Κανονικά θα έπρεπε να στηθούν πανηγύρια και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Αυτό που δεν κατάφεραν ή δεν ήθελαν ή απλώς δεν μπορούσαν να κάνουν τα κόμματα και η βουλή, το έκανε το ΣτΕ βάζοντας φρένο στην ιδιωτικοποίηση του νερού μετά από προσφυγές πολιτών και συλλόγων της ΕΥΔΑΠ. Είναι η τρίτη κατά σειρά απόφαση του ΣτΕ που ακυρώνει κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μετατρέψει σε εμπορικό προϊόν ένα δημόσιο αγαθό. Σύμφωνα με ενημέρωση της οργάνωσης SoSτε το NEPO, με την απόφαση 1886/2022, το ΣτΕ απαγορεύει την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης και λειτουργίας του υδροδοτικού συστήματος και ακυρώνει το ΣΔΙΤ στο ΕΥΣ Αττικής θεωρώντας την παροχή ύδρευσης ως ένα ενιαίο σύστημα, "από τις πηγές μέχρι τις βρύσες", και ότι η ΕΥΔΑΠ και η Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ - στην οποία ανήκει το ΕΥΣ - «αποτελούν ενιαίο λειτουργικό σύστημα».
Του Σωτήρη Σιδέρη
Ούτε απρόκλητη ήταν η επίθεση του Ερντογάν στην Ελλάδα, ούτε επεισόδιο, πόσο μάλλον θερμό καταγράφηκε στο δείπνο και μετά από αυτό, των 43 ηγετών που πήραν μέρος στην πρώτη σύνοδο της Ευρωπαικής Πολιτικής Κοινότητας στην Πράγα. Ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποίησε την πρόσκληση που με την συναίνεση του Μητσοτάκη πήρε για να μεταβεί στην Πράγα , για να προσβάλλει τους οικοδεσπότες. Πήρε μάλιστα τον λόγο με βάση το πρωτόκολλο της προεδρίας και ο Έλληνας πρωθυπουργός το γνώριζε από πριν και ετοίμασε την απάντησή του. Όλα αυτές λίγες ώρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας με την Λιβύη .
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι όπως τα παρουσιάζει ο φιλοκυβερνητικός Τύπος, εμφανίζοντας τον Μητσοτάκη σαν ήρωα του τραπεζιού. Ο μεν Ερντογάν με δηλώσεις συχνά αντιφατικές, σίγουρα εκλογικές και εν τέλει παραληρηματικές, ήταν προσβλητικός κατά της ΕΕ και των καλεσμένων της, γεγονός αδιανόητο για σύνοδο ευρωπαική. Ο Ερντογάν είπε στο τραπέζι τα δικά του για τα νησιά εν συντομία και του απάντησε ο Μητσοτάκης με μια τοποθέτηση κατώτερη των περιστάσεων. Του είπε ότι πρέπει να σταματήσει να αμφισβητεί την κυριαρχία των ελληνικών νησιών και αντί να προκαλεί εντάσεις, θα πρέπει να προσέλθει σε συνεννόηση και διάλογο, ενώ έπρεπε να του πει ότι αν δεν ανακαλέσει τις απειλές δεν θα ξανακαθίσει σε ευρωπαικό τραπέζι και να απαιτήσει κυρώσεις εκείνη την στιγμή.
Μέτρα απο την Ευρωπαϊκή Ένωση για την Λιβύη, καλείται να ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση, την ώρα μάλιστα που στην Πράγα συζητιέται η πολιτική ασφάλειας όλης τη Ευρώπης. Το μήνυμα πλέον πρέπει να είναι προς την Λιβύη και αυτό μπορεί να γίνει, αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποφασίσει να προχωρήσει σε αποτελεσματικές κινήσεις ώστε να "κλείσει" το παράθυρο που έχει ανοίξει η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την κατάσταση στην Λιβύη. Πρακτικά αυτό σημαίνει -όπως λένε έμπειροι διπλωμάτες- ότι ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να επιδιώξει να πιεστεί η κυβέρνηση της Τρίπολης απο την ΕΕ, η οποία και την στηρίζει. Και είναι η ΕΕ η οποία απλώς κοιτάει εδώ και χρόνια την Τουρκία να εξοπλίζει δυνάμεις στην Λιβύη, χωρίς να αντιδρά.
Με αιχμές κατά της Γερμανίας, ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να δώσει ένα νέο περιεχόμενο στον πολιτικό διάλογο στην ΕΕ. Ως προς την οικονομική κρίση υποστήριξε το ευρωομόλογο και ταυτόχρονα την άμεση ανάγκη επιστροφής στη διπλωματία για την επίλυση της κρίσης του πολέμου. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι η Ευρώπη “πρέπει να αποφασίσει να σταματήσει να πορεύεται σαν τον υπνοβάτη προς το γκρεμό”, δήλωση που αντιστοιχεί πλήρως με την πραγματικότητα στην ΕΕ. Όμως ιδιαίτερη σημασία έχει και η δήλωσή του για την Τουρκία, θυμίζοντας στους εταίρους ότι δεν είναι αποδεκτή η πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών. Άλλο δηλαδή η Ρωσία και άλλο η Τουρκία και ζήτησε να υπάρξουν κυρώσεις στην Τουρκία που διατυπώνει ευθείες απειλές πολέμου κατά της Ελλάδας. Όμως η ΕΕ , στην πραγματικότητα , παραβιάζει το δικό της πολιτικό, θεσμικό και νομικό πλαίσιο , καθώς σε πλήθος κριτηρίων που υπάρχουν για τις υπό ένταξη χώρες στην ΕΕ, προβλέπεται και μάλιστα με απαγορευτικό τρόπο μια χώρα να διατυπώνει απειλές κατά ενός κράτους -μέλους. Ενδεχομένως όλα αυτά τα προβλήματα και η μη αντιμετωπισή τους κάνουν το ευρωπαικό οικοδόμημα να τρίζει. Ειδικότερα:
Η πρώτη απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου ήταν κόλαφος για τις απευθείας αναθέσεις του συγκοινωνιακού έργου από τον Κώστα Καραμανλή. Ωστόσο ο υπουργός Μεταφορών προσπάθησε να παρακάμψει ή ίσως και να εξαπατήσει το ΣτΕ και επαναφέρει τη σύμβαση. Και η δεύτερη σύμβαση απορρίπτεται. Το να επιμένει ένας υπουργός με τόση βουλιμία να αναθέσει σε ιδιώτες το έργο δεν μπορεί να θεωρηθεί λάθος, ούτε είναι κάποια νομική ή διοικητική παρεξήγηση. Προφανώς κάτι περίεργο συμβαίνει που οφείλουν να βρουν η βουλή ίσως και η Δικαιοσύνη.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Ελεγκτικό Συνέδριο, απέρριψε για δεύτερη φορά ως παράνομη την παράταση της σύμβασης του ΟΑΣΑ με τα ΚΤΕΛ για την παραχώρηση του συγκοινωνιακού έργου των 60 περιφερειακών γραμμών.