του Σπύρου Σουρμελίδη 

Ο στόχος επετεύχθη, τα φάρμακα ακρίβυναν. Η κυβέρνηση στο όνομα της ...σωτηρίας μας, από τις ελλείψεις, προχώρησε αυξήσεις τιμών στα περισσότερα φαρμακευτικά σκευάσματα. Ο αρμόδιος υπουργός Θ. Πλεύρης υποστηρίζει μάλιστα ότι οι αυξήσεις αφορούν κυρίως τα φτηνά φάρμακα. Μόνο που τα φτηνά φάρμακα, είναι αυτά που  έχουν την μεγάλη κατανάλωση (εκατομμύρια δόσεις ημερησίως), άρα  προκύπτει μεγάλο κέρδος. Δόθηκαν αυξήσεις όμως και στα πρωτότυπα (αυτά που έχουν ή είχαν  την αρχική πατέντα) έως 50%. Έτσι οι αυξήσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες.  Σε βάρος και του δημοσίου απευθείας (νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία)  και των ιδιωτών. 

Οι ελλείψεις και οι δήθεν ελλείψεις 

Η υπόθεση της έλλειψης φαρμάκων ήταν ορατό από την αρχή (χωρίς ντροπή) ότι αποσκοπεί στην αύξηση των τιμών, με το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα τα φάρμακα είναι φτηνά! 

Στη χώρα με την μεγαλύτερη δαπάνη σε φάρμακα (από το 1988 και μετά) δικαιολογούν τις ελλείψεις στα φάρμακα λόγω φτηνών τιμών. Οι ελλείψεις σε φαρμακευτικά σκευάσματα είναι το μέσο πίεσης για να δοθούν νέες αυξήσεις σε ένα κλάδο που διαχρονικά κερδίζει τουλάχιστον τα διπλά από οποιοδήποτε άλλο κλάδο. Πόσες είναι οι ελλείψεις που έχουν δηλωθεί στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκου (ΕΟΦ);

O Πλεύρης απειλούσε με ελέγχους που δεν έκανε εγκαίρως, και την ίδια ώρα οι λίστες των ελλείψεων περιέχουν φάρμακα σε απόσυρση  και φάρμακα που δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια, χωρίς προβλήματα για τους ασθενείς. Ένας χορός αναλυτών, δημοσιογράφων, γιατρών, φαρμακοποιών και πολιτικών λένε ευθέως ότι θα ακριβύνουν τα φάρμακα.   Όπως και η κυρία Γκάγκα. Ο κατάλογος ελλείψεων του ΕΟΦ αν διαβαστεί με προσοχή , θα δούμε ότι πρόκειται για φαρμακευτικά σκευάσματα που είτε η παρασκευή τους έχει διακοπεί εδώ και χρόνια , είτε είναι σε έλλειψη για χρόνια η πολλούς μήνες. Φάρμακα λοιπόν που λείπουν από τον Ιανουάριο, τον Μάρτιο ή τον Ιούλιο, γιατί δεν έχουν προκαλέσεις πρόβλημα; 

Η μεγάλη παραπληροφόρηση 

Το κόλπο είναι ότι στην Ελλάδα ο κόσμος ονομάζει φάρμακο, τα εμπορικά σκευάσματα (που είναι περίπου 13.000) και όχι τις φαρμακευτικές ουσίες (που είναι περίπου 1.800), δηλαδή το πραγματικό φάρμακο. Ακόμα και ο Θ. Πλεύρης μπροστά στην ανησυχία του κόσμου, είπε ότι φάρμακα υπάρχουν (ανεξαρτήτως εμπορικής ονομασίας). Η έλλειψη κατά βάση αφορά συγκεκριμένα σκευάσματα με την εμπορική τους ονομασία.

Αυτό που ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έμαθε ποτέ είναι τι είναι πραγματικά φάρμακο. Ο "αγώνας" εταιρειών, γιατρών, φαρμακοποιών ακόμα και φαρμακαποθηκών, είναι να συνταγογραφούνται τα φάρμακα με τις εμπορικές ονομασίες. Ο "αγώνας" ήταν ο γιατρός να μην συνταγογραφεί την δραστική (φαρμακευτική) ουσία, δηλαδή το φάρμακο, αλλά εμπορική ονομασία. Γίνεται ένα παιχνίδι παραπληροφόρησης με τις λέξεις «αντίγραφο»,  «γεννόσημο»  που σχεδόν σηματοδοτούν  φάρμακο δεύτερης διαλογής, κάποιο περίπου σαν το πρωτότυπο που είναι το καλό το αυθεντικό. 

Μόνο που ολ αυτά αφορούν εμπορικά δικαιώματα και όχι την φαρμακευτική αξία. Πρωτότυπο είναι το φάρμακο για το οποίο μια εταιρία έχει αποκλειστικά δικαιώματα  για 7- 10 χρόνια. Μετά όλοι μπορούν να παρασκευάσουν και να διακινήσουν το ίδιο φάρμακο (το οποίο επίσης θα ελεγχθεί από τον ΕΟΦ για την βιο-ισοδυναμία του). Αυτομάτως πέφτει η τιμή, αφού υπάρχει ανταγωνισμός.  Δεν είναι πλέον μονοπώλιο , υπάρχουν και “ανταγωνιστές” άρα όλα πωλούνται φθηνότερα.

Δηλώνεται σήμερα ότι υπάρχει π.χ έλλειψη σε Depon. Ποιό είναι το φάρμακο; Η παρακεταμόλη. Υπάρχουν πάμπολλες εταιρείες που παρασκευάζουν και πουλούν παρακεταμόλη.  Το φάρμακο π.χ. για το στομάχι είναι η ομεπραζολη. Ο κόσμος αγοράζει κυρίως ένα σκεύασμα "L….". 
Όμως είναι δεκάδες (80) οι εταιρείες που παρασκευάζουν ομεπραζολη.

Είναι αθλιότητα αυτό που ακούγεται και στις τηλεοράσεις, ότι θα ξεπεραστεί το πρόβλημα με ....γεννόσημα. Όπως είναι απαράδεκτο για τους γιατρούς να επιμένουν να συνταγογραφούν εμπορικά σκευάσματα και όχι φαρμακευτικές ουσίες. Πολύ περισσότερο είναι εγκληματικό εδώ και δεκαετίες που τα Ασφαλιστικά Ταμεία (σήμερα ο ΕΟΠΠΥ) αντί να αγοράζουν και να συνταγογραφούν φάρμακα, να αγοράζουν στη βάση των εμπορικών ονομασιών. Είναι η χαρά της εταιρίας που θέλει να συνταγογραφείται το δικό της σκεύασμα αντί της ανταγωνίστριας εταιρίας. 

Και είναι απαράδεκτο που οι τιμές ορίζονται από το κράτος, χωρίς να υπάρχει διαπραγμάτευση. Διότι το κράτος (Ταμεία, νοσοκομεία)  είναι ο μεγάλος αγοραστής, (μονοψώνιο) που μπορεί να πετύχει εκπτώσεις αφού αγοράζει εκατομμύρια δόσεις κάθε χρόνο από κάθε φάρμακο. 

 Οι ελλείψεις ή οι δήθεν ελλείψεις;  

Το ερώτημα λοιπόν ξεκινά από τα βασικά. Πόσες ήταν οι ελλείψεις που είχαν δηλωθεί στον ΕΟΦ; Ποια ήταν  η επίσημη γνώση του κράτους για τις ελλείψεις; Πότε θα εκανε ελέγχους ολοκληρωμένους ο κ. Πλεύρης για να μας δώσει ένα συγκεκριμένο Πόρισμα;

Η έκρηξη  τιμών, η ακρίβεια που μαστίζει την Ευρώπη, προκαλεί διάφορες κινήσεις από εταιρείες κάθε κλάδου να διατηρήσουν τα ποσοστά κέρδους. Οι μεγάλοι νικητές είναι οι εταιρείες παραγωγής και πώλησης ενέργειας. Ακολουθούν όμως και τα τρόφιμα.

Ο covid έφερε νικητές στον χώρο του φαρμάκου, που είναι πρωτίστως οι εταιρείες των εμβολίων. Ήταν θέμα χρόνου να επιδιώξουν και οι άλλες φαρμακευτικές όχι απλώς να διατηρήσουν τα ποσοστά κέρδους αλλά και ακόμα μεγαλύτερα οφέλη. Την πανδημία κορονοϊού, ακολουθούν άλλωστε διάφορες άλλες, λοιμώξεις, ιώσεις κλπ, κλπ.  

Έτσι φτάσαμε στις ελλείψεις. Οι ιώσεις φέρνουν μεγαλύτερη ζήτηση, μεγαλύτερη παραγωγή, για κάποια σκευάσματα και παροδική έλλειψη.

Ήταν η ευκαιρία  να επιβληθούν υψηλότερες τιμές, στο όνομα μάλιστα της αύξηση τιμών και πρώτων υλών.

Οι λίστες με τις ελλείψεις αναφέρονται σε φαρμακα σε μακροχρόνια ελλειψη (!) ή φάρμακα που έχουν αποσυρθεί. Αν έτσι είναι, ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα και πότε παρουσιάστηκε; 

Συγχρόνως εμφανίστηκαν και λίστες με φάρμακα (εμπορικά σκευάσματα) σε έλλειψη. Μόνο που υπάρχουν τα βιο-ισοσύναμα, δεκάδες. Για την παρακεταμόλη, για την  οπρεμαζόλη (στομάχι) πάνω απο 80, στα αντιβιοτικά επίσης άπειρος ο αριθμός.

Οι αντιφάσεις και τα αληθινά προβλήματα

Υπάρχουν θέματα που δείχνουν ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας έλεγχος σε κανένα επίπεδο. 
Υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις τιμών σε ομοειδή φάρμακα. Ιδια φαρμακα, ιδιας φαρμακευτικής αξίας,  έχουν διαφορετική τιμή.
Γενόσημα στοιχίζουν ακριβότερα απο τα …πρωτότυπα.
Οι παράλληλες εξαγωγές δεν αντιμετωπίζονται από τον κρατικό οργανισμό ΙΦΕΤ (πρώην φαρμακαποθηκη) με παράλληλες εισαγωγές.
Τα φαρμακεία αυξήθηκαν  στην Ελλάδα στα 11.000 όταν η Σουηδία (3πλασια έκταση) ίδιος πληθυσμός έχει 1. 400!!!
Ολ αυτα δείχνουν το αναρχο του πράγματος, την διαπραγμάτευση εταιριών με την εκάστοτε  πολιτική ηγεσία για να πετύχει η κάθε εταιρία οποια τιμή μπορεί.
Οι φαρμακοποιοί με σταθερό ποσοστό κέρδους, ωφελούνται απο την αύξηση των τιμών, ενώ οι γιατροί συνεχίζουν να συνταγογραφούν εμπορικά σκευάσματα και οχι φάρμακα.
Ο πολίτης σε όλα αυτα δεν μπορεί να αντιδράσει. Αληθινό η μη, περιοδική ή όχι, η έλλειψη κάποιου σκευάσματος, η μητέρα με το παιδάκι αγωνιά. Και έτσι η κοινή γνώμη αποδέχεται μια ακόμα σκληρή “πραγματικότητα”. Την αύξηση των τιμών.   

Ένα καλά κρυμμένο μυστικό 

Οι εταιρείες και στην Ελλάδα όλα δείχνουν οτι εκμεταλλεύονται την συγκυρία επίσης. Μόνο που το θέμα  με τις τιμές των φαρμάκων είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Η Ελλάδα πληρώνει διαχρονικά τα περισσότερα για φαρμακοδαπάνη. Απο τα 300 εκ ευρώ το 1988 φτάσαμε στα 9 δις ευρώ το 2010, χωρίς η χώρα να έχει περάσει πόλεμο η πανδημία ή κάποιον κορονοιο. Ο λόγος ήταν η διαρκής αύξηση τιμών, με την υπογραφή του πολιτικού συστήματος. Το οποίο όταν προέκυψε το σκάνδαλο Νovartis διακήρυξε  ότι ήταν σκευωρία. 
Μας κοροϊδεύουν και συνεχίζει να μην αντιδρα κανένας.