Του Σωτήρη Σιδέρη
Κήρυκες μιας νέας δεξιάς με αρκετή ακροδεξιά δοσομετρία, κραυγές κίβδηλου πατριωτισμού που όλα τα καταγγέλλουν αλλά δεν προτείνουν καμία λύση, οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς επισημοποίησαν το άτυπο μέτωπο που έχουν σχηματίσει κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, επιδεινώνοντας την εικόνα της ΝΔ μετά τις ευρωεκλογές. Οι δυο τους, εμφανίστηκαν σε εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο ως οι αυθεντικοί εκφραστές της δεξιάς,   άσκησαν κριτική στο επιτελικό μοντέλο του πρωθυπουργού, τον θεωρούν ξένο προς τις παραδόσεις της ελληνικής δεξιάς , αλλά χωρίς να  καταθέσουν το εναλλακτικό τους σχέδιο. Ουσιαστικά διακήρυξαν μια νέα εκδοχή της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας σε αντιμητσοτακικό φόντο...
Οι Καραμανλής -Σαμαράς σιώπησαν για την χειραγώγηση των θεσμών από τον Μητσοτάκη, που λειτουργούν ως αντίβαρα στην κατάχρηση εξουσίας, δεν είπαν λέξη , με ποια πολιτική θα ανατραπούν οι κραυγαλέες ανισότητες. Κατήγγειλαν τη Συμφωνία των Πρεσπών, πρόσθεσαν τις δικές τους κραυγές , έναντι της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας, με στόχο να διεγείρουν τα εθνικιστικά ανακλαστικά, αλλά δεν πρότειναν τίποτα, πράγμα επικίνδυνο στην εξωτερική πολιτική . Ο Κασσελάκης  θα τους έλεγε πέμπτη φάλαγγα . Αλλά ο Μητσοτάκης νοιώθει ότι η πολιτική αστάθεια τον πολιορκεί.…

Ο ανήσυχος Μητσοτάκης

Η θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη γίνεται πλέον όλο και πιο ασταθής. Πλησιάζει ένας μήνας από τις ευρωεκλογές και τίποτα απολύτως δεν κινείται στο κυβερνητικό στρατόπεδο ώστε να υπάρξουν σημάδια κατανόησης του εκλογικού μηνύματος. Κάτι που σημαίνει πως ο πρωθυπουργός αδιαφορεί για το μήνυμα των ψηφοφόρων ή απλά είναι τόσο πολύ εξαρτημένος από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, που μοιάζει ακίνητος. Θα συνεχίσει λοιπόν στο ίδιο μοτίβο; τα πράγματα δυσκολεύουν. Οι Καραμανλής και Σαμαράς απλά συνόψισαν τοποθετήσεις που κάνουν συχνά, δεν παρουσίασαν καμία πρόταση ή ιδέα, για το μέλλον της χώρας, αλλά πλέον συγκεντρώνουν όλες τις διαφορετικές φωνές εντός και γύρω από τη ΝΔ.Η ανησυχία του Μητσοτάκη, είναι εμφανής.


Υπάρχουν σαφείς αποκλίσεις μεταξύ Καραμανλή -Σαμαρά. Ο πρώτος εμφανίζεται ως ο θεματοφύλακας της παραδοσιακής, λαικής δεξιάς που βαδίζει στα ίχνη του μεταπολιτευτικού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο δεύτερος , πιο τοξικός, προσπαθεί να πείσει ότι η νέα δεξιά πρέπει να ενσωματώσει ή να ενσωματωθεί στην ακροδεξιά ακολουθώντας την πολιτική ροή στην Ευρώπη, όπου δεξιά και ακροδεξιά σταδιακά συμμαχούν ή και συμβαδίζουν με μοναδικό στόχο , την διατήρηση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου και κυρίως να γίνουν ανάχωμα στα κεντροαριστερά μέτωπα που εμφανίζονται σταδιακά και στην Ευρώπη.Μάλλον το πρότυπο του Σαμαρά είναι ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν


Εκ των πραγμάτων , ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε αδύναμη θέση έναντι των δύο. Γιατί προέρχεται από μια εκλογική αποτυχία , ο ανασχηματισμός δεν απασχόλησε κανέναν, δεν έχει αφήγημα από εδώ και στο εξής, δεν έχει κοινωνικές συμμαχίες και βασίζεται στην άνευ όρων στήριξη , προς το παρόν, των ΜΜΕ και του κεφαλαίου. Ακριβώς επειδή οι ενδείξεις για το μέλλον του Μητσοτάκη είναι αρνητικές, έχει αρχίσει να εμφανίζεται μια αντισυσπείρωση δυνάμεων που τους απασχολεί η επόμενη ημέρα. Στο εξής θα φανεί πόσο ισχυρό μέτωπο μπορούν να συγκροτήσουν οι Καραμανλής -Σαμαράς και πόσο ασταθής είναι ο Μητσοτάκης, δηλαδή τι αντίδραση θα βγάλει. Υπό αυτή την οπτική, μια ηρωική κίνηση, όπως η προσφυγή στις κάλπες εκ μέρους του πρωθυπουργού, είναι πλέον πιθανή . Η φράση μάλιστα του Σαμαρά ότι ο Μητσοτάκης , μετά τις εκλογές «δείχνει αδυναμία κατανόησης της κρισιμότητας των περιστάσεων» δείχνει το δρόμο .

       
Εθνικά επικίνδυνοι


Οι Καραμανλής και Σαμαράς εμφανίστηκαν στο Πολεμικό Μουσείο, περίπου ως πατριδοφύλακες. Ανέπτυξαν τις απόψεις τους, υπό το πρίσμα των προσωπικών τους υποτίθεται ανησυχιών για το μέλλον της χώρας με επίκεντρο την εξωτερική της πολιτική. Συνοπτικά οι θέσεις τους:
1. Κανένας ουσιαστικός διάλογος με την Τουρκία. Όχι προσφυγή στη Χάγη
2. Καταγγελία της Συμφωνίας των Πρεσπών
3. Βέτο παντού στην Αλβανία
4. Κριτική στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά χωρίς καν αναφορά στο ΝΑΤΟ
5. Κριτική στον Ισραήλ, αλλά χωρίς καταγγελία και αναφορά στη Δύση

Πρέπει να επισημανθεί ότι η εύκολη καταγγελία κυριάρχησε στην εξωτερική πολιτική της ΝΔ στο Μακεδονικό επί δεκαετίες με οικτρά αποτελέσματα. Ο αλυτρωτισμός εξαπλώθηκε, η ένταση ήταν στο κόκκινο, οι περισσότερες χώρες στον πλανήτη την αποκαλούσαν Δημοκρατία της Μακεδονίας και δεν υπήρχε λευκός καπνός στον ορίζοντα. Η Συμφωνία των Πρεσπών, διέλυσε το αλυτρωτικό κίνημα που επανεμφανίζεται επί αδράνειας Μητσοτάκη, αποσύνδεσε τη Βόρεια Μακεδονία από την ιστορική κληρονομιά της Ελλάδας και τον Μ . Αλέξανδρο. Η καταγγελία της Συμφωνίας που ευθέως ζήτησε ο Σαμαράς  με καταγγελτικό μεν αλλά πιο συγκρατημένο τον Καραμανλή θα είναι μια νέα εθνική τραγωδία.


Και οι δύο δεν αποδέχονται την προσφυγή στη Χάγη έχοντας την υποψία ότι το Δικαστήριο μπορεί να εξετάσει ζητήματα κυριαρχίας. Αν και επιφανείς νομικοί στην Ελλάδα τονίζουν ότι η χώρα μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, για να συμβεί αυτό, η Αθήνα θα πρέπει να άρει την εξαίρεση που έχει καταθέσει στη Χάγη επί ζητημάτων κυριαρχίας, κάτι που δεν θα κάνει εύκολα μια κυβέρνηση. Επίσης ζητούν διακοπή διαλόγου με την Τουρκία και ο Σαμαράς απαίτησε την καταγγελία της Διακήρυξης των Αθηνών. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι μπορεί να γίνουν όλα αυτά, ποια είναι η εναλλακτική πολιτική; ούτε Συμφωνίες, ούτε Διακηρύξεις, ούτε διάλογος; τότε η απάντηση σε όλα τα προβλήματα είναι ο πόλεμος; ποια διπλωματία προτείνουν, ποια διέξοδο; Καμία. …