Του Σωτήρη Σιδέρη


Η  Αριστερά παλεύει για να επιβιώσει , για να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της, να  ξανακερδίσει τον κόσμο της,  να εναρμονίσει τις διακηρύξεις της με τις νέες τεχνολογίες και να επανατοποθετηθεί σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο βίαιος. Και κυρίως να αντιπαρατεθεί με  ένα σύστημα που έχει ναρκοθετήσει  νομοθετικά το πεδίο, για όποια δύναμη επιχειρήσει την αλλαγή.
 Σχεδόν όλα τα κόμματα, από το ΠΑΣΟΚ, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την Πλεύση Ελευθερίας κινούνται  ως μηχανισμοί προσώπων και ομάδων, που αδυνατούν να συνθέσουν ένα συνολικό αφήγημα.

Μόνο η Νέα Αριστερά  έχει, με απόφαση του συνεδρίου της,  τη θέση για τη δημιουργία Μετώπου, αλλά η ισχνή επιρροή της δεν το έχει καταστήσει κυρίαρχο ζήτημα . Ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε συνέδριο, ενωμένος μεν, αδύναμος δε. Το ΠΑΣΟΚ είναι διαιρεμένο με τον Ανδρουλάκη να δίνει σύντομα μάχη επιβίωσης. Το ΚΚΕ είναι απομονωμένο στον Περισσό και δεν ενδιαφέρεται για συνεργασίες. Η Πλεύση Ελευθερίας είναι ένας προσωποπαγής μηχανισμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου σε δημοσκοπική έκρηξη με αμφιλεγόμενη ταυτότητα και ανύπαρκτο κόμμα. Όλοι  εναντίον όλων. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά που  προέρχονται από την ίδια πολιτική μήτρα, και θέλουν δεν θέλουν πιέζονται για να συνεργαστούν, ακόμη και με νέα ηγεσία . Και μάλλον ο διάλογος έχει καθυστερήσει πολύ. 

Η Κεντρική Επιτροπή

Πιστός στην τυπολατρία της κομματικής γραφειοκρατίας, ο Σωκράτης Φάμελλος περιέγραψε την προσπάθεια  ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, ανακοίνωσε στην Κεντρική Επιτροπή το Σάββατο 29 Μαρτίου τα βήματα μέχρι το συνέδριο. Στο πλαίσιο αυτό αναφέρθηκε στην Επιτροπή Επανεκκίνησης που θα συντονίσει την όλη προσπάθεια και θα πραγματοποιήσει εκδήλωση πριν το Πάσχα . Αλλά πρόκειται για ένα μάλλον  ασαφές και χαώδες σχήμα που δεν θα καταφέρει να εργαστεί πάνω στον πυρήνα των προβλημάτων, να προτείνει λύσεις και κατά κάποιο τρόπο να καθοδηγήσει αποτελεσματικά την επανεκκίνηση. Ο Φάμελλος είπε ότι ,  “έχει πολύ μεγάλη σημασία  η συγκρότηση της Επιτροπής Επανεκκίνησης, στην οποία προφανώς όλα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής θα είναι μέλη και στην οποία καλούμε να συμμετέχουν και στελέχη με τα οποία διαφωνήσαμε, αλλά και νέα πολιτικά στελέχη και δημιουργικοί πολίτες που μπορούν να βοηθήσουν. Θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε: Δεν θα είναι μια επικοινωνιακή επιλογή…”. 

Η αναφορά -πρόσκληση προς τα “στελέχη με τα οποία διαφωνήσαμε” αφορά πρωτίστως τη Νέα Αριστερά, έστω και με λανθασμένο τρόπο. Αλλά , λόγω της ασάφειας, απευθύνεται και προς τα στελέχη και τους βουλευτές που ακολούθησαν τον Κασσελάκη; που κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για χούντα και τον “στόλιζαν” με πλήθος αισχρών καταγγελιών; αυτή δεν είναι επανεκκίνηση είναι εμβάθυνση της κρίσης...

Ως προς την μεγαλύτερη εικόνα που απλά ωραιοποίησε ο Φάμελλος,  αυτή της επανεκκίνησης, υπάρχουν προφανώς αμφιβολίες. Όλη  η Κεντρική του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι  που θα ενταχθούν, θα έχουν αντικείμενο ή θα είναι μια φωτογραφία για το ιστορικό άλμπουμ του κόμματος;. Σύμφωνα με τον Φάμελλο, “τα μέλη της Επιτροπής Επανεκκίνησης -εισηγείται η Πολιτική Γραμματεία και το συζητήσαμε- να έχουν ουσιαστικό ρόλο λόγο στις θέσεις, στο καταστατικό, στην προσυνεδριακή δουλειά. Γι’ αυτό και από σήμερα μπορούμε να κηρύξουμε την έναρξη της συγκρότησης της Επιτροπής Επανεκκίνησης, που θα ολοκληρωθεί στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή. Μπορούν να συμμετέχουν από τώρα μέλη της στις λειτουργίες του Συνεδρίου”.
Πως όμως μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά μια τέτοια επιτροπή; η εμπειρία του παρελθόντος δεν επιβεβαιώνει τις καλές προθέσεις. Οπότε απλά αναμένεται η τελική μορφή που θα έχει το σχήμα και το αντικείμενο της Επιτροπής.
               

Τα μέτωπα και ο νέος ηγέτης

Ο Φάμελλος ήταν επικριτικός για τις αρνήσεις που εισπράττει ο ΣΥΡΙΖΑ ως προς το Μέτωπο που προτείνει η Νέα Αριστερά, ή από το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα. Όμως ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει κάτι συγκεκριμένο. Η επίρριψη ευθυνών από τον πρόεδρο το ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντρική Επιτροπή ήταν λάθος. Είπε ότι τα άλλα κόμματα θα είναι υπόλογα για την άρνησή τους. Αλλά κανένας δεν όρισε ούτε τον Φάμελλο, ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ αστυνομία της Κεντροαριστεράς για να καταγγέλλει κάτι που δεν ξεκίνησε ποτέ. Οπότε το αυτονόητο είναι να υπάρξει το πρώτο βήμα, δηλαδή μια επίσημη πρόσκληση μέσω επιστολών για συνάντηση των ηγεσιών και διάλογο και αν υπάρξει άρνηση, τότε μπορεί να κάνει την πολιτική το επίθεση. 

Παρά την διαλυτική εικόνα που εμφανίζει, η κυβέρνηση είναι αυτή που ωφελείται από την κρίση στον χώρο της αντιπολίτευσης, γιατί διαλυτική είναι και η εικόνα της Κεντροαριστεράς. Επειδή όμως η ΝΔ , ακόμη και σε χαμηλά ποσοστά έχει σαφή ταυτότητα και είναι εύκολο να συγκροτήσει μια συμμαχία προθύμων κατά της αντιπολίτευσης, το λεγόμενο “ μαύρο μέτωπο” ως αντίδραση στο “λαικό μέτωπο”, είναι προφανές ότι έχει μεγαλύτερη ισχύ. Αν μάλιστα υπάρξει αλλαγή ηγεσίας με αντικατάσταση του Μητσοτάκη, η δυναμική της δεξιάς θα γίνει κυριαρχική. 

Υπό αυτή την οπτική, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει “λαικό μέτωπο”, είναι αναγκαία η έναρξη του διαλόγου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ -Νέας Αριστεράς. Και ο διάλογος δεν μπορεί να είναι τα συνθήματα και τα πυροτεχνήματα από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά  το περιεχόμενό του,  να υπερβεί την κρίση της διάσπασης και να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης και αποδοχής στην πορεία από την κοινωνία. Διάλογος γραφειοκρατικού τύπου για θέσεις και τον ρόλο προσώπων, θα οδηγήσει σε νέο ναυάγιο. Αντίθετα, ο ενωτικός διάλογος, ζητήματα ιδεολογικού προσανατολισμού, για το κράτος, για το κοινωνικό κράτος, για τους θεσμούς, την κοινωνική δικαιοσύνη κλπ, θα τύχουν ευρείας κοινωνικής αποδοχής. 

Ο διάλογος μπορεί να αρχίσει πριν το συνέδριο και στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο να υπάρξει αποτέλεσμα.  Ένα από τα θέματα που εκ των πραγμάτων τίθεται, είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΕ.ΑΡ θα είναι ενιαίο κόμμα ή  συνεργαζόμενα κόμματα, υπό την σκέπη του ΣΥΡΙΖΑ. Όποια και αν είναι η κατάληξη, είναι λογικό να τεθεί ζήτημα ηγεσίας. Ο Φάμελλος δεν θέλει και γι αυτό η εικόνα που εκπέμπει ως προς την συνεργασία έχει στο επίκεντρο τον εαυτό του. Αν όμως υπάρξει συνεργασία και υπάρξει πρόταση προς τον Τσίπρα ή π.χ. τον Χρήστο Ράμμο να ηγηθεί  ή και άλλη υποψηφιότητα, πως θα αρνηθεί;
Η κοινωνία απαιτεί απαντήσεις. Το μέλλον της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι ένα παιχνίδι σκιών. Χρειάζεται θάρρος, ριζοσπαστισμός, αγώνες  και θυσίες. Διαφορετικά, και η Αριστερά θα βουλιάξει και η χώρα θα το πληρώσει...