Του Σωτήρη Σιδέρη

Αρνητικό αντίκτυπο και πολύ ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει η αλλαγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και η κλιμακούμενη εμπλοκή  στον πόλεμο της Ουκρανίας.  Μετά την αποστολή πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία, έρχεται τώρα μια δεύτερη φάση , με τις ΗΠΑ να ωθούν την Ελλάδα σε ενεργότερη εμπλοκή. Αυτό  σαφώς προκύπτει από την συνάντηση του Συμβούλου  Εθνικής Ασφάλειας του Μπάιντεν, Τζέικ Σάλιβαν με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Κυριάκου Μητσοτάκη, Θάνο Ντόκο, για την οποία, ο Λευκός Οίκος σε επίσημη ανακοίνωσή του αναφέρει ότι οι δύο άνδρες: “Επανέλαβαν τη δέσμευσή τους στις διεθνείς προσπάθειες για να λογοδοτήσει η Μόσχα για τις ενέργειές της και να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία έχει την ικανότητα να αμυνθεί”.   Άγνωστο τι απάντησε ή αν είχε εξουσιοδότηση ο Ντόκος να συζητήσει οτιδήποτε για την ικανότητα της Ουκρανίας να αμυνθεί , δεδομένης της απαξίωσης του νεοιδρυθέντος θεσμού από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ωστόσο θα πρέπει να ανακοινωθεί η απάντηση που έδωσε στον Σάλιβαν. Πάντως,  η αμερικανική θέση που είναι επίσημη,  σημαίνει περαιτέρω στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας και ήδη οι πληροφορίες, που δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμη, κάνουν λόγο για σκέψεις για αποστολή των  S-300  και των ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικών συστημάτων ΤΟΡ-Μ1 στην Ουκρανία. Οι  κίνδυνοι για την εθνική ασφάλεια είναι προφανείς και ήδη έχουν προκαλέσει αντιδράσεις εντός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Μέσα από προσωπικές αποφάσεις του πρωθυπουργού, όπως ο ίδιος έχει παραδεχθεί και υπό την ασφυκτική πίεση των ΗΠΑ, δημιουργείται με ταχύτητα ένα στρατιωτικό μέτωπο κατά της Ρωσίας. Αν και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης πιέζουν για ενεργό εμπλοκή, η Ουάσιγκτον προτιμά να εγκλωβίσει τη Μόσχα σε έναν πόλεμο διαρκούς φθοράς, αποστέλλοντας στρατιωτικό υλικό . Ως προς το τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα περαιτέρω δεν είναι σαφές γιατί όλη την πολιτική την χειρίζεται προσωπικά ο πρωθυπουργός. Ήδη όμως πρόσφατα ο πρώην αρχηγός του ΓΕΣ στρατηγός Ζαζιάς , εξέφρασε όχι απλά την αντίθεση, αλλά και την οργή του για το ενδεχόμενο να αποσυρθούν αυτά τα οπλικά συστήματα που ενισχύουν την άμυνα των νησιών μας και αποτελούν φόβητρο για την Τουρκία. Η αποσαφήνιση των προθέσεων του πρωθυπουργού είναι μείζονος σημασίας, όπως και του υπουργού Άμυνας, αλλά και του Υπουργείου Εξωτερικών, που  έχουν παθητικό ρόλο στις εξελίξεις.
    

Ποιο κόστος θα πληρώσουμε;

Αλλά δεν είναι το μόνο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει. Ο κ. Ντόλος στην  τοποθέτησή του στο Φόρουμ των Δελφών έκανε λόγο για κόστος που είναι διατεθειμένη η Ελλάδα να πληρώσει, λόγω της θέσης που έχει στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ποιό κόστος δηλαδή, και τι δεν γνωρίζει ο ελληνικός λαός. Διότι επίσημα , στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ και την ΕΕ υπάρχει ένα πολιτικό μέτωπο που στέκεται απέναντι στην ρωσική εισβολή. Δεν ακούστηκε κανένας σύμβουλος ασφάλειας ευρωπαικής χώρας να μιλά για κόστος που θα πληρώσει η χώρα του , λόγω της θέσης που έχει πάρει . Ενώ τα υπόλοιπα περί αγωγών που καθιστούν την Ελλάδα και την Ευρώπη ανεξάρτητους ενεργειακά, είναι επίσης ερωτηματικά. Γιατί οι ΗΠΑ αφού ακύρωσαν τον EastMed , παρουσίασαν το θέμα των ηλεκτρικών καλωδίων ως εναλλακτική λύση, και αυτό συζήτησε ο Πρωθυπουργός με τον Τούρκο Πρόεδρο στις 13 Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη. Τι ακριβώς συμβαίνει στο τρίγωνο ΗΠΑ -Ελλάδα -Τουρκία;Γιατί η Τουρκία για παράδειγμα όχι μόνο δεν εμπλέκεται στον πόλεμο, αντίθετα προτείνεται και ως εγγυήτρια δύναμη και αν αυτό επιβεβαιωθεί στην πράξη, σημαίνει πως,  κάθε τι που θα συμβαίνει στα βόρεια σύνορα της χώρας θα τελεί υπό την έγκριση της Τουρκίας. Για να μην μιλήσουμε για την Ανατολική Μεσόγειο.
 
Ο   κ. Ντόκος, σύμφωνα με το επίσημο δελτίου τύπου,  είπε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μία αβέβαιη και ασταθή γειτονιά, αλλά με μερικές σταθερές, όπως οι δυνατοί δεσμοί ΗΠΑ-Ελλάδας. «Η Ελλάδα με το να υπηρετεί κάποιους βασικούς κανόνες (σεβασμός στους διεθνείς κανόνες και ειρηνική επίλυση διαφορών) αποτελεί πλέον έναν πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε:
 «Η θέση της χώρας μας στην ουκρανική κρίση δεν είναι χωρίς κόστος, είμαστε όμως διατεθειμένοι να το πληρώσουμε. Από αυτή την κρίση δεν θα βγει κανείς νικητής. Ο στόχος μας πρέπει να είναι “η επόμενη ημέρα”, τόσο στον τομέα της ενέργειας, με τη δημιουργία αγωγών που να μας καθιστούν -ως Ευρώπη -ανεξάρτητους ενεργειακά όσο γίνεται από τη Ρωσία, όσο και στρατηγικά. Πρέπει να εργαστούμε στην βελτίωση της αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης. Εμείς- ως χώρα- ειδικότερα πρέπει να γίνουμε πιο ανθεκτικοί».

Η Ελλάδα άκριτα, χωρίς σχέδιο, χωρίς πολιτική αρχιτεκτονική σύρεται σε μια περιπέτεια που  όχι μόνο την εμπλέκει σε επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα αποδυναμώνει τη θέση της χώρας και στην περιοχή γενικότερα και στις σχέσεις με τις βαλκανικές χώρες και την Τουρκία ειδικότερα. Για το Κυπριακό δεν γίνεται καν λόγος, οδεύει σε μια επισφαλή νέα εποχή χωρίς κανένα στήριγμα από την Ελλάδα.
Προφανώς και πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις , από την κυβέρνηση, πριν το πρόβλημα , γίνει μη αναστρέψιμο.