμένη επέτειο- παρακολουθούν επί σειρά ετών την οργανωμένη προσπάθεια ευτελισμού  της εθνικής μνήμης.
Το νόημα έχει χαθεί εδώ και αρκετά χρόνια, τα λουλούδια και οι ομιλίες  προσπαθούν να συνδέσουν το χθες με το σήμερα, χωρίς πάντα μεγάλη επιτυχία. Γιατί όσους λόγους και αν βγάλουν οι πολιτικοί δεν θα υπάρξει αποκατάσταση της μνήμης, αν δεν αντιμετωπισθεί η προσπάθεια αμαύρωσης της.
Η ανοχή στους υβριστές της ιστορικής μνήμης δεν πρέπει να συνεχιστεί. Το θέμα δεν είναι ο νόμος και η τάξη, το θέμα είναι η ανεκτικότητα σε κάθε ένα ανόητο ή βαλτό, που καταστρέφει χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις. Το πρόβλημα δεν είναι η Αστυνομία  ή η Πολιτική. Η ακαδημαϊκή κοινότητα, ανέχεται επί δεκαετίες να διασύρουν την έννοια του ακαδημαϊκού χώρου και του ακαδημαϊκού ασύλου. Και αυτό ενώ είναι ορατό πως δεν πρόκειται για κάποιους υπερασπιστές της μνήμης , των  ιδεών και του ασύλου. Πρόκειται για ομάδες που θέλουν να καταστρέψουν όλα τα παραπάνω. Είναι μεγάλη η ευθύνη της καθηγητικής κοινότητας που δεν συζητά μια συνολική συμπεριφορά , και η οποία δεν αξιοποιεί τον νόμο και την αστυνομία όταν πρέπει και όταν ο βανδαλισμός φτάνει στα άκρα. Πρέπει να σταματήσουμε να παρακολουθούμε σαν υπνωτισμένοι τους υβριστές της μνήμης αλλά και του παρόντος.