Του Σωτήρη Σιδέρη

Η Ελλάδα ήταν  άφαντη στην Διάσκεψη του Μονάχου.  Ο  πρωθυπουργός δεν προσεκλήθη από τον Μακρόν στην έκτακτη σύνοδο έξη ηγετών στο Παρίσι, στην οποία  πάντως, επιβεβαιώθηκε η κρίση συνοχής. Η Ρωσία, από θέση ισχύος πλέον,  δια του ΥΠΕΞ Λαβρόφ με  ισχυρή δόση ειρωνείας αναρωτήθηκε για ποιο λόγο να προσκληθεί η ΕΕ στις συνομιλίες. Η συνολική εικόνα παραπέμπει σε μια  πανικόβλητη Ευρώπη.

O Κυριάκος Μητσοτάκης που είχε δηλώσει με πρωτοφανή  έπαρση , για να είναι αρεστός στους πολεμοκάπηλους, ότι είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία,  έχει οδηγήσει την Ελλάδα στο περιθώριο και δεν έχει βρει ούτε μια λέξη για να τοποθετηθεί .
Στο εσωτερικό, ο  Μητσοτάκης σχεδίασε το 2019, μια νέα αρχιτεκτονική εξουσίας με κέντρο το Μέγαρο Μαξίμου. Συγκέντρωσε εκεί όλες τις εξουσίες που σχετίζονται με την ροή του χρήματος και είναι αυτό που αποφασίζει για τα πάντα,  από τα όπλα που αγοράζει η χώρα, μέχρι τις εκροές  του Ταμείου Ανάκαμψης. Ταυτόχρονα ,  ενώ τα προβλήματα διαφθοράς, κράτους δικαίου, ανισοτήτων, κρίσης αξιοπιστίας θεσμών και  πολλαπλές γεωπολιτικές κρίσεις τον κυκλώνουν, ο ίδιος εμφανίζεται ως πρωθυπουργός περιορισμένης ευθύνης. 

Διπλωματική παραλυσία

 Είναι αμφίβολο αν ο πρωθυπουργός εργάζεται και αναλύει τις εξελίξει  για να ωφεληθεί η χώρα ή απλά προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση στον Λευκό Οίκο,  για να  πείσει για την αναγκαιότητα του προκεχωρημένου φυλακίου με αντίτιμο την πολιτική στήριξη στο πρόσωπό του. Το σύστημα Τραμπ έχει αποδείξει μέχρι τώρα ότι δεν έχει ευαισθησίες. Οπότε ο Μητσοτάκης θέλοντας και μη θα επιχειρήσει να προστατεύσει τα “κεκτημένα’ του Μεγάρου Μαξίμου, παίζοντας σε πολλά ταμπλό. Κινδυνολογία για κρίσεις, παγκόσμιες και τοπικές, αποσταθεροποίηση, προστασία του καθεστώτος του από την εσωτερική και διεθνή πίεση. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. 

Καταρχάς είναι τραγικά απών από τις διεθνείς διεργασίες και προσπαθεί να προσκολληθεί κάπου, σε Ευρώπη ή ΗΠΑ. Η διοίκηση Τραμπ, πράγμα δυσεξήγητο πάντως, δεν έχει κάνει την παραμικρή κίνηση προς την Ελλάδα, κάτι που έχει πανικοβάλλει τον πρωθυπουργό. Ο κόσμος γυρίζει ανάποδα, οι φόβοι υπαρκτοί και η Ελλάδα κυριολεκτικά χωρίς πυξίδα. Στον πόλεμο ήταν στην πρώτη γραμμή, στην έναρξη των συζητήσεων για ειρήνη, ο Μητσοτάκης εξαφανίστηκε. Έχασε σε μια νύχτα το βολικό, αντιρωσικό αφήγημα και έχει παραλύσει….

Η εμφανής δυσαρμονία και οι φάσεις

Από την άλλη, είναι εμφανής η δυσαρμονία μεταξύ Μαξίμου και κοινωνίας, ενώ είναι απολύτως σίγουρο πλέον, πως είναι θέμα εβδομάδων, να τεθεί ζήτημα πρόωρων εκλογών, υπό προυποθέσεις. Ο Μητσοτάκης χάνει τον έλεγχο των εξελίξεων. Δεν μπορεί να προκαλέσει αλλαγή ατζέντας , οπότε είναι υποχρεωμένος να πάρει αποφάσεις.

Το ενδεχόμενο  πρόωρων εκλογών  προκύπτει κυρίως από τις γεωπολιτικές εξελίξεις και την πίεση της κοινωνίας, παρά από την πίεση της αντιπολίτευσης. Σε πρώτη φάση, αυτή δηλαδή που διανύουμε τώρα, ο πρωθυπουργός προσπαθεί να εκφοβίσει την κοινωνία, ακολουθώντας την πανάρχαιη συνταγή των πολιτικά απελπισμένων, ότι ο φόβος προκαλεί συσπείρωση. Επειδή ήδη τα πρώτα δείγματα είναι αρνητικά, ο Μητσοτάκης,  δρομολόγησε την δεύτερη φάση με την συνέντευξή του στην “Καθημερινή”, αυτή της επίρριψης ευθυνών σε όλους τους άλλους. Και αυτή είναι παλιά συνταγή και χιλιοπαιγμένη από τον ίδιο τον Μητσοτάκη, οπότε είναι βέβαιη η κατάληξή της.

Η τρίτη φάση προφανώς είναι αυτή που σχεδόν εξήγγειλε με την συνέντευξή του, ότι λίγο πολύ η αμφισβήτηση των θεσμών θα μετατρέψει σε ζούγκλα τη χώρα. Αλλά επειδή όλα αυτά οφείλονται σε δικές του επιλογές και όχι της αντιπολίτευσης , είναι επίσης απολύτως βέβαιο ότι και αυτή η επικοινωνιακή καταιγίδα θα γίνει μπούμερανγκ. Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την συμπεριφορά του έχει τραυματίσει τους θεσμούς. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Τι απομένει; σταδιακά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επισείσει τους γεωπολιτικούς κινδύνους, την αποσταθεροποίηση, κρίσεις πραγματικές ή επινοήσεις, προκειμένου να συσπειρώσει το κόμμα του και την ακροδεξιά και να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία. Εκεί , γι αυτό υποστηρίζουμε ότι είναι θέμα εβδομάδων, θα αρχίσει να ζυγίζει τις εξελίξεις , προκειμένου να πάει και πως σε πρόωρες εκλογές. Αν κρίνει ή αν τον πείσουν οι επικοινωνιολόγοι του ότι τον βολεύει θα το κάνει. Αν δεν πειστεί, θα σέρνει τη χώρα στον δικό του βούρκο.
 

Κοσμογονικές εξελίξεις

 Διανύοντας τον έκτο χρόνο της πρωθυπουργίας του και ευρισκόμενος σε πορεία αποδόμησης, πολιτικά και ηθικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα επιχειρήσει να ανασκευάσει κάποια αφηγήματά του γύρω από ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Η διπλωματική απομόνωση της Ελλάδας σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη επανάκαμψη της Ρωσίας στην δυτική καθημερινότητα με άλλο τρόπο , θα καταστήσουν αναγκαία την επανεξέταση και της θέσης της χώρας. Μόνο που ο πρωθυπουργός αν και πρόθυμος να κάνει οποιαδήποτε κωλοτούμπα, ακόμη και την πιο ταπεινωτική για να γίνει ελκυστικός στους μεγάλους της ΕΕ και τον Τραμπ, δεν είναι σε θέση πλέον να πείσει. 

Ο κύκλος του κλείνει και μια νέα κατάσταση , ένα μείγμα σκληρής δεξιάς και ακροδεξιάς , αλλά με νέα πρόσωπα ανατέλλει. Σε αυτό το σκηνικό, όχι μόνο ο Μητσοτάκης, αλλά πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν χωρούν. Και αυτό θα φανεί σύντομα. Η Ευρώπη είναι στο χείλος του γκρεμού. Οι φανατικοί του πολέμου, μεταξύ των οποίων και ο Έλληνας πρωθυπουργός θα γίνουν ξαφνικά οι φανατικοί της ειρήνης . Καθόλου πειστικοί όμως.

Η απειλή ενός ακροδεξιού ισχυρού φάσματος που θα έχει ισχυρό ρόλο στην Ελλάδα είναι μεγάλη απειλή. Η διοίκηση Τραμπ , αλλά και οι ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρώπη θα εμφανιστούν σύντομα με νέα αφηγήματα με νέες ιδεολογικές αποχρώσεις και νέα πρόσωπα. Η υστέρηση του Μητσοτάκη είναι εμφανής. Θα προσπαθήσει όμως με την ανασχηματισμό να διορθώσει κάπως την εικόνα του, αλλά η τραυματική του σχέση με το κράτος δικαίου και τα μεγάλα σκάνδαλα θα αυξήσουν την αναξιοπιστία του. Απλά ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να υπηρετήσει τίποτα άλλο από τα … συνηθισμένα σκάνδαλα.
 Ένας πρωθυπουργός περιορισμένης ευθύνης που οδηγεί τη χώρα σε ασαφείς οδούς, χωρίς σχέδιο, επιρροή και συμμαχίες.
Προφανώς οι εξελίξεις θα είναι κοσμογονικές ….