Του Σωτήρη Σιδέρη
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ωθεί όλο και περισσότερο το κράτος δικαίου στο όριο της δημοκρατικής λειτουργίας του. Η νυχτερινή τροπολογία , με βάση την οποία το παντελώς αναρμόδιο ΕΣΡ, θα έχει το δικαίωμα να επιβάλει επαναληπτικά πρόστιμα στις εφημερίδες, τα οποία θα τα πληρώνει ο μέτοχος και όχι η εταιρεία που εκδίδει την εφημερίδα, έχει ήδη ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι πρόκειται για κραυγαλέα παραβίαση των άρθρων 14 και 15 του Συντάγματος, καθώς και του Νόμου για τις Ανώνυμες Εταιρείες. Πριν από λίγες ημέρες ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Δικαιοσύνης αποδοκιμάστηκαν από την πολιτική φάλαγγα εντός της κυβέρνησης (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης) όταν ο Τσιάρας με εντολή του Μητσοτάκη έφερε στο υπουργικό συμβούλιο την ευρωπαική οδηγία για τους προστατευόμενους μάρτυρες. Η άτακτη υποχώρηση του πρωθυπουργού , πρωτοφανής φυσικά, επιβεβαιώνει τα αρχικά συμπεράσματα ότι ο πρωθυπουργός είναι υπό επιτήρηση.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία με πρώτα θύματα τα εκατομμύρια των αμάχων και των ξεριζωμένων, είναι μόνο μια σκηνή του έργου που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μια αιματηρή σκηνή, που είναι δυστυχώς μόνο το πρόσχημα για την μεγάλη αντιπαράθεση ΗΠΑ, Ρωσίας , Κίνας και Γερμανίας- ΕΕ. Όλες αυτές οι κυρώσεις θα μείνουν και αν ακόμα γίνει ένα θαύμα και η Ρωσία αποχωρήσει απο την Ουκρανία. Γιατί ο στόχος είναι να αλλάξουν οι σημερινοί κανόνες εμπορίου, επενδύσεων , οικονομικών ακόμα και πολιτιστικών συναλλαγών.
Το ερώτημα όμως είναι αν όλα αυτά, όλες οι απαγορεύσεις, θα φέρουν τον πλούτο απο τις νέες δυνάμεις πίσω στην Αμερική και στην Ευρώπη;
Και το ακόμα σπουδαιότερο ερώτημα είναι αν ο υπόλοιπος κόσμος έχει πλέον ανάγκη την Δύση όπως την είχε κάποτε; Η μήπως συμβαίνει το εντελώς ανάποδο; Μήπως είναι η Δύση που πλέον δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον υπόλοιπο κόσμο;
Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου που λειτουργούν οι θεσμοί, ένα περιστατικό κραυγαλέας λογοκλοπής , όπως αυτό του Γ. Πατούλη, το πρώτο που θα συνέβαινε θα ήταν η ακαριαία παραίτηση και μια θύελλα αντιδράσεων από πανεπιστημιακούς και ΜΜΕ. Στην Ελλάδα όμως του παρασιτισμού πάσης φύσεως όπου κυριαρχεί το δόγμα του πλυντηρίου σκανδάλων από την κυβέρνηση, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται ή όπως πρέπει να είναι. Ο Πατούλης όμως είναι δημόσιο πρόσωπο, αλλά και παράγοντας της ΝΔ. Στην περίπτωση αυτή, δεν ισχύουν κατά τα φαινόμενα οι κανόνες που πρέπει να ισχύουν για τα δημόσια πρόσωπα, αλλά κυριαρχεί η κομματική ιδιότητα. Για τον λόγο αυτό η Αυγή που αποκάλυψε το σκάνδαλο δίνει τη μάχη, ενώ τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, σωπαίνουν. Για ποιον λόγο, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ πρέπει να προστατεύουν έναν τέτοιο παράγοντα, ούτε η επιστήμη μπορεί να εξηγήσει. Ο κομματισμός ναι. Ο Πατούλης ήταν δήμαρχος, είναι Περιφερειάρχης, πρόεδρος του ΙΣΑ, αλλά η κομματική του ιδιότητα κυριαρχεί.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ο χρόνος σβήνει τα ίχνη της ιστορίας σε βαθμό που απαιτείται ιδιαίτερα μεγάλη προσπάθεια να μείνουν στην κοινωνική συνείδηση ιστορικά γεγονότα που συνετέλεσαν στην διαμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Η καθημερινή ζωή των Αριστερών , ακόμη και πολλά χρόνια μετά το τέλος του εμφυλίου ήταν ένας εφιάλτης. Ένας διαρκής τρόμος που οφείλονταν στην σχεδιασμένη δράση κράτους και παρακράτους, που υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή πήρε εφιαλτικές διαστάσεις. Μετά τις εκλογές του 1958 όταν η ΕΔΑ πήρε το ιστορικό 24,42% και έδειχνε ότι είχε και άλλες δυνάμεις για να διεκδικήσει με ειρηνικό τρόπο την εξουσία, εξαπολύθηκε ένας δεύτερος πόλεμος μίσους , αλλά με σαφή πολιτικό προσανατολισμό. Να μην επιτραπεί στην ΕΔΑ να κυβερνήσει. Ίσως κάτι θυμίζει , τηρουμένων των αναλογιών…Ο Άγγελος Τσέκερης μέσα από μια εξονυχιστική έρευνα και με ιδιαίτερα οξυμένο πολιτικό κριτήριο και με άριστη , σχεδόν μυθιστορηματική γραφή, φέρνει στο προσκήνιο ιστορικές στιγμές που δεν πρέπει να ξεχαστούν. Το βιβλίο του “ Λίγος εμφύλιος ακόμα” εκδόσεις Θεμέλιο , είναι συγκλονιστικό. Ένα βιβλίο μνήμης, αλλά και αφύπνισης .
του Γιάννη Μπράχου*
Μετά τη δήλωση του ΝΑΤΟ περί μη στρατιωτικής υποστήριξης της Ουκρανίας, ήταν σαφές ότι η λύση στην ουκρανική κρίση θα ήταν διπλωματική με αμοιβαία παροχή συνθηκών ασφαλείας. Η λύση αυτή θα αναδεικνυόταν είτε μέσω πολέμου η οποία θα οδηγούσε σε διαπραγμάτευση, είτε μέσω αναίμακτης διπλωματικής λύσης.Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν αναπόφευκτος. Ο πόλεμος ήταν εν μέρει αποτέλεσμα του εγκλωβισμού στο δόγμα ΤΙΝΑ στη διεθνή ασφάλεια. Το δόγμα TINA στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας, εκφράστηκε από την κυβερνητική θεώρηση της Ελλάδας ως προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης. Θέση την οποία αμφισβήτησε ο διπλωματικός σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα σε εκδήλωση του Delphi Forum στις ΗΠΑ, αντιπαραβάλλοντας τον ρόλο της Ελλάδας ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή. Οι κραδασμοί του πολέμου, οι επιπτώσεις και η αίσθηση ότι προκαλούνται αποσταθεροποιητικές τάσεις στο διεθνές σύστημα ασφάλειας, αφορούν καίρια την Ελλάδα.