του Σωτήρη Σιδέρη

Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι ο πρώτος πρωθυπουργός στην σύγχρονη ιστορία της χώρας που δεν έχει πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο, επειδή απλά δεν θέλει, προκαλώντας άπειρα επικριτικά σχόλια από τους διπλωμάτες και πολλούς ψιθύρους στην Λευκωσία. Είναι επίσης, ο πρώτος πρωθυπουργός που αισθάνεται άβολα με τις δημοκρατικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αντιπαθεί την συλλογικότητα καθώς σπανίως συνεδριάζουν τα κομματικά και κυβερνητικά όργανα, είναι δηλαδή ένας πρωθυπουργός , περιχαρακωμένος στο Μέγαρο Μαξίμου , μακριά από την κοινωνία και τους θεσμούς.

Επί των ημερών του και με δικές του αποφάσεις η δημοκρατία υποβαθμίστηκε, έχει κατηγορηθεί ότι είναι ακροδεξιός και συνεχίζει να φλερτάρει με τον αυταρχισμό. Από το 1991 του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός του πατριώτη πολιτικού με γνώση και ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, αλλά η πρωθυπουργική  του θητεία αποδεικνύει ότι αναδιπλώνεται εύκολα, ότι δεν έχει γνώσεις και πολιτική κουλτούρα, ότι είναι χειραγωγημένος από συμφέροντα. 
Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Το κενό στην θεσμική λειτουργία του πρωθυπουργού το καλύπτουν υποτίθεται οι συνεργάτες του, ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο κ. Δημήτρης Σταμάτης. Ιδιαίτερα ο πρώτος εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα να παρακάμπτει υπουργούς, όπως  έγινε με τη συμμετοχή του στη συνάντηση με την Τρόικα στο Παρίσι, διπλωμάτες, προκαλώντας την παραίτηση Ζωγράφου, φημολογείται ότι κατευθύνει υπουργούς , λίγο πολύ ότι έχει καθοριστικό λόγο στην διακυβέρνηση της χώρας , παρά το γεγονός ότι του καταλογίζουν ρηχότητα στην σκέψη,  έλλειψη γνώσεων και πολιτικής συγκρότησης και απλά ως «αντ’  αυτού» αδιαφορεί για το τι λένε γύρω του.
Ο κ. Σαμαράς όχι μόνο αδιαφορεί που ο στενός συνεργάτης του Παπασταύρου είναι στην λίστα Λαγκάρντ , αντίθετα τον θεωρεί αναντικατάστατο στο Μέγαρο Μαξίμου. Το ΣΔΟΕ δεν φαίνεται να έχει ελέγξει τον λόγο της εμπλοκής του κ. Παπασταύρου σε καταθέσεις στην Ελβετία . Φυσικά το τι λέει ο ίδιος , ότι δηλαδή εκπροσωπούσε κάποιους , θα έπρεπε να είναι εντελώς αδιάφορο  για μια κρατική υπηρεσία. Ο κ. Παπασταύρου θα συνεχίσει προφανώς να είναι στο πλάι του πρωθυπουργού, μέχρις εσχάτων…
Ο κ. Σαμαράς ήταν αντιμνημονιακός. Ήταν λαύρος κατά της πολιτικής λιτότητας, τον ρόλο των ξένων , είχε άποψη και σχέδιο για τη χώρα, την ανεξαρτησία της , την ανάπτυξη. Μόλις όμως πήγε για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός στο Βερολίνο «εξομολογήθηκε» στην Μέρκελ τις αμαρτίες του και , πράγμα πρωτοφανές για πρωθυπουργό δήλωσε το αμίμητο «ουδείς αναμάρτητος» ζητώντας  ουσιαστικά συγχώρεση για τις κορώνες κατά του Μνημονίου. Δεν πήγε όμως  στη βουλή για να κάνει τέτοια δήλωση μετάνοιας ζητώντας μια τυπική συγγνώμη από την ελληνικό λαό. Είναι σίγουρο ότι οι ιστορικοί του επιφυλάσσουν αρκετές δυσάρεστες σελίδες για τη στάση του αυτή.
Ο κ. Σαμαράς έχει καταργήσει στην πράξη μια δημοκρατική κοινοβουλευτική κατάκτηση την «ώρα του Πρωθυπουργού» που υπάρχει σε όλα τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα και υποχρεώνει τον εκάστοτε αρχηγό της κυβέρνησης να προσέρχεται στο κοινοβούλιο και να απαντά σε ερωτήσεις. Ο λόγος που δεν πηγαίνει φυσικά δεν εξηγήθηκε ποτέ. Απλά δεν θέλει και εξηγήσεις δεν χρωστά σε κανέναν.
Ο πρωθυπουργός δεν θέλει προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις στη βουλή. Έτσι κρίνει, έτσι αποφασίζει και τέτοιες συζητήσεις δεν γίνονται. Το υπουργικό συμβούλιο δεν συνεδριάζει επειδή  ο κ. Σαμαράς δεν θέλει .
Δεν υπάρχει ούτε μία ομιλία, ούτε μία συνεδρίαση κυβερνητικών οργάνων , ούτε της βουλής που να  αφιερωθεί στην εξωτερική πολιτική στα μεγάλα προβλήματα που απειλούν την ειρήνη, την σταθερότητα που απορρυθμίζουν τις διεθνείς σχέσεις . Η Ελλάδα, χώρα με πολλά ανοιχτά μέτωπα θα έπρεπε να βρίσκεται σε διαρκή πολιτική και διπλωματική εγρήγορση προκειμένου να αναβαθμίσει την γεωπολιτική της θέση, να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα, να γίνει «παίκτης» να θέσει έτσι με καλύτερες προϋποθέσεις το πρόβλημα του χρέους, της ανάπτυξης και των διεθνών σχέσεών της. Ήταν ο ίδιος ο κ. Σαμαράς που το 2012 δεσμεύθηκε για την ανακήρυξη της ΑΟΖ και δεν θεώρησε ποτέ σκόπιμο να ενημερώσει κανέναν γιατί αναδιπλώθηκε . Ο κ. Σαμαράς δεν δίνει ποτέ εξηγήσεις για τίποτα και σε κανέναν.
Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει γιατί ο πρωθυπουργός δεν θέλει να συζητά τέτοια θέματα, δεν θέλει να τον απασχολούν με γεωπολιτικά προβλήματα. Βλέπετε όλη του η προσοχή είναι πότε θα συναντήσει και τι θα πει στους υπαλλήλους της Τρόικας, πως θα κλείσει τη βουλή για μήνες, πως θα παραπλανήσει τον ελληνικό λαό  εμφανίζοντας αλλόκοτα μια εθνική καταστροφή ως ελπίδα .
Η ήττα στις ευρωεκλογές δεν τον πτόησε . Συνεχίζει την ίδια πολιτική, τα ίδια ψεύδη για την Τρόικα, το χρέος, την ανάπτυξη, την ανεργία .
Ο κ. Σαμαράς αποδεικνύεται μια ιδιάζουσα περίπτωση στην πολιτική ιστορία της χώρας. Με ομιλίες που δεν έχουν κανένα πολιτικό, κοινωνικό, πνευματικό ενδιαφέρον. Με συμπεριφορά πελάτη καφενείου ισχυρίζεται  ότι αν ο ίδιος δεν είναι πρωθυπουργός και έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μείνει  ούτε ευρώ στις τράπεζες, ο κ. Σαμαράς οδεύει προς το πολιτικό του τέρμα έχοντας πίσω του μια γκρίζα διακυβέρνηση.
Ο κ. Σαμαράς θα δώσει την τελευταία του μάχη στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, με ένα λεξιλόγιο και μια νοοτροπία που δεν αρμόζει στο αξίωμά του. Γι αυτό και η τελευταία του μάχη θα έχει όλα τα γνωρίσματα μιας μάχης χωρίς κανόνες, χωρίς όρους, χωρίς αρετές.
Και θα μείνει στην ιστορία, όχι μόνο για όση οδύνη έχει προκαλέσει με τις πολιτικές του αποφάσεις, όχι μόνο για την καταρράκωση των θεσμών,  όχι μόνο για τα ψεύδη του, όχι μόνο για την ακροδεξιά του κουλτούρα, αλλά και για όσα δεν έκανε και θα πληγώνουν τον ελληνικό λαό για πολλά χρόνια .