Του Στράτου Βαλτινού

Υπάρχουν και όρια , τα οποία και φάνηκαν στη διάσκεψη του Παρισιού για την Ουκρανία, που  κατέληξε σε μια αμφιλεγόμενη πολιτική απόφαση και σε μια δήλωση του προέδρου Μακρόν που εξακολουθεί να προκαλεί ειρωνικές και οργισμένες αντιδράσεις σε πλήθος Ευρωπαίων ηγετών. Η απόφαση είναι η με κάθε μέσο και τρόπο στήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμο με την Ρωσία, αλλά χωρίς να είναι σαφής ούτε κάποιος οδικός χάρτης, ούτε κάποια συγκεκριμένη στρατιωτική γραμμή και τα ερείπια συσσωρεύονται. άρα όλα είναι στον αέρα. Επίσης, η δήλωση του Μακρόν ότι δεν αποκλείεται να σταλούν στην Ουκρανία στρατεύματα, προκάλεσε όλων των ειδών τις αντιδράσεις και μάλιστα του τύπου “ο Μακρόν δεν κατάλαβε”, ή ότι αυτό αποκλείεται κλπ. Ακόμη και ο Μητσοτάκης έσπευσε να πει ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα πριν προκληθεί χαμός στην Αθήνα. Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση στο ουκρανικό; θα δείξει...

Σε όλη αυτή την διαλυτική εικόνα πρέπει να προστεθεί η προέλαση του Τραμπ για το χρίσμα των Ρεμπουμπλικάνων.Μετά τις πρώτες νίκες για το χρίσμα, οι ηγέτες της Ευρώπης πανικοβάλλονται ήδη στην ιδέα ότι ο Τραμπ θα είναι ο επόμενος ηγέτης των ΗΠΑ που θα βάλει στον πάγο το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Πολλές ευρωπαικές χώρες και η Ελλάδα είναι εκτεθειμένες στον πόλεμο της Ουκρανίας, στην ανοχή έναντι του Ισραήλ και εκστρατεύουν στην Ερυθρά Θάλασσα.  Οπότε τι μας περιμένει;

Δύο σταθμοί για το μέλλον

Η Ρωσία συνεχίζει να θέτει υπό κατοχή εδάφη στην Ουκρανία, η ΕΕ πήρε μια απόφαση  τον περασμένο Δεκεμβριο, για βοήθεια 50 δις ευρώ σε  βάθος χρόνου και όπως είναι πλέον σαφές, όσο η Δύση εξοπλίζει την Ουκρανία, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι απώλειές της, γιατί οι ΗΠΑ και η ΕΕ αρνούνται κάθε διπλωματική παρέμβαση, οπότε στη χώρα αυτή συσσωρεύονται τα ερείπια , απολύτως συνειδητά δηλαδή. Ερείπια συσσωρεύονται και στη Γάζα, επίσης συνειδητά και όμως η Δύση δεν έκανε ούτε μία Σύνοδο συμβάλλοντας έτσι στην γενοκτονία των Παλαιστινίων.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι καθώς ο Τραμπ έχει αρχίσει την μεγάλη πορεία προς τον Λευκό Οίκο, η Ευρώπη νοιώθει σχεδόν άδεια από ιδέες, προτάσεις και ισχύ. Γιατί ήδη ο Τραμπ διατυπώνει απειλές για την ασφάλεια της Ευρώπης, για την αδιαφορία του για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και ποντάρει στο οικονομικό παιχνίδι που θέλει να κάνει , υπέρ των ΗΠΑ φυσικά, αλλά όχι με την Ελλάδα και το Λουμεμβούργο, αλλά με την Κίνα, την Ινδία, ίσως και με την Ρωσία. Υπό αυτή την οπτική η ανατροπή της πολιτικής της Δύσης στα μεγάλα μέτωπα που έχει ανοίξει ο Τραμπ διαφαίνεται ήδη στον ορίζοντα και προκαλεί πανικό στην ΕΕ.

Υπάρχουν δύο μεγάλοι σταθμοί τους επόμενους μήνες που θα προκαλέσουν πραγματικό γεωπολιτικό σεισμό. Πρώτος οι ευρωεκλογές και το μήνυμα που αυτές θα στείλουν σε όλες τις κυβερνήσεις. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος στην Ουκρανία και η Ρωσία, είναι η γενικότερη πολιτική της ΕΕ που παράγει ανισότητες, αδιαφάνεια, σκάνδαλα και καθήλωση. Οι συνέπειες της στάσης της ΕΕ έναντι της Ρωσίας είναι εμφανείς στις οικονομίες των κρατών -μελών, αλλά η ΕΕ δεν φαίνεται διατεθειμένη , ίσως και δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τις ΗΠΑ. Οπότε ο δεύτερος σταθμός έρχεται με τις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου στις ΗΠΑ με πιθανότατη εκλογή Τραμπ.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες μιλούν όλο και πιο συχνά για την ανάγκη αυτονόμησης της ΕΕ στους τομείς της οικονομίας και της ασφάλειας. Αυτά βέβαια ακούγονται χρόνια, αλλά γίνονται βήματα προς τα πίσω , αντί για βήματα μπροστά.

Οπότε τα δεδομένα που έχουμε αυτή την στιγμή είναι αποκαρδιωτικά. Οι αγρότες, εργαζόμενοι, επιστήμονες, μικρομεσαίοι και μεσαία τάξη υποφέρουν σχεδόν σε όλες τις ευρωπαικές χώρες. Οι πόλεμοι έχουν κουράσει και συναντούν την αντίθεση των λαών. Να σημειωθεί ότι οι λαοί βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με την πολιτική των ηγετών τους. Για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έγιναν σποραδικές διαδηλώσεις και σύντομες. Για την εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα έγιναν γιγαντιαίες διαδηλώσεις που συνεχίζονται.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε σημείο καμπής ως προς τις επιλογές της στην εξωτερική πολιτική. Ο Μπάιντεν και το Στέητ Ντηπάρτμεντ επανπροσεγγίζουν την Τουρκία, οπότε αν εκλεγεί ο Μπάιντεν η σχέση ΗΠΑ -Τουρκίας θα επανέλθει στην θερμή, σχεδόν ειδυλλιακή σχέση Ερντογάν -Τραμπ. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την Ελλάδα. Η οποία δεν κράτησε καμία ισορροπία και σύντομα , τόσο η ΕΕ, όσο οι ΗΠΑ θα γίνουν πιο ψυχρές όταν Έλληνες πολιτικοί θα καταγγέλλουν την Τουρκία.
Είναι η στιγμή που πρέπει να επανεξεταστούν σημαντικές παράμετροι της εξωτερικής πολιτικής. Το προκεχωρημένο φυλάκιο γίνεται ερείπια , μια νέα πυξίδα είναι αναγκαία