Σχέδιο επικίνδυνης κλιμάκωσης στο Αιγαίο φαίνεται ότι εφαρμόζει η Τουρκία, καθώς αυτό προκύπτει από σειρά ενεργειών που καταγράφηκαν το τελευταίο διάστημα με αποκορύφωμα άρθρο σε ιστοσελίδα εφημερίδας , σύμφωνα με το οποίο, η Κίναρος είναι το 17ο νησί του Αιγαίου που ανήκει στην Τουρκία, αλλά βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία θεωρεί ότι βρίσκονται άλλα 16 μικρά νησιά και βραχονησίδες υπό κατοχή προκειμένου να στοιχειοθετήσει τη θεωρία των γκρίζων ζωνών.
Η αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο έχει καταρρεύσει εξαιτίας της επιβολής των τουρκικών όρων, που δεν λειτουργούν απλά κατά της αποστολής της Συμμαχίας, αλλά ταυτόχρονα, εμβαθύνουν τις διεκδικήσεις κατά της Ελλάδας. Ωστόσο ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς σε ένα κρεσέντο απίστευτης κενολογίας , είπε σε δημοσιογράφους ότι η κατάσταση αυτή «βλάπτει το ίδιο το ΝΑΤΟ αν δεν ανταποκρίνεται στον δικό του σχεδιασμό και όχι εμάς». Αλλά τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα προσβάλλονται και όχι της Δανίας ή γενικά και αφηρημένα του ΝΑΤΟ, λες και η Ελλάδα δεν συμμετείχε στον σχεδιασμό της επιχείρησης.
Η κρατικοδίαιτη ελληνική δημοσιογραφία ΕΓΙΝΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ αντί να βρίσκεται απέναντι στο πρόβλημα. Αυτή είναι η δύσκολη πραγματικότητα από την οποία πρέπει να ξεφύγει, αν θέλει να «ξαναζήσει». Το πρόβλημα της δημοσιογραφίας είναι η αναξιοπιστία, ο χαμηλός βαθμός επιρροής, η επιμονή στις ίδιες αποτυχημένες μεθόδους, η αυτουποταγή. Η απόφαση* του πρωτοβάθμιου πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ, ανοίγει και πάλι την πιο κρίσιμη συζήτηση για την δημοσιογραφία στην χώρα μας. ΟΧΙ, δεν πρέπει να τιμωρηθεί κανείς για τις απόψεις του (αν υποστήριξε το Ναι ή το Όχι ). ΝΑΙ, πρέπει η δημοσιογραφία να στέκεται απέναντι στα φαινόμενα για να τα καταγράφει και όχι να τα αλλοιώνει. Και δυστυχώς εκείνη την κορυφαία στιγμή η δημοσιογραφία κατέστρεψε τον εαυτό της. Το πρόβλημα για τη δημοσιογραφία δεν ήταν ότι στήριξε μαζικά και απροκάλυπτα το «ΝΑΙ». Δικαίωμα της! Το πρόβλημα ήταν πως δεν κατάλαβε τι γίνεται στην κοινωνία ή αδιαφόρησε γι αυτό, προσπαθώντας μανιασμένα να αλλάξει την πραγματικότητα, δηλαδή τα «θέλω» της κοινωνίας.