Στην Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων μίλησε ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Γιαννάκης Ομήρου. Είναι η πρώτη φορά που Πρόεδρος του Κυπριακού Κοινοβουλίου απευθύνεται στην Ελληνική Εθνική Αντιπροσωπεία από το βήμα της Βουλής. Στη βαρυσήμαντη ομιλία του, ο κ. Ομήρου εξέφρασε «ευγνώμονες ευχαριστίες» προς τον Πρόεδρο και το Προεδρείο της Βουλής των Ελλήνων για την απόφαση που έλαβαν από κοινού με την κυπριακή πλευρά «να τερματιστεί μια ιστορική εκκρεμότητα που έχει σχέση με την προδοσία της Κύπρου». Δηλαδή «να υπάρξει πλήρης πρόσβαση στο υλικό που συνέλεξε η Εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για το Φάκελο της Κύπρου, για τα γεγονότα που εξελίχθηκαν και διαδραματίστηκαν πριν και κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε».

Τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου, κ. Γιαννάκη Ομήρου, προσφώνησε ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Νικόλαος Βούτσης. Στην ομιλία του ο κ. Ομήρου είπε ότι η παρουσία του εδώ στο ναό της Δημοκρατίας, στη Βουλή των Ελλήνων, σε καιρούς δοκιμασίας για τον Ελληνισμό, έχει πολλές διαστάσεις και ακόμη περισσότερους συμβολισμούς.  Πρόσθεσε ότι η  συγκίνηση που  τον διακατέχει είναι μεγάλη, καθώς, όπως είπε, σας απευθύνω αυτή την ομιλία από μια αίθουσα και ένα βήμα το οποίο αποτέλεσε για τις προηγούμενες γενεές των Ελλήνων Κυπρίων το κύριο εθνικό ιδανικό και το γλυκύτερο όνειρο. Ένα κοινοβούλιο και μια δημοκρατική Ελλάδα, που ανάμεσα στους σκαπανείς και θεμελιωτές τους, τον 19ο αιώνα, περιλαμβάνεται και ένας Κύπριος από τη Λάρνακα, ο Νικόλαος Σαρίπολος, εκ των κορυφαίων Ελλήνων συνταγματολόγων, ο κύριος εισηγητής του ελληνικού συντάγματος του 1864. Σε μια Ελλάδα για την ανεξαρτησία της οποίας και τη χάραξη των εθνικών της συνόρων πολέμησαν και χιλιάδες Κύπριοι, από την εποχή της επανάστασης του 1821, μέχρι την αντίσταση στην τριπλή φασιστική κατοχή, κατά το 1941-1944. Και ανάμεσα τους ο Δήμαρχος Λεμεσού και βουλευτής στο Νομοθετικό Συμβούλιο Χριστόδουλος Σώζος, που έπεσε στο Μπιζάνι το 1912, πολεμώντας ως απλός στρατιώτης, για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Στην τελευταία ελληνική δοκιμασία και στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, η Κύπρος υπερηφανεύεται ότι έδωσε τον πρώτο εν δράσει νεκρό, το φοιτητή Γεώργιο Ξάνθο Τσικουρή, που σκοτώθηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1970 μαζί με την Ιταλίδα συναγωνίστρια του Μαρία-Ελένη Αντζελόνι.
 Ο κ. Ομήρου είπε ακόμη: «Εδώ, στον πρέποντα χώρο, αποτίω ακόμη καθηκόντως φόρο τιμής στους Ελλαδίτες που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την Κύπρο ή στην Κύπρο. Στους νεκρούς των διαδηλώσεων στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα και σ’ εκείνους που έπεσαν στην Κύπρο το 1964, στην Τηλλυρία, και το 1974 πολεμώντας ή που παραμένουν αγνοούμενοι στον Πενταδάκτυλο, στην Κερύνεια και στις μάχες της ΕΛΔΥΚ στην άνιση και προδομένη μάχη με τον ξένο εισβολέα. Είναι συγκλονιστικό και φαινόμενο στην παγκόσμια Ιστορία ότι 42 χρόνια μετά την εισβολή, κηδεύουμε ακόμη νεκρούς, αγνοούμενους, που τα οστά τους ταυτοποιούνται, θύματα μιας βάρβαρης συμπεριφοράς, αφού πρόκειται για ομήρους και αιχμαλώτους που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τον τουρκικό στρατό ή παραδόθηκαν σε ατάκτους, που ενήργησαν ως εντεταλμένοι θύτες.
Κύριε Πρόεδρε, 
Η ομοψυχία Κυπριακού και Μητροπολιτικού Ελληνισμού αποτελεί πυξίδα και στήριγμα στο μακροχρόνιο και άνισο αγώνα του Κυπριακού λαού για εθνική επιβίωση και δικαίωση. Αισθανόμαστε βαθιά ευγνωμοσύνη για την πλήρη, αδιάλειπτη και αδιαπραγμάτευτη στήριξη, συμπαράσταση και συμπαράταξη της Ελλάδας. Απευθύνοντας το λόγο στη Βουλή των Ελλήνων δεν ξεχνούμε το καθήκον μας που το οριοθετεί η οδυνηρή πραγματικότητα της για 42 χρόνια ημικατεχόμενης πατρίδας μας, που εξακολουθεί να είναι διχοτομημένη, με καταπατημένους βωμούς και εστίες, με πρόσφυγες, με αγνοούμενους, με εγκλωβισμένους. Με επίγνωση της εθνικής ευθύνης για τερματισμό της αναχρονιστικής τουρκικής στρατιωτικής κατοχής. Με επίγνωση ακόμα του χρέους μας απέναντι στην Κερύνεια, την Αμμόχωστο και τη Μόρφου που κείνται κατεχόμενες, απέναντι στο βουβό θέατρο της Σαλαμίνας, απέναντι στα συλημένα από τον κατακτητή πολιτιστικά και θρησκευτικά μας μνημεία. Είμαστε για μια ακόμα φορά σε μια κρίσιμη φάση της ιστορίας του κυπριακού προβλήματος. Ο Κυπριακός Ελληνισμός επιθυμεί λύση. Επιθυμεί λύση το συντομότερο δυνατό. Την επιθυμούσαμε και την επιδιώκαμε από την επομένη της τουρκικής εισβολής. Όχι, όμως, οποιαδήποτε λύση. Λύση τερματισμού της κατοχής, απομάκρυνσης των εποίκων, κατάργησης των αναχρονιστικών εγγυήσεων του 1960, αδιαπραγμάτευτη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών όλων των νομίμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενότητα λαού, κράτους, θεσμών και οικονομίας. Εφαρμογή χωρίς μόνιμες παρεκκλίσεις του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Μια λύση που δεν θα διασφαλίζει τις ελευθερίες εγκατάστασης, διακίνησης, άσκησης επαγγέλματος και το δικαίωμα περιουσίας, δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή. Λύση που θα φαλκιδεύει δικαιώματα και ελευθερίες και θα καθιστά τους Κύπριους πολίτες, Ευρωπαίους πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δεν πρόκειται να εγκριθεί από τον Κυπριακό Ελληνισμό.Θέλουμε να επενδύουμε ελπίδες στην ευρισκόμενη σε εξέλιξη διαπραγματευτική διαδικασία. Όμως χρειάζεται προσοχή. Χωρίς υπερβολικές προσδοκίες και χωρίς αδικαιολόγητο κλίμα ευφορίας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τον καθοριστικό ρόλο τον έχει η Τουρκία. Η Τουρκία θα πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει την αδιάλλακτη πολιτική της ή αν επιτέλους θα συμφιλιωθεί με την ιδέα μιας λύσης στο Κυπριακό που θα αποκαθιστά συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μια λύση που θα αίρει και τα εμπόδια για την ικανοποίηση των ευρωπαϊκών της φιλοδοξιών.

Το μήνυμα μας προς τη Διεθνή και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, πρέπει να είναι ότι τώρα είναι η ώρα για άσκηση πιέσεων προς την Τουρκία για εγκατάλειψη της διαχρονικά αδιάλλακτης στάσης της.  Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε διαπιστώσει μέχρι στιγμής δείγματα γραφής αλλαγής της τουρκικής πολιτικής πέραν ρητορικών δηλώσεων υπέρ της λύσης. Είναι γι’ αυτό που αποτελεί καθήκον μας να κινητοποιήσουμε και να συνεγείρουμε όλες μας τις δυνάμεις με πρωτοβουλίες και δράσεις για να πάρει το μήνυμα η Τουρκία τόσο από τη διεθνή όσο και από την ευρωπαϊκή κοινότητα ότι δεν μπορεί να συνεχίζει την έκνομη συμπεριφορά της στην Κύπρο».