Διορίζουν στενούς τους συγγενείς στο δημόσιο και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανέναν. Απαιτούν να τους ψηφίζουν και να τους στηρίζουν ενώ οι ίδιοι είναι επιλεκτικοί ανάλογα με τα προσωπικά τους συμφέροντα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε να ψηφίσει υπέρ του Προκόπη Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας με φαιδρά επιχειρήματα,, όπως ότι δεν αντιστάθηκε στις σειρήνες του πελατειακού κράτους. Αυτός, που διόρισε το σοϊ της συζύγου του στο δημόσιο και έκανε τον ανηψιό του διευθυντή του γραφείου του. Που μέσα από τους μηχανισμούς του συστήματος, ο άλλος ανηψιός του είναι δήμαρχος Αθηναίων και η αδερφή του βουλευτής, πρώην υπουργός κλπ
Δεν ψήφισε ούτε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου όταν προτάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για το ΣτΕ . Τώρα ζητά από τους άλλους να την ψηφίσουν.
Χρειάστηκαν περίπου δύο μήνες και όξυνση του πολιτικού κλίματος για να αντιληφθεί ο πρωθυπουργός ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα που απαιτούν αφοσίωση και συγκέντρωση δυνάμεων. Έτσι, υπό την πίεση της αντιπολίτευσης αποφάσισε να κάνει την κίνησή του για να προτείνει ένα πρόσωπο πέραν της ΝΔ για την προεδρία της Δημοκρατίας , τερματίζοντας έτσι την μίζερη δημόσια αντιπαράθεση.
Η απόφαση του πρωθυπουργού να προτείνει την πρόεδρο του ΣτΕ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου για το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι ούτε κομματική, ούτε υπερκομματική. Είναι μια πρόταση χαμηλής έντασης που έχει ως στόχο να αποφορτίσει τόσο την εσωκομματική ζωή της ΝΔ, όσο και την αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δηλαδή μια επιλογή πολιτικής νηνεμίας που έχει ανάγκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η χώρα είχε ανάγκη από πρόεδρο –δικαστή και όχι πρόεδρο -πολιτικό.
Είναι θετικό ότι η κυβέρνηση επέλεξε να προτείνει γυναίκα, αλλά τα κριτήρια για την στήριξη ή την απόρριψη της υποψηφιότητάς της από τα άλλα κόμματα θα είναι προφανώς πολιτικά.
Σοβαρές ενδείξεις ότι υποβόσκει μια σοβαρή κρίση εντός της κυβέρνησης με επίκεντρο κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής έχουν ανακύψει το τελευταίο διάστημα. Τα πρώτα σημάδια είχαν φανεί από την αδυναμία της κυβέρνησης να αποτρέψει το τουρκολιβυκό σύμφωνο, ενώ μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ, οι δυσλειτουργίες προκαλούν ήδη παρενέργειες. Σε ένα δεύτερο, αλλά πολύ πιο σημαντικό επίπεδο, η κυβέρνηση και συνακόλουθα η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι σοβαρά εκτεθειμένη και έντονα υποβαθμισμένη στο διεθνές πεδίο. Σε πολλά και διαφορετικά διπλωματικά σχήματα πρωτοβουλιών που έχουν αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση κρίσεων, την Συρία, την Λιβύη, ακόμη και για την ευρωπαϊκή προοπτική των Βαλκανίων η Ελλάδα απουσιάζει. Η Ρωσία που σχεδόν πάντα συνεργάζεται με την Τουρκία , είτε στις σχέσεις της Δύσης με το Ιράν, στην κρίση της Συρίας, τον ρόλο του Ισραήλ, αλλά και την κρίση της Λιβύης επίσης έχει υποβαθμίσει τον ρόλο της Ελλάδας. Αυτό συμβαίνει και με τη Γερμανία.
Λουκάς Παπαδήμος ή Βασίλης Σκουρής ή (γιατί όχι) Τάσος Γιαννίτσης, ο άνθρωπος που θα προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα είναι από τον χώρο της κεντροαριστεράς και ειδικότερα από τον χώρο που στήριξε ο Κώστας Σημίτης. Το βασικό κριτήριο για την επιλογή του προσώπου είναι η διαμόρφωση ενός μπλοκ εξουσίας, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι εξαιρετικά κλειστό. Φαίνεται μάλιστα πως ούτε μετά την Ουάσιγκτον , και τις ραγδαίες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, έχει αλλάξει σχεδιασμούς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πολλούς λόγους να ακολουθήσει τους αρχικούς του σχεδιασμούς. Η συμπόρευση του με παράγοντες το λεγόμενου Σημιτικού ρεύματος είναι ορατή από την πρώτη στιγμή της ανάδειξης του στην αρχηγία της ΝΔ. Ο Κ. Σημίτης τον στήριξε, και τον στηρίζει. Είναι πολλοί οι παράγοντες που αισθάνονται ασφάλεια από αυτή την συμπόρευση (πολιτικοί, επιχειρηματίες, οικονομικοί και θεσμικοί παράγοντες) και ας είναι αναγκαία η σύμπλευση και με τον ακροδεξιό λαϊκισμό τον οποίο απεχθάνονται. (Το θέμα ήταν να φύγει ο Τσίπρας).