Η Βουλγαρία αναζητά τρόπο να ξεφύγει από την κακή μοίρα της διαφθοράς αλλά δεν τα καταφέρνει , δεν είναι άλλωστε μια εύκολη υπόθεση. Το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής (τρίτη φορά από τον Απρίλιο) ήταν και πάλι διαφορετικό, το νεοσύστατο κόμμα δυο αμερικανοσπουδαγμένων καθηγητών «Ας συνεχίσουμε την Αλλαγή»,βγήκε πρώτο με ένα ποσοστό γύρω στο 26%. Η διαφορά του όμως από το κόμμα της δεξιάς το Gerb του πρώην πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ (που πήρε 21%), είναι μικρή. Άρα είναι και πάλι δύσκολο να προβλέψει κανείς αν οι Κίριλ Πέτκοφ και Άσεν Βασίλεφ θα μπορέσουν να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Κάτι που δεν κατάφερε τον Απρίλιο και τον Ιούλιο ο τηλεπαρουσιαστής Στάνισλαβ Τριφόνοφ με το επίσης νεοσύστατο κόμμα “ Υπάρχει τέτοιος λαός” αν και ήταν πρώτος με 24% και 25%. Το θέμα λοιπόν είναι ότι το κόμμα του Μπορίσοφ αντέχει. Το κόμμα που κατηγορείται για διαφθορά και για αποδοχή προσώπων που έχουν σκοτεινό παρελθόν.
Στην Βουλγαρία η πολιτική τις προηγούμενες δεκαετίες είχε κατακλυστεί από ανθρώπους με σκοτεινό παρελθόν. Οι μπράβοι έγιναν επιχειρηματίες με δυνατότητα να ελέγχουν την πολιτική. Πολλοί άνθρωποι με σκοτεινό παρελθόν μπήκαν προσωπικά στην πολιτική, έγιναν βουλευτές και υπουργοί. Και αυτή η “κληρονομιά” καταδυναστεύει την Βουλγαρία, δεν της επιτρέπει να προχωρήσει.
Μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας αναζητά μια άλλη πολιτική λύση, ψηφίζοντας καινούργιους συνασπισμούς. Όμως το βήμα είναι μικρό γιατί υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας δέσμιος της κατάστασης διαφθοράς, που έχει γίνει “κανόνας” και τρόπος διανομής του πλούτου.
Η συνεχιζόμενη πολιτική κρίση στην Βουλγαρία δημιουργεί αστάθεια και στην γειτονική Βόρεια Μακεδονία, λόγω της έξαρσης του βουλγαρικού εθνικισμού.
την Κυριακή 15.11 ταυτόχρονα με τις βουλευτικές εκλογές έγιναν και οι προεδρικές. Ο απερχόμενος Πρόεδρος Ρουμέν Ράντεφ δεν κατάφερε να εκλεγεί για 0,5% από τον πρώτο γύρο, πήρε 49,45% έναντι του βασικού του αντίπαλου που στηρίζεται από τον Μπορίσοφ , Αναστάς Γκερτζικόφ που πήρε μόνο 22,85%. Στον δεύτερο γύρο ο Ράντεφ αναμένεται να εκλεγεί. Ο Πρόεδρος Ράντεφ είναι το θεσμικό αντίβαρο του Μπορίσοφ και του παλαιού καθεστώτος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πλήρως απελευθερωμένος από τις εθνικιστικές πιέσεις.