Ειδικού Συνεργάτη

Μια συνοπτική μελέτη πάνω σε κινήσεις της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή μας, αποκαλύπτει τον στρατηγικό της σχεδιασμό, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργεί έναν ασφυκτικό διπλωματικό κλοιό για την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Η όξυνση των αντιπαραθέσεων και η κλιμάκωση των ένοπλων συγκρούσεων προκαλεί αναστάτωση, την οποία σε κάθε περίπτωση εκμεταλλεύεται η Άγκυρα για να ενισχύσει την θέση της. Αν η χώρα μας δεν αναβαθμίσει άμεσα την διπλωματία της σε περιφερειακό επίπεδο, είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Κάποιες στοχευμένες παρατηρήσεις και επισημάνσεις για τον τρόπο με τον οποίο κινείται η Άγκυρα  αποκαλύπτουν αλήθειες που στην Ελλάδα αποσιωπούνται για προφανείς λόγους από την κυβέρνηση. Ειδικότερα:

Η Τουρκία, μέσω του τουρκο-λιβυκού μνημονίου, πέραν της συμφωνίας για την ΑΟΖ, κατοχύρωσε σημαντικό ρόλο για τον τουρκικό στρατό. Ουσιαστικά η Λιβύη έχει περάσει στην πλήρη πολιτική και στρατιωτική επιρροή της Τουρκίας.

Η τουρκική παρουσία στη Λιβύη συμπληρώνει το παζλ της επέκτασης επιρροής της Τουρκίας στην Αφρική, στον Καύκασο, στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ασία. Ο τουρκικός σχεδιασμός για τη Λιβύη, ξεκίνησε με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών, αξιοποιώντας τον εμφύλιο στη Λιβύη.

Η Λιβύη καθίσταται ουσιαστικά προτεκτοράτο της Άγκυρας, με το μνημόνιο να παρέχει στον τουρκικό στρατό εκτεταμένη ελευθερία επιχειρησιακής δράσης και νομική προστασία.

Το Μνημόνιο περιέχει πρόνοιες, κυριαρχίας του τουρκικού στρατού στις περιοχές, που ελέγχει η προσωρινή κυβέρνηση της Τρίπολης, παρότι η τελευταία δεν νομιμοποιείται να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες. Από την άλλη πλευρά ο υποστηριχθείς από την Ελλάδα στρατηγός Χαφτάρ, δεν έχει αντιδράσει στην εκχώρηση σημαντικών εξουσιών από την Τρίπολη στην Τουρκία.

Ο σχεδιασμός της Άγκυρας είναι η de facto ανάδειξη της σε περιφερειακή δύναμη, με στρατηγική επιρροή και ισχύ επιβολής όρων στην ευρύτερη περιοχή. Η Τουρκία, σε συνέχεια της ατυχούς «Αραβικής Άνοιξης», επιχειρεί στην Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο να καλύψει το κενό της αμερικανικής απόσυρσης, επικαλούμενη λόγους ασφαλείας, στα οποία εντάσσονται τα ενεργειακά.

Η τουρκική παρουσία ασκεί πίεση στην Αίγυπτο, παρά ταύτα η Άγκυρα και το Κάιρο κινούνται σε πορεία ομαλοποίησης των σχέσεων, παρότι τα στρατηγικά τους συμφέροντα είναι ανταγωνιστικά.

Η Λιβύη για την Τουρκία είναι υψίστης στρατηγικής σημασίας για την υλοποίηση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», στο οποίο εντάσσονται πέραν των κυριαρχικών δικαιωμάτων και εδαφικές επιδιώξεις έναντι Ελλάδας και Κύπρου. Στόχος της τουρκικής διπλωματίας είναι η «φινλανδοποίηση» Ελλάδας και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.  

Η Τουρκία διαμορφώνει όρους διπλωματικού κλοιού σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο για Ελλάδα και Κύπρο. Η Ελλάδα οφείλει,  με διπλωματικές πρωτοβουλίες, να αποτελέσει το αντίβαρο στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Κάσος είναι υπόμνηση της τουρκικής δυναμικής.

Ο διεθνής παράγοντας ιστορικά συντάσσεται με τον ισχυρό και απαιτεί υποχωρήσεις από τον αδύνατο, προωθώντας τα εκάστοτε συμφέροντα του στην ευρύτερη περιοχή. Η Αθήνα, τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει σημαντικά εθνικά και οικονομικά συμφέροντα. Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να συνεχίσει να «σπρώχνει το ντενεκεδάκι παρακάτω».