Του Στράτου Βαλτινού

Οι ευρωεκλογές έστειλαν το πρώτο μήνυμα. Το εκλογικό ποσοστό της ΝΔ συρρικνώθηκε στο 28%. Το μήνυμα δεν ελήφθη. Έγινε ανασχηματισμός, δηλώσεις για επανεκκίνηση αιωρούνταν στον τηλεοπτικό ουρανό, αλλά η απόσταση με την κοινωνία μεγάλωνε. Οι πολιτικές της κυβέρνησης, στο σύνολό τους, ήταν αντικοινωνικές. Οι μήνες πέρασαν, η πτώση της κυβέρνησης συνεχίστηκε . Ήρθαν οι λαικές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, η ακρίβεια καταστρέφει κάθε ελπίδα για ανάκαμψη του οικογενειακού προυπολογισμού, η Ελλάδα παραπαίει στον διεθνή χώρο, η οικογενειακή οπτική της πολιτικής απογειώθηκε.

 Οι εξελίξεις κορυφώθηκαν με τα πανελλαδικά συλλαλητήρια της 28ης Φεβρουαρίου. Και πάλι δηλώσεις για το μήνυμα ακούστηκαν, υποκλίσεις πάνω από τα ονόματα των θυμάτων των Τεμπών είχαμε, η ακρίβεια χειροτερεύει. Και πάλι ανασχηματισμός. Ο οποίος τι κατέδειξε; ότι ένας αντικοινωνικός και με μειωμένη αντίληψη για την πορεία της χώρας ηγέτης,  συνεχίζει να κυβερνά την Ελλάδα ως οικογενειακή επιχείρηση. Οι βασικοί υπουργοί, είναι εδώ, αλλά και να μην ήταν τι θα άλλαζε στην πολιτική του πρωθυπουργού; τίποτα απολύτως. Ο Άδωνις, ο Δένδιας, η Μενδώνη, ο Φλωρίδης, ο Χρυσοχοίδης, ο Σκέρτσος είναι εδώ και μας χλευάζουν. Είναι η τελευταία πράξη ενός πρωθυπουργού που βρίσκεται σε πορεία μη αναστρέψιμης πτώσης; πιθανόν ναι. 

Όλοι μαζί στο κάδρο

Όπως έχουμε εκτιμήσει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζει τον μύθο του ως πρωθυπουργός. Απομονωμένος στο Μέγαρο Μαξίμου, αποσυνδεδεμένος από την κοινωνία, διευθετεί τις τελευταίες λεπτομέρειες της Μητσοτάκης Α.Ε. Το γεγονός ότι ακόμη και η πτώση σχεδόν κατά 15% δεν τον συγκινεί, αποδεικνύει ότι θα πάει μέχρι τέλους με όλους τους συνεργάτες -συνενόχους, μιας πολιτικής κραυγαλέων ανισοτήτων, ταξικών πολιτικών, αδιαφάνειας και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Αυτή είναι η μόνη και η πλέον έγκυρη ερμηνεία των κινήσεων του πρωθυπουργού, όχι μόνο σχετικά με τον ανασχηματισμό, αλλά όλων των κινήσεων που κάνει από την αρχή της δεύτερης θητείας του. Η τοποθέτηση του Χατζηδάκη, εκλεκτού της οικογένειας,  στη θέση του αντιπροέδρου, δεν είναι τίποτα παραπάνω, από μια εικόνα για εσωκομματική κατανάλωση. Αν φύγω θα με διαδεχθεί ο δικός μου Χατζηδάκης, άρα οι δελφίνοι μπορούν να περιμένουν. Άλλωστε ο παρακολουθούμενος αντιπρόεδρος τόση ταπείνωση υπέστη, δεν τους αξίζει μια αντιπροεδρία; αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μια κίνηση ανασφαλούς πρωθυπουργού σε κατάσταση βαθιάς πολιτικής παρακμής.

Είναι προφανές, ανομολόγητο βέβαια, ότι ήδη στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη, χορεύει η λέξη  “εκλογές” . Αν πράγματι έκανε τον ανασχηματισμό, απλά και μόνο για να δρομολογήσει ένα φινάλε με παροχές, υποσχέσεις και “δώρα”, θα φανεί σύντομα. Ή από την άλλη, γνωρίζοντας ότι είναι η τελευταία του θητεία, θα θελήσει να παραμείνει στο Μαξίμου μέχρις εσχάτων. 

Η παραμονή στην κυβέρνηση, όλων των προκλητικών και αποτυχημένων υπουργών, είναι απλά ένα σύνθημα ότι “όλοι μαζί” θα πάνε μέχρι τέλους. Ο πρωθυπουργός αδυνατεί και να δικαιολογήσει γιατί έκανε ανασχηματισμό, αφού ξέρει ότι δεν απασχολεί κανέναν Έλληνα, πόσο μάλλον να συγκινήσει. Απλά διευθετεί για μια ακόμη φορά εσωτερικές ισορροπίες και αφού θεωρήσει ότι ο κύκλος των αλλαγών έκλεισε , θα κάνει την τελευταία επίθεση κατά της κοινωνίας. Τώρα αναζητά συμμαχίες, έχει τα ακροδεξιά κύμβαλα στην κυβέρνηση, φλερτάρει με την διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, θα κάνει παροχές και θα περιμένει ένα νεύμα του Τραμπ για να υποκλιθεί με την ψυχή του και όχι θεατρικά όπως κάνει πάνω από τα ονόματα των θυμάτων των Τεμπών στο Σύνταγμα. 

Ποια είναι η απάντηση; μα ήδη η κοινωνία του απαντά. Η κατάρρευση των δημοσκοπικών ποσοστών θα συνεχιστεί, η κοινωνία θα αναζητά την ελπίδα στην κοινή δράση της αντιπολίτευσης και ο Μητσοτάκης θα οξύνει όσο μπορεί περισσότερο το πολιτικό κλίμα για να εμφανίζεται δήθεν ως δύναμη σταθερότητας. Αυτός που έχει αποσταθεροποιήσει την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τα δημόσια αγαθά και έχει σταθεροποιήσει τα υπερκέρδη. Εκεί θα ποντάρει και στην στήριξη των ΜΜΕ, όπως πάντα.
 
Η συνέχεια θα δοθεί στους δρόμους, καθώς ένα κίνημα , πέραν των Τεμπών, καθαρά αντικυβερνητικό γιγαντώνεται, στη βουλή, στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και της κοινωνίας.