Του Στράτου Βαλτινού

Αναιμικός είναι ο ρόλος της Ελλάδας στη έξαρση της διπλωματίας καθώς η τραγωδία της Γάζας, η κόπωση και ο φόβος γενικευμένης αποσταθεροποίησης οδηγούν  σε εκτεταμένες διαβουλεύσεις. Η αλήθεια είναι ότι τη διπλωματική πρωτοκαθεδρία δεν την έχουν οι ΗΠΑ , ούτε ο περιφερόμενος Μπλίνκεν, αλλά τα αραβικά κράτη. Η Ελλάδα, ενώ απουσιάζει διπλωματικά, είναι παρούσα στον στρατιωτικό τομέα, τόσο με τις μεγάλες διευκολύνσεις , όσο και τη συμμετοχή της στις επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα, 

Η διπλωματία επικεντρώνεται στον τερματισμό των επιχειρήσεων του Ισραήλ μέσω μιας εκτεταμένης εκεχειρίας,  αλλά κυρίως οι Άραβες ενδιαφέρονται για την επόμενη ημέρα, ώστε να αποτραπεί πάση θυσία ο έλεγχος της περιοχής από το Τελ Αβίβ. Ταυτόχρονα, η Τουρκία είναι πανταχού παρούσα καθώς ο μεν ΥΠΕΞ Φιντάν επισκέπτεται την Λιβύη όπου θα συναντηθεί  και με τον υποτιθέμενο φίλο της Ελλάδας Χάφταρ, ο Ερντογάν την Αίγυπτο, ενώ το Κατάρ είναι υπερκινητικό διπλωματικά. Τα τριμερή σχήματα της Ελλάδας έχουν ουσιαστικά αδρανοποιηθεί, ενώ το σχήμα 3+1, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ , ΗΠΑ είναι νεκρό. Σε αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση και ο φιλικός της τύπος, αντί ενστάσεων, εκλιπαρούν την Ουάσιγκτον να είναι πιο γενναιόδωρη με την Ελλάδα, καθώς οι ΗΠΑ έρχονται όλο και πιο κοντά με την Τουρκία. Αν είναι δυνατόν…

Πέρα από τη Λωρίδα της Γάζας, οι εντάσεις παραμένουν μεγάλες στην περιοχή ανάμεσα από τη μια στο Ισραήλ και τους συμμάχους του κι από την άλλη το Ιράν  με τη Χαμάς, τη λιβανική Χεζμπολά, παραστρατιωτικές οργανώσεις στο Ιράκ και τους Χούθι. Οι έντονες διεργασίες έχουν ως πρώτο στόχο την κατάπαυση του πυρός και την ανταλλαγή αιχμαλώτων, είναι όμως φανερό πως όλα τα κράτη της περιοχής, αγωνιούν για τον χάρτη της επόμενης ημέρας στην περιοχή. Στην Δύση όλοι περιμένουν την πτώση του Νετανιάχου, αλλά δεν φαίνεται να απειλείται και μάλιστα έχει επιβληθεί πλήρως και στο εσωτερικό του Ισραήλ και αδιαφορεί για τις πιέσεις των ΗΠΑ, μέχρι τώρα. Προφανώς κάποιοι στο Ισραήλ τον αφήνουν να ολοκληρώσει το πολεμικό σχέδιο…

Ολική επαναφορά της Τουρκίας.

Η αποτυχία των ΗΠΑ να ενορχηστρώσουν μια νέα πολιτική κατάσταση στη Μ. Ανατολή, στηρίζοντας μεν το Ισραήλ απόλυτα, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκοντας να έχουν κορυφαίο πολιτικό ρόλο και επιρροή στις αραβικές χώρες, είναι ολοφάνερη. Η Σαουδική Αραβία επανέλαβε στις ΗΠΑ ότι η θέση της,  πως δεν θα αναγνωρίσει το Ισραήλ και δεν θα αποκτήσει διπλωματικές σχέσεις μαζί του παρά μόνο αφού ιδρυθεί και αναγνωριστεί κράτος της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και σταματήσει η ισραηλινή «επίθεση» στη Λωρίδα της Γάζας, αναφέρει ανακοίνωση Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών που δημοσιοποιήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες.

Η Γαλλία διεμήνυσε διπλωματικά στον Λίβανο ότι το Ισραήλ πιθανόν να κηρύξει πόλεμο εναντίον του, πράγμα που αν συμβεί θα γενικευθεί η κρίση με την ενεργό αντίσταση της Χεζμπολά.  Σημειώνεται πως το συνολικό σχέδιο των Αμερικανών που ξεκίνησε το 2020 για πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων  όταν το Ριάντ συναίνεσε σιωπηρά στην απόφαση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Μπαχρέιν να αναγνωρίσουν το Ισραήλ, έχει καθηλωθεί και φαντάζει αδύνατον να ενεργοποιηθεί αν δεν αλλάξει η κατάσταση.  
Μετά την δολοφονία τριών Αμερικανών και τις επιθέσεις των ΗΠΑ που ακολούθησαν έχουν διακοπεί οι επαφές Ιράκ -Αμερικανών, ενώ οι Ιρανοί δέχονται συνεχώς επιθέσεις στις βάσεις τους στην Συρία.
Σε αυτό το σκηνικό έρχεται να προστεθεί η έντονη διπλωματική κινητικότητα της Τουρκίας. Η συνάντηση Φιντάν -Χάφταρ, που είναι ο εκλεκτός συνομιλητής της Αθήνας, ερμηνεύεται ως επιτυχημένη προσέγγιση της Άγκυρας με τον πολέμαρχο που ξεκίνησε πριν έναν χρόνο περίπου. Η Τουρκία θα ανοίξει και προξενείο στη Βεγγάζη ενώ οι σχέσεις της με την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης είναι άριστες. Έτσι αποδυναμώνεται το μέτωπο Αιγύπτου -Ελλάδας -Χάφταρ, ενώ η επίσκεψη του Ερντογάν στο Κάιρο σε μια εβδομάδα είναι πολύ σημαντική για τη χώρα μας. Η Τουρκία συνεχίζει τις “προσφορές” προς την Αίγυπτο όσον αφορά την μεταξύ τους οριοθέτηση ΑΟΖ και στόχος του Τούρκου προέδρου είναι τώρα να μεσολαβήσει μεταξύ Λιβύης- Αιγύπτου που αντιδικούν για την μεταξύ τους οριοθέτηση και να αδειάσει την Ελλάδα.

Η Αθήνα είναι καθηλωμένη στην Λιβύη, δεν ασκεί επιρροή, δεν φαίνεται να έχει κανένα σχέδιο για την περιοχή και μοιραία, περιμένει να δει τα αποτελέσματα της τουρκικής κινητικότητας για να αντιδράσει. Έτσι όμως ετεροκαθορίζεται και απλά παρακολουθεί και αν δει ότι οι εξελίξεις είναι δυσμενείς για την Ελλάδα, θα απευθυνθεί στις ΗΠΑ για να βοηθήσουν. Αυτό ακριβώς είναι το κλίμα που εκπέμπεται από τον φιλοκυβερνητικό τύπο. Η προσέγγιση ΗΠΑ -Τουρκίας έχει θορυβήσει την κυβέρνηση  που “παραπονιέται”, ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι αρκετά γενναιόδωρη με το προκεχωρημένο φυλάκιό της.
Αλλά οι ΗΠΑ κάνουν παγκόσμια πολιτική και “πουλάνε” ενίοτε τους φίλους της. Όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντιλαμβάνεται αυτό, τόσο θα γίνεται πιο υποχωρητική σε όσα ζητούν οι ΗΠΑ με την ελπίδα της στήριξης.
Η Ουάσιγκτον θέλει υποτελείς, θέλει συμμάχους, όπως το Ισραήλ, η Γερμανία, Η Γαλλία, η Ιταλία, θέλει όμως και στρατηγικούς συνομιλητές όπως η Τουρκία. Η διαφορά μεταξύ του υποτελούς κράτους και όλων των άλλων είναι κραυγαλέα. Φυσικά οι ΗΠΑ θέλουν σταθερή και ισχυρή Ελλάδα, όχι όμως ισότιμη σύμμαχο.
Και αυτό γίνεται πλέον συνείδηση σε όλη την κυβερνητική παράταξη...