Αίσθηση προκαλεί η αναφορά του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια σε άρθρο της γερμανικής Welt am Sonntag ότι η κατευναστική προσέγγιση της Τουρκίας από το Βερολίνο απέτυχε. Είναι παράδοξο η Ελλάδα που επί δεκαετίες ακολουθεί κατευναστική πολιτική να μέμφεται το Βερολίνο για την ίδια στάση.
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα ο Δένδιας λέει ότι «δυστυχώς, η ήπια προσέγγιση της Γερμανίας έναντι της Τουρκίας απέτυχε», και προσθέτει : «Δεν με ευχαριστεί να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη όταν πρόκειται για τη Γερμανία, αλλά δυστυχώς η πολιτική του Βερολίνου έναντι της Άγκυρας μπορεί να περιγραφεί ως «Appeasement»». Οι Γερμανοί επεχείρησαν να κατευνάσουν τους Τούρκους και αυτό δεν πέτυχε. Αυτό το δείχνει ξεκάθαρα ο απόπλους του «Oruc Reis».
Η Γερμανία είχε και έχει στρατηγικά συμφέροντα στην Τουρκία από τον 19ο αιώνα, αυτό είναι γνωστό. Ανέλαβε να διαμεσολαβήσει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας , ώστε να διαπραγματευθούν και να λύσουν τα προβλήματά τους. Πρώτα ο ίδιος ο Δένδιας και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγαν να θέσουν ζήτημα κυρώσεων, ούτε καν πίεσαν το Βερολίνο , ούτε απείλησαν με βέτο, άρα η κυβέρνηση είναι η πρώτη διδάξασα στο πως εννοεί τον κατευνασμό. Και τώρα που ουσιαστικά η γερμανική πρωτοβουλία ναυάγησε , ο Έλληνας υπουργός υποκρίνεται ότι το πρόβλημα είναι η κατευναστική προσέγγιση που πρώτη η Αθήνα ακολουθεί.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν η Ελλάδα έχει συνειδητοποιήσει ότι η κατευναστική πολιτική έχει κάνει τον κύκλο της, ας θέσει βέτο στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου στις σχέσεις Τουρκίας –ΕΕ και να παγώσουν τα πάντα και μεταξύ άλλων να θιγούν και γερμαντικά οικονομικά συμφέροντα και να ακολουθήσει σκληρή γραμμή . Και επίσης να θέσει βέτο στο Ταμείο Ανάκαμψης όπως κάνει η Ουγγαρία επί μήνες γιατί αρνείται να συνδυαστεί με τον σεβασμό στο κράτος δικαίου με αντάλλαγμα κυρώσεις στην Τουρκία.
Διαφορετικά ας σταματήσει η άσκοπη ρητορική εντυπώσεων. Μας γνωρίζουν όλοι και τους γνωρίζουμε στην Ευρώπη. Όπως και η Τουρκία. Η πολιτική των εντυπώσεων δεν αποδίδει πια. Ουσία και απόφαση χρειάζεται και αυτή δυστυχώς αναζητείται.