του Σωτήρη Σιδέρη

Όλοι παίρνουν θέση μάχης. Ο Αύγουστος θα έρθει γρήγορα, η Ελλάδα θα κλείσει έναν σκοτεινό κύκλο διακυβέρνησης και διαχείρισης της εξουσίας και θα μπει σε έναν νέο κύκλο που σίγουρα θα συνοδευθεί με νέους όρους, αλλά δεν θα είναι  ίδιοι με την εποχή της χρεοκοπίας.  Δεν είναι μια νέα μεταπολίτευση, αλλά το σκηνικό θα θυμίζει μεταπολίτευση. Η κυβέρνηση , κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να αναδείξει την αριστερή του ταυτότητα και ετοιμάζει το μεταμνημονιακό πρόγραμμα. Η ΝΔ αναγνωρίζει έμμεσα ότι η χώρα εισέρχεται σε νέα περίοδο γιατί ο Μητσοτάκης υπόσχεται μειώσεις φόρων. Ο  ΣΕΒ απαιτεί το ίδιο. Οι κοινωνικές δυνάμεις που στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ καθηλώθηκαν, ανασυγκροτούνται και αρχίζουν ήδη να διεκδικούν. Περισσότερα κοινωνικά αιτήματα θα διατυπωθούν, δυναμικές κινητοποιήσεις θα γίνουν, νέα κινήματα ενδεχομένως θα εμφανιστούν,  σίγουρα και ο κοινωνικός έλεγχος στην κυβέρνηση θα γίνει ιδιαίτερα πιεστικός.

Τη μεγαλύτερη πίεση θα δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί  παρά το γεγονός ότι εφάρμοσε  το μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε και συγκυβερνώντας με ένα  χριστιανοδεξιό κόμμα , τους ΑΝΕΛ, είχε διασφαλίζει  για  μια μεγάλη περίοδο μια ιδιότυπη κατάσταση ασυλίας καθώς δεν υπήρχε ούτε πολιτική και κομματική πίεση , ούτε κοινωνική για να απειληθεί. Η συνεργασία αυτή έκανε τον κύκλο της και τώρα χάνει το άλλοθί της. Συνεργασία με τους ΑΝΕΛ δεν θα επαναληφθεί, άρα αναδύεται η ανάγκη για νέα πολιτική συμμαχιών.   
Ο λαός στήριξε το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα μετά την αποχώρηση του Λαφαζάνη και των βουλευτών του, στάθηκε στο πλευρό του στο δημοψήφισμα του 2015, του έδωσε νέα ώθηση το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, αλλά τώρα θα ζητήσει τα εύλογα ανταλλάγματα.  Και τώρα, άλλοθι και δικαιολογίες δεν θα υπάρξουν. Οι μισθωτοί θα απαιτήσουν κοινωνική και φορολογική δικαιοσύνη, οι εργάτες και οι υπάλληλοι θα απαιτήσουν εργασιακό πολιτισμό  και καλύτερες αμοιβές, οι επαγγελματίες μείωση φόρων και ΦΠΑ, οι επιχειρηματίες το ίδιο, οι τράπεζες θα απαιτήσουν να συνεχίζουν να ξεζουμίζουν τις καταθέσεις των πολιτών για να κλείνουν τρύπες και να επανέλθουν στα κέρδη τους προκειμένου να αρχίσουν να χορηγούν δάνεια. Οι άνεργοι θα απαιτήσουν πλήρη εργασία και όχι απασχόληση.
Η κατάσταση, με απλά λόγια θα γίνει πιο δύσκολη. Ο φόβος επιστροφής στο πελατειακό κράτος είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο καθώς τα πολιτικά κόμματα δεν δείχνουν ότι έχουν αποβάλλει από τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας  το παρασιτικό μοντέλο που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Λιγότερες ευθύνες έχει φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο παιχνίδι της εξουσίας και της διεκδίκησης μιας νέας εκλογικής νίκης, κατά συνέπεια θα δοκιμαστεί πολύ σκληρά  ενόψει της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια και των επόμενων εκλογών.
Η πιθανότητα να υποκύψει στις σειρήνες ικανοποίησης αιτημάτων διαφόρων κοινωνικών ομάδων που όντως υπέστησαν μεγάλη ζημιά κατά την διάρκεια της κρίσης είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο, αν έγκαιρα δεν καταστήσει σαφές ότι προέχει η ανασυγκρότηση της χώρας, της οικονομίας ειδικότερα και όχι η ικανοποίηση επί μέρους αιτημάτων ενόψει της κάλπης, όποτε και αν γίνουν εκλογές.
Σε αντίθεση με τη ΝΔ που έχει άλλου είδους προβλήματα , πρόβλημα νομής της εξουσίας και όχι προγραμματικής και δίκαιης  διακυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επίσης να αντιμετωπίσει και την πίεση από το εσωτερικό του κόμματος .  Η έξοδος από το μνημόνιο δεν παρέχει κανένα εχέγγυο στον Τσίπρα ότι θα επικρατήσει εκλογικά. Και ο Τσώρτσιλ κέρδισε τον πόλεμο , αλλά ο αγγλικός λαός έκρινε ότι η λύση ήταν το εργατικό κόμμα για την ανασυγκρότηση της  χώρας και της κοινωνίας. Προς το παρόν , η ΝΔ του Μητσοτάκη δεν αποτελεί εναλλακτική λύση, αυτό το ξέρει και η ίδια η ΝΔ, όμως αυτό ενδέχεται να ανατραπεί ανάλογα με τις εξελίξεις στο θέμα της ΠΓΔΜ ή σε απρόβλεπτα γεγονότα , σε αποκαλύψεις για σκάνδαλα κ.ο.κ.
Οι υποσχέσεις του Μητσοτακη για μείωση φόρων ακούγεται θετικά σε εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες, επιχειρηματίες ίσως και μισθωτούς. Προφανώς όμως ο πρόεδρος της ΝΔ δεν αναφέρεται στους εργαζόμενους, αλλά στην τάξη από την οποία προέρχεται και την οποία υπηρετεί πολιτικά, την παρασιτική ελληνική αστική τάξη. Αυτό θα πρέπει να αποσαφηνιστεί εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ πριν αρχίσει να πλειοδοτεί σε υποσχέσεις για μειώσεις φόρων , γιατί αυτό , τουλάχιστον σύντομα, δεν θεωρείται εφικτό.
Εντός του ΣΥΡΙΖΑ θα μορφοποιηθεί η αριστερή αντιπολίτευση  με αιχμή του δόρατος την κίνηση των 53+ που διευρύνεται και περιλαμβάνει πλήθος κορυφαίων κομματικών στελεχών. Η κίνηση των 53+ θα καταθέσει την ιδεολογικοπολιτική της πλατφόρμα στην επικείμενη σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής και  εκεί θα φανεί η δυναμική της.
 Είναι προφανές ότι και από την πλευρά της Ενωτικής Κίνησης που στηρίζει τον Α. Τσίπρα και βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας θα υπάρξει κινητικότητα με στόχο να διαμορφώσουν  εκείνοι την ατζέντα της επόμενης ημέρας , σε συνδυασμό με το μεταμνημονιακό πρόγραμμα που ετοιμάζει ο Γ. Δραγασάκης. Υπό αυτό το πρίσμα , αν και θεωρείται βέβαιο ότι κοινός παρανομαστής θα βρεθεί καθώς αντίπαλος είναι ο Μητσοτάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα περάσει μια περίοδο μικρής δοκιμασίας έως ότου διαμορφώσει την νέα του ταυτότητα. Είναι όμως προφανές ότι στο εξής, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εντάξει στην ημερήσια διάταξη μεγάλα θέματα όπως η εξωτερική πολιτική, το δημογραφικό, η ευρωπαική πολιτική , η κλαδική πολιτική, η δίκαιη φορολόγηση  και πλήθος ακόμη θεμάτων που μέχρι τώρα τα διαχειρίζονταν περιστασιακά και προβληματικά.