Ο πύραυλος  S-300 που έπεσε στο χωριό Przewodow της Πολωνίας, προκάλεσε προς στιγμήν τον φόβο ότι μπορεί ο όλεθρος να βρίσκεται πολύ κοντά.  Αμέσως όμως οι Αμερικανοί και η ΝΑΤΟικοί ηγεσία, δήλωσαν ότι πρόκειται για λάθος της ...ουκρανικής αεράμυνας και όχι για ρωσική επίθεση.  Τα τεχνικά θέματα και η συγκυρία, προκαλούν όμως ερωτήματα  για το αν ήταν ένα λάθος ή μια προσπάθεια του Κιέβου να προκαλέσει ρήξη του ΝΑΤΟ με την Ρωσία; Μια πρόθεση που δυστυχώς  στηρίζεται εν μέρει απο την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες.  Είναι η συγκυρία , οι έντονες διεργασίες μεταξύ Ρωσίας-ΗΠΑ , η στάση της Ρωσίας στα μέτωπα, αλλά και η παραίνεση του Μπάϊντεν προς τον Ζελένσκι για διπλωματική λύση, που προκαλούν τρομακτικά σενάρια  για την στάση του Κιέβου. Και είναι ο Αμερικανός αρχιστράτηγος Μαρκ Μίλι , που διαπιστώνει ότι οι Ουκρανοί δεν μπορούν να κερδίσουν τον πόλεμο.

Τα τεχνικά παράδοξα 

Ειναι σχεδόν αδύνατον ενας S-300 να χάσει τον στόχο κατα τόσο μεγάλη απόσταση. Και αν ακόμα συμβεί, αυτοκατατσρέφεται στον αέρα. Γιατί διαφορετικά θα πέσει, σε περίπτωση λάθους,  στα κεφάλια των χειριστών του. Εται αν ηταν ρωσικός δεν θα έφτανε ποτέ σε πολωνικό έδαφος.
Επειδή είναι ουκρανικός,  οπως ακόμα και ο Στόλτεμπεργκ, βεβαίωσε , οπως και οι αμερικανοί στρατιωτικοί, δημιουργεί ερωτήματα πως είναι δυνατόν ενα βλήμα αεράμυνας,  εδάφους-αέρος, να έχει πορεία ανατολικά (κατα ρωσικών πυραύλων) αλλά να πέφτει δυτικά, πολλά χιλόμετρα μακριά και πίσω απο  τον οποιοδήποτε στόχο.
Αρα υπάρχουν ερωτήματα απο πού ακριβώς εκτοξεύθηκε ο ουκρανικός πύραυλος και σε ποια κατεύθυνση. Τα τεχνικά αυτά παράδοξα, δεν απαντήθηκαν από τους Ουκρανούς, οι οποίοι επιμένουν οτι πρόκειται για ...ρωσικό πύραυλο. 

Η συγκυρία   

Λίγες μέρες πριν πάει ο Μπάϊντεν στην Σύνοδο  των G-20  στο Μπαλί, δήλωνε οτι μάλλον ήρθε η ώρα  της διπλωματίας για την ουκρανική κρίση.

Αμέσως μετά οι Ρώσοι  αποσύρθηκαν απο την δυτική όχθη του Δνείπερου στην περιοχή της Χερσώνας, χωρίς να αφήσουν καμμένη γη. Αλλά και χωρίς να δεχτούν πλήγματα απο τους Ουκρανούς. Ήταν μια επανάληψη του σκηνικού στο Χάρκοβο, το οποίο με τον ίδιο τρόπο εγκατέλειψαν οι Ρώσοι. Ο Ζελένσκι επισκέφθηκε την περιοχή δηλώνοντας ότι οι δυνάμεις της Ουκρανίας προχωρούν νικηφόρα. 

Αμέσως μετά, ο  διευθυντής της CIA Ουίλιαμ Μπερνς και ο ρώσος ομόλογος του Σεργκέι Ναρίσκιν συναντήθηκαν υπο άκρα μυστικότητα στην Κωνσταντινούπολη για να συζητήσουν σχετικά με τις συνέπειες που θα είχε ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών όπλων απο την Μόσχα και το ζήτημα των Αμερικανών που κρατούνται στην Ρωσία.

Την ίδια ώρα οι Γερμανοί ανακοίνωσαν ότι εγκατέστησαν τεχνική βάση για στρατιωτικό υλικό, στην Σλοβακία στα σύνορα με την Ουκρανία.  

Απευθυνόμενος στην Σύνοδο των G-20  (με τηλεδιάσκεψη) ο Ζελένσκι έθεσε 10 όρους για την ειρήνευση, πρωτίστως την αποχώρηση  όλων των ρωσικών στρατευμάτων απο την Ουκρανία, και απο την Κριμαία. Όροι που ήταν φανερό ότι δεν γίνονται αποδεκτοί. 

Το Κρεμλίνο ουσιαστικά απάντησε ότι δεν συζητά . Συγχρόνως δε εξαπέλυσε μεγάλη πυραυλική επίθεση κατά του Κιέβου και άλλων ουκρανικών πόλεων και υποδομών. 

Τα γεγονότα δείχνουν τις επιδιώξεις αλλά και τις αντιφάσεις

Γίνεται ορατό ότι η Μόσχα μπορεί να εγκαταλείψει κάποια εδάφη απο αυτά που έχει καταλάβει με την απαράδεκτη καθ όλη εισβολή της στην Ουκρανία. 

Συγχρόνως όμως είναι ο Ζελένσκι ο οποίος δεν δείχνει διατεθειμένος να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις, αποδεχόμενος τα τετελεσμένα της εισβολής.

Που σημαίνει ότι ζητά να συνεχιστεί ισχυρή βοήθεια απο την Δύση  για να μπορέσει να επιβάλει αλλαγές στα μέτωπα. 

Η Ουάσιγκτον όμως  δηλώνει τώρα ότι τα λεφτά δεν είναι απεριόριστα  και ότι ο Ζελένσκι , συνολικά η ουκρανική ηγεσία πρέπει να αποφασίσει ότι θα συμβιβαστεί, αποδεχόμενη και ότι θα χάσει εδάφη. 

Τα διπλωματικά παράδοξα 

Η στάση της Ουάσιγκτον ουσιαστικά σημαίνει εγκατάλειψη των Ουκρανών, τους οποίους έσπρωξαν στην αντιπαράθεση με την Ρωσία. Και πριν το 2014 και μετά.

Γι αυτό και η αντίδραση του Κιέβου μπορεί να εκφράζεται ακόμα και με μια προβοκάτσια , προκειμένου να αναγκάσει τους δυτικούς υποστηρικτές του, να συνεχίζουν την διαρκή βοήθεια.

Το αποτέλεσμα όμως έδειξε ότι οι Αμερικανοί , φυσικά και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, δεν πρόκειται να ανοίξουν την πόρτα της αβύσσου, όποια και αν είναι η στάση τους για τις μάχες στα μέτωπα της Ουκρανίας.

Αντιθέτως τόσο η Μεγάλη Βρετανία, όπως και η Πολωνία, δείχνουν οτι στηρίζουν την συνέχιση  της σκληρής σύγκρουσης με την Μόσχα, πέρα απο τον δεδομένο οικονομικό πόλεμο.