Ο στόχος επιτεύχθηκε. Όχι για την Ελλάδα, αλλά για την Τουρκία και το Βερολίνο. Ο στόχος ήταν μηδέν κυρώσεις για την Τουρκία. Αυτό έγινε, με την ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίζεται σχεδόν ως δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας μέλος της ΕΕ με ευθύνη της Αθήνας φυσικά. Μια χώρα χωρίς σχέδιο, χωρίς ειδικό βάρος, δεν είναι δυνατόν ούτε να διεκδικήσει , ούτε να πετύχει τίποτα . Μοιραία, στη σύνοδο κορυφής στις 1 Οκτωβρίου, μια ακόμη σημαντική διπλωματική ήττα καταγράφηκε στο ιστορικό των μεγάλων και χαμένων ευκαιριών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής . Η σύνοδος κορυφής της ΕΕ που δραματοποιήθηκε τεχνητά για να προσδώσει κάποια χροιά αγωνίας και διαπραγμάτευσης κατέληξε σε ένα μεγάλο φιάσκο για την Ελλάδα , αλλά και για την έννοια της κοινοτικής αλληλεγγύης. Στην τελική απόφαση δεν υπάρχει καν η λέξη «κυρώσεις» στην Τουρκία η οποία επιβραβεύθηκε πλήρως από την Γερμανία και την Γαλλία δευτερευόντως και ενώ ηχούσαν στα αυτιά των Ευρωπαίων ηγετών οι σειρήνες των απειλών όχι μόνο κατά της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και κατά της Αρμενίας με την εμπλοκή της στην διένεξη του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Σίγουρα θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για τους ιστορικούς ερευνητές η διοχέτευση προς τα ΜΜΕ τις πρωινές ώρες της 2ας Οκτωβρίου 2020 ότι η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός πέτυχαν τους στόχους τους. Ποιοι ήταν οι στόχοι; Μέτρα και κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, μιας χώρας που μονίμως και με διάφορους τρόπους απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και καταπατά όλα τα δικαιώματα μιας κυρίαρχης χώρας, μέλος του ΟΗΕ και την ΕΕ, της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αντί λοιπόν να υπάρξει η απόφαση για κυρώσεις , δεν υπήρξε ούτε καν ένας οδικός χάρτης. Στο κείμενο των συμπερασμάτων   η ΕΕ προειδοποιεί  περί χρήσης όλων των διαθέσιμων εργαλείων, με αναφορά στα συγκεκριμένο άρθρα των Συνθηκών (29 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Eνωση και 215 της ΣΛΕΕ) που αφορούν τη διαδικασία κυρώσεων. Δεσμεύεται η Ε.Ε. να αποφασίσει έως τον Δεκέμβριο αν η Τουρκία έχει συμμορφωθεί με τους όρους της ουσιώδους αποκλιμάκωσης. Αυτό όμως δεν είναι νίκη της Ελλάδας , αλλά θρίαμβος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που μπορεί να απειλεί και να μην υφίσταται ποτέ τις συνέπειες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στο κείμενο υπάρχει και η προοπτική της λεγόμενης θετικής ατζέντας προς την Τουρκία , δηλαδή η δρομολόγηση της αναβαθμισμένης Τελωνειακής Ένωσης. Κάτι που χρειάζεται η τουρκική οικονομία αυτή την ώρα.
Με απλά λόγια η Άγκυρα, όχι μόνο δεν υπέστη κυρώσεις, αντίθετα παίρνει θετικά αποτελέσματα για το μέλλον, καθώς η συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης είναι η  μόνη διέξοδος στρατηγικού χαρακτήρα για την διαλυμένη τουρκική οικονομία.

Ουσιαστικά οι κυρώσεις είχαν εξαερωθεί πολύ πριν τη σύνοδο κορυφής , τόσο από τις παρεμβάσεις της Μέρκελ που ήταν σε συνεννόηση με τον Μακρόν και φυσικά από την στάση άλλων χωρών που είχαν διαμηνύσει ότι δεν θα δεχθούν κυρώσεις. Σε αυτό το κλίμα όμως συνέτεινε η ανύπαρκτη πίεση εκ μέρους της Ελλάδας που αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι δεν είχε σχεδιάσει απολύτως τίποτα και μέσα από την υποτιθέμενη διαφωνία της σε απαράδεκτα κείμενα που είχε φέρει σε πρώτο στάδιο ο Μισέλ, επιτεύχθηκε συμβιβασμός. Τα δύο πρώτα προσχέδια ήταν σκοπίμως αρνητικά και είχαν ως στόχο το αποτέλεσμα που επήλθε τελικά. Μηδέν κυρώσεις, μηδέν πρακτική στήριξη στην Ελλάδα, διαπραγματεύσεις .
Μένει τώρα να αποσαφηνιστεί το πλαίσιο του διαλόγου , ο χρόνος έναρξης των συνομιλιών , που όπως λένε διπλωμάτες θα αρχίσουν όταν αποφασίσει η Τουρκία και επίσης  , μένει να αποσαφηνιστεί τι ακριβώς θέλει η ΕΕ με την πρόταση για την πολυμερή διάσκεψη των χωρών της ανατολικής Μεσογείου.