Oι Κούρδοι της Συρίας βαδίζουν με αποφασιστικά βήματα προς την ανακήρυξη αυτόνομης περιοχής στα σύνορα με την Τουρκία, εξασφαλίζοντας ευκαιριακές συμμαχίες με την Ουάσινγκτον, αλλά επίσης και με τη Ρωσία, όπως πρόσφατα στην επαρχία του Χαλεπίου. Προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Αγκυρας, οι κουρδικές δυνάμεις εκμεταλλεύθηκαν την προέλαση των δυνάμεων του καθεστώτος της Δαμασκού απέναντι στις ανταρτικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία, για την κατάληψη περιοχών που βρίσκονται σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων από τα τουρκικά σύνορα.
Η επιθετικότητα της Τουρκίας τους τελευταίους μήνες στο Αιγαίο είναι αυξημένη και τα επεισόδια που επεδίωξε να δημιουργήσει έχουν αποτραπεί ως τώρα είτε δια της διπλωματικής οδού είτε εμπράκτως. Ο εκνευρισμός της Τουρκίας για τα όσα συμβαίνουν γύρω της είναι έκδηλος και πάντα επικίνδυνος. Ενα επεισόδιο το οποίο απέτρεψε η Ελλάδα, είναι και αυτό στα Ιμια το περασμένο καλοκαίρι, οπως το περιέγραψε στην Κυριακάτικη Καθημερινή ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ.
Ένα περίεργο άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα των Σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας “Die zeit”. Άρθρο που αναφέρεται στο ενδεχόμενο ενός «εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα». Αναφέρουν μεταξύ άλλων: «Όποιος αποπέμπει πρόσφυγες, αποσταθεροποιεί τα Βαλκάνια. Ρισκάρει έναν εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα. Καταστρέφει την Ευρώπη. Αυτό δεν μπορεί να το θέλει κανείς.... Τον περασμένο Σεπτέμβριο έφυγε αθέλητα ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο. Ότι κάθε πρόσφυγας είναι ευπρόσδεκτος στην Γερμανία. Θα μπορούσε όμως να φτάσει το ακριβώς αντίθετο μήνυμα, αν Γερμανία και Ευρώπη το είχαν θελήσει». Τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής; Και πως φτάσαμε σ ένα τέτοιο συμπέρασμα;
Πολλά ερωτηματικά προκαλεί ένα περίεργο δημοσίευμα του ΕUobserver που κάνει λόγο για διαρροές σε πραγματικό χρόνο της συνεδρίασης της Επιτροπής Πολιτιικής Ασφάλειας της ΕΕ προς το Ισραήλ και «δείχνει» την Ελλάδα ως υπεύθυνη. Το ΥΠΕΞ οφείλει να απαντήσει επίσημα σε αυτό το δημοσίευμα, αλλά πέραν της όποιας απάντησης ήδη εγείρονται πολλά ερωτηματικά για την πολιτική της Ελλάδας καθώς κυβερνητικές πηγές κάνουν λόγο για προσωπικές επιλογές του Νίκου Κοτζιά στο Μεσανατολικό και όχι για κυβερνητική πολιτική.
Τον Σεπτέμβριο του 1983 θεσμοθετείται μια μεγάλη αλλαγή στην Ελλάδα: Το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το κοινωνικό κράτος παίρνει σάρκα και οστά, ο έλληνας (κυρίως ο φτωχότερος) αποκτά πρωτοβάθμια υγεία που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε. Το 2011 το ΕΣΥ κατέρρευσε υπό το βάρος απίστευτων χρεών και ελλειμμάτων. Το Μνημόνιο Νο2 επισημοποίησε την πλήρη κατάρρευση και διάλυση του Κοινωνικού Κράτους. Μέσα σε 28 χρόνια φτάσαμε, από το όραμα, στην ανυποληψία και την διάλυση. Νοσοκομεία χωρίς υλικά και φάρμακα, αλλά και Ασφαλιστικά Ταμεία που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε την υγεία ούτε και τις συντάξεις.Γύρω από το ΕΣΥ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία στήθηκε ένας χορός τρισεκατομμυρίων, από τον οποίο είναι αλήθεια πως ωφελήθηκαν πολλοί. Πρωτίστως οι εταιρίες φαρμάκων, οι ιδιοκτήτες κλινικών και νοσοκομείων, γιατροί, αλλά και το ...πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τα προηγούμενα 30 χρόνια. Μαζί τους και το τραπεζικό σύστημα το οποίο ειδικά μετά το 1990, κέρδιζε σε βάρος των αποθεματικών των Ταμείων.