του Σωτήρη Σιδέρη

Η Ελλάδα είναι  η μοναδική χώρα  στον κόσμο  που διέπεται από ειδικό καθεστώς  στην εσωτερική της λειτουργία και την εξωτερική πολιτική, ενώ μοιάζει περισσότερο με χώρα που έχει ειδική σχέση με την ΕΕ, παρά ότι είναι πλήρες μέλος της.

Η Ελλάδα απειλείται από τα ανατολικά, από την Τουρκία με πόλεμο, αν ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της και από τα δυτικά με χρεοκοπία, αν δεν υποταχθεί σε όρους που μόνο μετά από πολεμική ήττα θα μπορούσαν να επιβληθούν. Η Ελλαδα είναι πλέον μιά χώρα με ειδικό καθεστώς κυριαρχίας, είναι μιά "ειδική περίπτωση", είναι σε κατάσταση συντριπτικής εθνικής κατάπτωσης.

Η χώρα μας εχει μειωμένη εθνική κυριαρχία, την θεωρούν "ειδική περίπτωση" ,  έχει επιτηρούμενη  οικονομία, ελεγχόμενη  λειτουργία του κράτους και των θεσμών της, αλλά και  του εθνικού κοινοβουλίου, καθώς επιβάλλεται  εκβιαστικά, τα τελευταία χρόνια η ψήφιση νομοθετημάτων από τους δανειστές μας .Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που υφίσταται απειλή πολέμου από  συμμαχική υποτίθεται χώρα, την Τουρκία, για να μην ασκήσει δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, παγιώνοντας με τον χρόνο το "ειδικό καθεστώς" που θέλει η Αγκυρα.

Ξένοι ελεγκτές έχουν εγκατασταθεί στα υπουργεία και τον κρατικό μηχανισμό, επιτηρητές και  κάθε λογής σύμβουλοι, έχουν πρόσβαση  στις κρατικές υπηρεσίες και τα έγγραφά τους, άλλοι υποτίθεται ότι βρίσκοναι εδώ για να ανασυγκροτήσουν το κράτος, αλλά βλέπουμε καθημερινά την διάλυσή του. Είναι η ταπεινωτική όψη της κρίσης, αλλά και μιά κατάσταση που θα κριθεί και ιστορικά, γιατί όλα αυτά, συμβαίνουν με τη συναίνεση των ελληνικών κυβερνήσεων.
Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ έχει εκχωρήσει εξουσίες στις Βρυξέλλες σε υπερεθνικές δομές όπως και άλλα κράτη μέλη. Ταυτόχρονα όμως δεν αντιμετωπίζεται ποτέ ως ισότιμος εταίρος,  ούτε αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κράτη, αφαιρούνται δικαιώματα και εξουσίες με αυθαίρετες πολιτικές αποφάσεις, με βίαιο τρόπο, δηλαδή με εκβιασμούς για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, συμπεριφορά που δεν υπήρξε ποτέ έναντι της Ιταλίας ή της Ισπανίας ή της Πορτογαλίας.
 Οι Ελληνες είναι  πλέον, μιά  ιδιαίτερη περίπτωση στην αντίληψη των ευρωπαίων μετά από μιά θυελλώδη προπαγάνδα: είναι τεμπέληδες, κλέφτες, ζούν με τα χρήματά τους, είναι ανίκανοι να διοικήσουν, έτσι ανοίγει ο δρόμος για να την διοικήσουν οι Γερμανοί, αλλά  κυρίως  είναι  μιά χώρα που πλέον θεωρείται διεθνώς, κυρίως από τους συμμάχους της ως "ειδική περίπτωση".

Απειλές και εκβιασμοί από ανατολή και δύση

Αρα λοιπόν ως "ειδική περίπτωση", έχει ειδική μεταχείριση, αυτή που ζούμε σχεδόν τρία χρόνια τώρα.
Οι δυτικοί σύμμαχοι και εταίροι της χώρας μας στην ΕΕ, θέλουν η Ελλάδα να έχει- περίπου-ανοιχτά σύνορα στα ανατολικά, να υποδέχεται τους λαθρομετανάστες στο έδαφός της , αλλά τα σύνορα να είναι κλειστά προς τα δυτικά καθώς με βάση το Δουβλίνο ΙΙ, δεν έχουμε δικαίωμα να τους αφήσουμε να κινηθούν προς την δυτική Ευρώπη.
Στα βόρεια, έχει το πρόβλημα της αμφισβήτησης της ιστορίας και μέσω της αμφισβήτησης, της Μακεδονίας, επιχειρείται να διευκολυνθεί  η  εδραίωση  του κράτους της ΠΓΔΜ. Είναι εκ των πραγμάτων μιά "ειδική περίπτωση". Η υπόθεση αυτή δεν έχει κριθεί ακόμη και δεν θα κριθεί ούτε σε περίπτωση συμφωνίας για την ονομασία. Η επιβίωση ή όχι του κράτους της ΠΓΔΜ θα κριθεί στο μέλλον, ίσως βίαια, γιατί τα βαλκάνια, έχει αποδειχθεί ιστορικά, ότι δεν αντέχουν επί μακρόν τις κατασκευές, και αυτό αφορά και την Βοσνία –Ερζεγοβίνη. 

Η δυτική προπαγάνδα

Ανατρέχοντας στο τι έχει ειπωθεί και τι έχει γραφτεί τα τελευταία  χρόνια εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, αντιλαμβάνεται κανείς ότι όλα είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Αφού πρώτα η Ελλάδα απειλήθηκε με οικονομική ασφυξία και με διαρκείς επιθέσεις απομονώθηκε από τις αγορές, αναγκάστηκε να προσφύγει και να ενταχθεί σε έναν μηχανισμό δανεισμού που επέβαλλε και συνεχίζει να επιβάλλει απίστευτα σκληρούς όρους, που θυμίζουν όρους μετά από πολεμική ήττα και κατοχή. Μόνο που στην περίπτωσή μας μιλάμε για οικονομικού τύπου κατοχή και όχι στρατιωτική 
Ολα αυτά συνδυάστηκαν και με μιά επικοινωνιακή στρατηγική, ώστε η Ελλάδα να μην είναι σε θέση να αντισταθεί, να αναγκαστεί δηλαδή να υποταχθεί πλήρως. Αυτό επιτεύχθηκε μέσα από μιά εκστρατεία διασυρμού του ελληνικού λαού, στην οποία συμμετείχαν και συμμετέχουν και  Ελληνες , μεταξύ των οποίων και οι τελευταίες κυβερνήσεις. Διεθνώς μάλιστα η χώρα μας χαρακτηρίστηκε ως πειραματόζωο, όρο που αποδέχθηκε και το πολιτικό πειραματόζωο των γεγονότων, ο τέως πρωθυπουργός  Γιώργος Παπανδρέου, αν και πολλοί πιστεύουν ότι ενσυνείδητα έδρασε, κάτι που ίσως κρίνει η δικαιοσύνη  και η ιστορία.
Δημιουργήθηκε έτσι σταδιακά ένα αίσθημα ενοχής στον ελληνικό λαό, ότι ευθύνεται για την κατάσταση, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ευθύνονται περισσότερο από την πολιτική ηγεσία για την κρίση, ότι οι Ελληνες είναι απατεώνες , ανίκανοι να διοικήσουν κλπ. Οι τραπεζίτες είναι αθώοι, οι φοροφυγάδες είναι απλά ένα λάθος της πολιτικής, οι προμηθευτές, οι συμμορίες και η διαπλοκή ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας μας και έτσι η κατάρρευση ήταν αναπόφευκτη. Η Ελλάδα είναι σε οριακή κατάσταση, καθώς τελεί υπό κηδεμονία που εμβαθύνεται συνεχώς προκαλώντας αγωνίες για το μέλλον της.
Σύμφωνα με το σχέδιο που εκπονήθηκε και εφαρμόζεται από το Βερολίνο, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να βγεί από την κρίση αν δεν διοικηθεί από τους Ευρωπαίους. Πρόκειται για μιά μορφή, οικονομικής και διοικητικής κατοχής που μας προιδεάζει για τα χειρότερα όσο εντείνεται η πολιτική υποταγή .
Είναι αλήθεια , την οποία πολλοί έχουν αποδεχθεί στην Ελλάδα ότι την πρώτη ευθύνη έχει η χώρα μας. Πρωτίστως το λεγόμενο πολιτικό σύστημα, το σύστημα διαπλοκής και των τραπεζιτών καθώς και κάθε λογής συμφερόντων για την κρίση. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, όμως ποτέ τα κράτη αυτά δεν χαρακτηρίστηκαν "ειδική περίπτωση".
Για τον λόγο αυτό και η Ιταλία και η Ισπανία, δεν θέλησαν ποτέ να συγκροτήσουν μέτωπο με την Ελλάδα για να διαπραγματευθούν από κοινού στην ΕΕ.
Ο στόχος είναι απλός. Η Ελλάδα πρέπει να αποτελέσει  το νέο ζωτικό  χώρο  για το γερμανικό κεφάλαιο, καθώς όλα εκεί αποσκοπούν. Και μέσω της τιμωρητικής πολιτικής, να καταστεί σαφές, ότι η Γερμανία κάνει το παιχνίδι. Το ότι οι Ελληνες εργάζονται περισσότερο απ΄όλους σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς ή ότι η γερμανική βιομηχανία , τύπου Ζημενς, είναι διεφθαρμένη δεν συζητείται.

Το σκηνικό

Το σκηνικό στήθηκε μεθοδικά. Εκατοντάδες ξένοι ηγέτες, αποφάσεις Συνόδων Κορυφής της ΕΕ, αξιωματούχοι, οικονομολόγοι και πάσης φύσεως κερδοσκόποι, πράκτορες οικονομικών και άλλων συμφερόντων, τοποθέτησαν τη χώρα μας στο κάδρο της <<ειδικής περίπτωσης>>. Δεκάδες δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, κυρίως Γερμανών στήριξαν το θεώρημα της «ειδικής περίπτωσης» χαρακτηρισμός που τείνει να εδραιωθεί. Θα σταχυολογήσουμε ορισμένες κραυγαλέες τέτοιες τοποθετήσεις για να κατανοηθεί το σχέδιο της Γερμανίας με στόχο τη χειραγώγηση της χώρας.
Η Credit Agricole,σε  έκθεσή της στις 17 Αυγούστου 2012, ανέφερε  ότι η Ελλάδα όχι μόνο αντιμετωπίζεται "ως ειδική και μεμονωμένη περίπτωση" , αλλά η τάση αυτή  ενισχύεται  όλο και περισσότερο  στις αγορές.
Σύμφωνα με την έκθεση, "η Eλλάδα αποτελεί πηγή ανησυχίας. Αν και καμία απόφαση για την εκταμίευση της επόμενης δόσης για την χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας δεν αναμένεται πριν τα μέσα Σεπτεμβρίου 2012, οι ανησυχίες και τα περίεργα δημοσιεύματα αναμένεται να πυροδοτήσουν την αστάθεια στην περιφέρεια της νομισματικής ένωσης και να εκτιναχθούν τα spreads", τονίζει η Credit Agricole.

Η Μέρκελ

Η πρώτη ηγέτης που επεδίωξε και πέτυχε την απομόνωση της Ελλάδας είναι η Α. Μέρκελ. Από την αρχή της κρίσης, το κλίμα απαξίωσης της χώρας αποσκοπούσε ακριβώς στο να θεωρηθεί ειδική περίπτωση και να εφαρμοστούν σκληρά μέτρα που  όπως έχει παραδεχθεί δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στη Γερμανία.
Στις 26 Ιανουαρίου 2012, η κ. Μέρκελ σε συνέντευξή της σε δημοσιογράφους έξη  μεγάλων ευρωπαικών εφημερίδων , τόνισε την αδυναμία των Ελλήνων αλλά και της διεθνούς κοινότητας να σταθεροποιήσουν την κατάσταση στην Ελλάδα, παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί.
Σύμφωνα με το κείμενο της συνέντευξης που δημοσιεύθηκε στην «Sueddeutsche Zeitung», σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η κυρία Μέρκελ  έκανε  λόγο για «ειδική περίπτωση» και αναδεικνύει την ανάγκη να ηρεμήσει πρώτα η κατάσταση και να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών. Ωστόσο , στο παρελθόν , από την αρχή της κρίσης, κάθε φορά που γίνονταν λόγος για προσφυγή της Ελλάδας στις αγορές Γερμανοί αξιωματούχοι έβγαιναν στα διεθνή ΜΜΕ και έκαναν λόγο για εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη με άμεση συνέπεια την εκτίναξη του επιτοκίου δανεισμού.
Νωρίτερα, στις 17 Απριλίου 2012, ο εκπρόσωπος της Ευρωπαικής Επιτροπής, απαντώντας σε ερωτήσεις για την Ελλάδα και για την κατάργηση του κατώτατου μισθού, είπε μεταξύ άλλων ότι: <<στην Ελλάδα ασκηθηκαν επί σειρά ετών  ανεύθυνες πολιτικές και συνεπώς συνιστά ειδική περίπτωση>>
Άλλο ένα κρούσμα σημειώθηκε στις 22 Απριλίου 2012. Ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ  Βάιντμαν, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Welt am Sonntag»  εξέφρασε την άποψη ότι για τα επόμενα  δύο χρόνια από τώρα, δηλαδή μέχρι το 2014, καμιά χώρα της Ευρωζώνης δεν θα έχει εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Ωστόσο, αφήνει να εννοηθεί ότι αυτό δεν ισχύει για όλους καθώς προειδοποιεί ότι «και η αλληλεγγύη έχει όρια», αναφερόμενος στη χώρα μας, ενώ διευκρινίζει ότι "η Ελλάδα αποτελεί ειδική περίπτωση σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της".

Ομως και ο γνωστός από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις , ο Επίτροπος Ολι Ρέν δήλωσε στα μέσα του περασμένου Μαρτίου , ότι <<τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας είναι μοναδικά>> και πρόσθεσε ότι "η Ελλάδα είναι μια ξεχωριστή και μοναδική περίπτωση, η οποία δεν θα επαναληφθεί για άλλες χώρες του ευρώ".
Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Σημειώνουμε ότι οικονομολόγοι και ειδικοί στο θέμα του χρέους , ακόμη και πολιτικοί, έχουν αρχίσει να κάνουν λόγο για αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού του δημοσίου χρέους, καθώς και στο θέμα αυτό η Ελλάδα είναι «ειδική περίπτωση», δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο υπολογίζεται στη χώρα μας το δημόσιο χρέος , είναι μοναδικός στον κόσμο και αυτός είναι ο λόγος εκτόξευσής του στο 175% του ΑΕΠ. Όπως αναφέρουν οι ειδικοί, στην Ελλάδα υπάρχει ειδικό πλαίσιο καθώς στο δημόσιο χρέος προστίθενται τα δάνεια των τραπεζών και της τοπικής αυτοδιοίκησης, κάτι που π.χ.δεν συμβαίνει στη Γερμανία. Αν μελετήσουμε σοβαρά το όλο θέμα θα διαπιστώοουμε ότι η Γερμανία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «Ειδική Περίπτωση» γιατί κάνει ακριβώς το αντίθετο, ενώ παράλληλα, δεν καταγράφονται στους ισολογισμούς των τραπεζών και εξαιρούνται από τα stress test οι κρατικές εγγυήσεις προς το τραπεζικό της σύστημα. Αν συνέβαινε αυτό, το χρέος της Γερμανίας θα εκτινάσσονταν και οι τράπεζές της θα είχαν πρόβλημα χρεοκοπίας, άρα θα ήθελε μνημόνιο. Η Γερμανία  επιχορηγεί  την ενέργεια  που καταναλώνει η βιομηχανία της και αρνείται τον έλεγχο της ΕΕ, κάτι που σε καμία άλλη χώρα δεν συμβαίνει. Υπό αυτό  το πρίσμα  είναι αδιανόητο να αρχίσει η διαπραγμάτευση του χρέους χωρίς προηγουμένως να υπάρξει ένα κοινό πλαίσιο υπολογισμού του χρέους.

Ειδικό καθεστώς παντού

Είναι γνωστή η στάση της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ομως αξίζει να προσεγγίσουμε με ακρίβεια το μέγεθος του προβλήματος, μέσα από τον τυπικό διπλωματικό τρόπο που η Αγκυρα, με την ανοχή της Δύσης έχει καθηλώσει την Ελλάδα ως προς την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
Από τις τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η Τουρκία εγκαινίασε μια συστηματική πολιτική αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων σε βάρος της κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των διεθνών αρμοδιοτήτων της Ελλάδας στον θαλάσσιο, νησιωτικό και εναέριο χώρο. 
Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή της τουρκικής πολιτικής από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στρατηγικός στόχος της Αγκυρας είναι να επιβάλλει είτε μεσω του διαλόγου, είτε με την απειλή για χρήση βίας, την αναθεωρητικη της πολιτική, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών.
Η έναρξη της πολιτικής αυτής, η οποία άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο έντασης στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις που διαρκεί μέχρι σήμερα, σηματοδοτείται από την εμφάνιση των πρώτων διεκδικήσεων σε βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας το 1973 και της πρώτης αμφισβήτησης του εύρους του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου το 1975.
Η νέα αυτή τουρκική πολιτική κατά της Ελλάδας συνέπεσε με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και την κατοχή του βόρειου τμήματός της (Ιούλιος 1974), που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με καθοριστικές επιπτώσεις στις σχέσεις των δύο χωρών και στην επαύξηση της έντασης.
Ειδικότερα η τουρκική πολιτική αμφισβήτησης περιλαμβάνει:

• αμφισβήτηση του νομίμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας, με απειλή πολέμου (casus belli), να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχει πράξει το σύνολο σχεδόν των παράκτιων κρατών της διεθνούς κοινότητας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,
• αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μέσω συνεχών παραβιάσεών του από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη,
• αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών (καινοφανής θεωρία γκρίζων ζωνών) και παραβίασή της ακόμα και στην περίπτωση κατοικημένων,
• αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων
• αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και η συνεχής άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας προς τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας,
• αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης και
• απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Το κεντρικό πολιτικό επιχείρημα της Τουρκίας είναι ότι το Αιγαίο είναι <<ειδική περίπτωση>> και πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά παρέκκλιση του διεθνούς δικαίου. Ειδική περίπτωση είναι και το Καστελλόριζο γιατί κατά την Τουρκία δεν ανήκει στο Αιγαίο και επιχειρεί να <<τεμαχίσει>> την ελληνική επικράτεια, άρα πρέπει να υπάρξουν ειδικές ρυθμίσεις. Ολα αυτά αποσκοπούν στον περιορισμό των ελληνικών δικαιωμάτων ως προς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Συμπέρασμα

Αν η Ελλάδα δεν αποτινάξει από πάνω της το στίγμα της «ειδικής περίπτωσης», αν δεν απομακρύνει άμεσα από τις δομές του ελληνικού κράτους την ομάδα Ράιχενμπαχ και πολλούς ακόμη  επιτηρητές που εξευτελίζουν κάθε έννοια ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας, αν το πολιτικό σύστημα και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διακηρύξουν προς τον ελληνικό λαό σε ποιο πλαίσιο θα κινηθούν για την ανάκτηση της κυριαρχίας, το μέλλον της χώρας κ αι του λαού είναι ζοφερό. Σε συνθήκες έντονης κρίσης και σεισμικών αλλαγών που συντελούνται γύρω μας και με τις μεγάλες δυνάμεις να πιέζουν ασφυκτικά τις μικρότερες και αδύναμες χώρες για προσαρμογή –υποταγή , η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη και ιστορική καμπή. Οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται πλέον , όχι απλά να οδηγήσουν τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, δημοκρατίας και  κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά σε μια νέα εθνική πορεία, που φυσικά να περιλαμβάνει τα ανωτέρω , αλλά και να γράψει μια νέα σελίδα , τη σελίδα του μέλλοντος με αξιοπρέπεια, ανεξαρτησία και δικαιοσύνη για τις επόμενες γεννιές.