Οι δημοσιογράφοι που ασχολήθηκαν με το σκάνδαλο Novartis ή την Λίστα Λαγκάρντ, για τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη είναι υπόκοσμος. Και ήταν αυτή η απάντηση του στον Αλ. Τσίπρα που τον ρώτησε για τις σχέσεις Φουρθιώτη με το Μέγαρο Μαξίμου.
“Αυτό δεν λέγεται δημοσιογραφία, αυτό λέγεται συμμορία. Δε λέγεται ελευθεροτυπία αλλά ελευθερο-δολοφονία. Με αυτόν τον υπόκοσμο είστε αγκαλιά”. Αυτά είπε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής απευθυνόμενος στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναφερόμενος στο σκάνδαλο Novartis.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Η ακύρωση του αγωγού EastMed από τις ΗΠΑ ενεργοποιεί ήδη ένα σημαντικό τμήμα των ευρωπαϊκών δεξαμενών σκέψης της Ευρώπης, που βλέπει μια μεγάλη ευκαιρία για αναδιατάξεις στρατηγικού χαρακτήρα στην Ανατολική Μεσόγειου με την Τουρκία να έχει ηγετικό ρόλο. Με απλά λόγια η διπλωματία σε κάθε έκφανσή της κυριολεκτικά οργιάζει, με τη χώρα μας να μην είναι έτοιμη να προσεγγίσει έστω το νέο σκηνικό.
Η νέα οπτική , πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά γιατί έχει και θετικά στοιχεία. Μια νέα οπτική, δίνει ιδιαίτερο βάρος στην μετατροπή των εθνικών διενέξεων σε τεχνοκρατικά προβλήματα, ώστε να διευκολυνθεί η διαπραγμάτευση στο τρίγωνο Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος, ώστε να είναι όλοι μέρος του παιχνιδιού, αν και υπάρχει η παραδοχή ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι κρίσιμης σημασίας. Υπό αυτήν την οπτική, η πρακτική ανακατεύθυνση της ενεργειακής στρατηγικής προυποθέτει μεγάλες ανατροπές στην ενεργειακή αρχιτεκτονική της ΕΕ, την πολιτική ασφάλειας και ουσιαστικά, εισηγείται έναν νέο χάρτη και έναρξη διαλόγου με την Τουρκία στο ανώτατο επίπεδο. Όλα αυτά, προτείνονται σε πρόσφατες «αναλύσεις επικαιρότητας» του Ιδρύματος Επιστήμης και Πολιτικής (SWP) του Βερολίνου όπου περιλαμβάνεται ανάλυση των Moritz Rau, Dr. Günter Seufert και Dr. Kirsten Westphal με τον ανωτέρω τίτλο και υπότιτλο «Βαθιά ριζωμένες αντιπαλότητες και νέες δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου».
Τα καμώματα του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου , υπουργού Παιδείας στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, φαίνεται ότι έχει ζηλέψει η κα Νίκη Κεραμέως. Η οποία προσπαθεί (όπως τότε και ο κ. Κοντογιαννόπουλος) να προωθήσει ότι πιο αναχρονιστικό και οπισθοδρομικό, στην Παιδεία. To θέμα δυστυχώς δεν αφορά στενά την κα Κεραμέως. Είναι η κυβέρνηση που χαϊδεύει τα πιο ακραία αντανακλαστικά μιας μερίδας ψηφοφόρων, προκειμένου να τους κρατήσει στο άρμα της. Ο πρωθυπουργός άλλωστε στήριξε την υπουργό Παιδείας και από το βήμα της Βουλής.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Από την οικονομική χρεοκοπία, στην υγειονομική κρίση, στην ακρίβεια ,την ενεργειακή κρίση, στην άλωση της πρωτεύουσας από μια κακοκαιρία και από εκεί στην ηθική χρεοκοπία. Ένα οδοιπορικό πολιτικής παρακμής και προσωπικής αποκαθήλωσης ενός πρωθυπουργού . Ο οποίος είτε βρίσκεται στο βήμα της βουλής, είτε σε κάποιο τηλεοπτικό σταθμό, είτε σε κάποια εκδήλωση ο λόγος του είναι μια πατριτούρα ψεύδους , και εξαπάτησης . Απογυμνωμένος ο ίδιος και σχεδόν η μισή κυβέρνησή του από το «Φουρθιώτης γκέϊτ» και ευρισκόμενος σε προφανή κρίση πανικού , επιχείρησε με μια αλλοπρόσαλλη ομιλία στη βουλή να ενοχοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι προφανές ότι αναζητεί επειγόντως ένα σχέδιο εξόδου , έναν αντιπερισπασμό. Μάταιος κόπος, το «Φουρθιώτης γκέϊτ» είναι χειρότερο και από το σκάνδαλο Νοβάρτις και η σκευωρία κατά της δημοκρατίας , αποκλειστικά δική τους. Μόνο που το σκάνδαλο Νοβάρτις το έκλεισαν, ενώ το «Φουρθιώτης γκέϊτ» μόλις τώρα αρχίζει. Τώρα η σήψη υπερέχει κάθε δικαιολογίας, σιωπής, συνενοχής και επιχείρησης αντιστροφής της λογικής.
“Εγώ δεν απολογούμαι για τίποτα και σε κανέναν”. Αυτή είναι η σύνοψη της παρουσίας του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή, όπου έπρεπε να δώσει στοιχειωδώς εξηγήσεις για τον χιονιά, την υγεία και την ακρίβεια. Και στις αποκαλύψεις περι σχέσεων Φουρθιώτη με το επιτελικό κράτος “ο υπόκοσμος βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου” είπε ο Τσίπρας”) απάντησε οτι υπόκοσμος είναι οι δημοσιογράφοι που μίλησαν για το σκάνδαλο Novartis . Αυτό που προέκυψε τελικώς από την συζήτηση στη Βουλή δεν είναι αν έκανε κάτι σωστό με την πρόταση δυσπιστίας, ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζει την ελληνική κοινωνία με αλαζονεία και την πραγματικότητα με κυνισμό. Η δε αναφορά στην δημοσιογραφία είναι ωμή υπόδειξη προς την δικαιοσύνη.