Με σκληρές , αλλά ακριβείς διατυπώσεις και δραματικό τόνο, για την παρουσία του πρωθυπουργού στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις. Στον επικοινωνιακό ορυμαγδό της κυβέρνησης που δεν απέχει πολύ από μια πρωτοφανή προσπάθεια να συγκαλυφθούν οι ανεπάρκειες του πρωθυπουργού, ο Τσίπρας αποστασιοποιήθηκε πλήρως από όλα όσα το κυβερνητικό επιτελείο διοχετεύει ως δήθεν ικανοποίηση . Τα μεγάλα ερωτηματικά που εύλογα αναδύονται αφορούν στην σκοπιμότητα της κυβερνητικής στάσης. Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι πλέον σε θέση να παρουσιάσουν ούτε μια θετική εξέλιξη για τα συμφέροντα της χώρας. Με ανησυχητική προθυμία , σχεδόν δουλικότητα έκανε όλα όσα ζητούν οι Σύμμαχοι και ακόμη περισσότερο και τελικά εισπράττει ραπίσματα . Η εικόνα του Μπάιντεν να ευχαριστεί τον Ερντογάν γιατί απέσυρε το βέτο για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, είναι καταθλιπτική για τον άφαντο Έλληνα πρωθυπουργό. Ο Τούρκος πρόεδρος έδωσε ρεσιτάλ διπλωματίας, προώθησε τα συμφέροντα της χώρας του, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός, γυρίζει με την Ελλάδα σε χειρότερη θέση.
Χαρακτηριστική και η υπόθεση του Tourkaegean που κατοχύρωσε η Τουρκία στην ΕΕ. Καμία ευαισθησία , με τον Άδωνη Γεωργιάδη να ζητά ΕΔΕ!!!
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ο Ερντογάν διέλυσε όλες τις άμυνες και τις όποιες αντιστάσεις είχαν το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη, τους επέβαλλε αλλαγή νομοθεσίας και λειτουργίας της δημοκρατίας τους και κυριάρχησε πλήρως για να άρει το βέτο και να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ και άλλες χώρες είτε στήριξαν την Τουρκία , είτε σιώπησαν. ο Τούρκος πρόεδρος απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι είναι διαπραγματευτής και ότι στο επίκεντρο όλων των ενεργειών του είναι το συμφέρον της Τουρκίας .Ο Έλληνας πρωθυπουργός άφαντος , χωρίς κανένα κύρος , κατώτερος και του χειρότερου εαυτού του επιδείνωσε την εικόνα της χώρας και φέρνει σε ακόμη χειρότερο επίπεδο την διαπραγματευτική ικανότητα της Ελλάδας έναντι της Άγκυρας.
Στο εξής η Τουρκία θα πιέζει όλες τις άλλες χώρες της Συμμαχίας να υπογράψουν αντίστοιχες συμφωνίες για να κυνηγά παντού τους Κούρδους , συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Ελλάδας, πήρε το πράσινο φως για εισβολή στη Συρία , ενώ επανέρχεται σε όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Πέτυχε όμως και κάτι ακόμη , αδιανόητο, μπροστά στα μούτρα του Έλληνα πρωθυπουργού. Να έχει στήριξη από τις δύο χώρες για την αναβάθμιση της συμμετοχής της Άγκυρας σε πρωτοβουλίες για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ, με έμφαση στην Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO) που ωστόσο αυτή αφορά μόνο τα κράτη -μέλη της ΕΕ. Η Τουρκία του Ερντογάν εδραιώνει τη θέση της και την επιρροή της και τώρα με ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση θα ασχοληθεί με τα ελληνικά νησιά και την Κύπρο.
Αρέσει σε πολλούς , πρώτα στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, να τραβάνε ένα επεισόδιο απο το έργο που λέγεται “ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της ΕΛΛΑΔΑΣ”, το επεισόδιο “Δημοψήφισμα του 2015”. Φέτος σε μια προεκλογική περίοδο ο Κ. Μητσοτάκης έδωσε το σύνθημα, αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο επεισόδιο , για να θυμίσει στους ψηφοφόρους “το καταστροφικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα”. Μόνο που για να γίνει αυτό, κόβονται και ράβονται και “εικόνες” του 2015 στα μέτρα των αναγκών τους. Ακόμα και αν μείνει κανείς στα επεισόδια “Χρεοκοπία και ΣΥΡΙΖΑ” , η εικόνα δεν είναι αυτή που πετσοκόβει η ΝΔ. Έχει την διαπραγμάτευση , τα capital controls, το Δημοψήφισμα, τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, την έξοδο απο τα μνημόνια και τα 37 δις ευρώ στα ταμεία του κράτους.
Η πιο επικίνδυνη εξέλιξη για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα , είναι ότι όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, θεωρούν ως δυσλειτουργία τις απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και όχι διεθνές πρόβλημα. Η αδυναμία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να καταστήσει την Τουρκία προβληματικό εταίρο και να προειδοποιήσει για τις επιπτώσεις αυτής της στάσης, οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι η κυβέρνηση , ομολογημένα, συμπεριφέρεται βραχίονας των ΝΑΤΟικών συμφερόντων χωρίς αποκλίσεις. Επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη καταγράφηκε ποιοτική κλιμάκωση της τουρκικής απειλής. Από το Ουρούτς Ρέις μέχρι την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των νησιών, η Άγκυρα δεν συνάντησε σοβαρή αντίσταση. Ταυτόχρονα η διεθνής διάσταση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι εξίσου προβληματική.
Η συντηρητική σταυροφορία έπιασε τόπο, επειδή η συντηρητική πλειοψηφία του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, αποφάσισε να εξηγήσει το Σύνταγμα των ΗΠΑ με τα δεδομένα της Λευκής ανδρικής πλειοψηφίας του 19ου Αιώνα. Στην σημερινή Αμερική του Τραμπ, της φράξιας του “Tea Party”, που συμπαρασύρει όλο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στο σκοταδισμό, έδειξε την “δύναμη” της και μια δικαστική εξουσία που αποφάσισε να καθορίσει την πορεία της χώρας. Η πλειοψηφία 6 δικαστών (στoυς 9) αποφάσισε να οδηγήσει την ισχυρότερη χώρα του κόσμου στην δυστοπία , σε μια σύγχρονη κόλαση. Το ερώτημα έχει τεθεί πρακτικά και στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα. Μπορεί οι δικαστές να αποφασίζουν για την πορεία της χώρας;