ου Σωτήρη Σιδέρη

Οι άνθρωποι της εξουσίας φθείρονται, οι μηχανισμοί που τους αναδεικνύουν όμως , ενίοτε είναι αιώνιοι. Αυτό επιβεβαιώνεται από το σχεδόν σαρωτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Ρωσία για την συνταγματική αναθεώρηση που δίνει το δικαίωμα στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να παραμείνει στην εξουσία έως το 2036. Υπέρ της συνταγματικής αναθεώρησης ψήφισε το 77,92% των Ρώσων, ενώ το «όχι» συγκέντρωσε το 21,7%. Η συμμετοχή κυμάνθηκε γύρω στο 65%, αρκετά υψηλή για να στηριχθεί κάποιος που ήδη κυβερνά 20 χρόνια.

Πολλά ντοκιμαντέρ στα δυτικά ΜΜΕ δαιμονοποιούν την Πούτιν για αντιδημοκρατικές μεθόδους, για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ. Για να είμαστε δίκαιοι, ναι μεν υπάρχει θέμα δημοκρατίας, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στη Ρωσία δεν σκοτώνουν τους μαύρους στους δρόμους , δεν αθωώνονται επί χρόνια αμέτρητοι αστυνομικοί γιατί σκοτώνουν ή παραβιάζουν κάθε δικαίωμα του πολίτη. Οι ανισότητες, η ακραία φτώχεια και τα προβλήματα δημοκρατίας είναι εξίσου σημαντικά, αν όχι μεγαλύτερα στην δύση. Ο Πούτιν μετά την τραγική περίοδο Γιέλτσιν έκανε την Ρωσία ισχυρή, παγκόσμιο παίχτη ξανά, κανένα πρόβλημα, από την ανατολή μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο δεν επιλύεται αν δεν κάθεται η Ρωσία στο τραπέζι, ακόμη και οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και σε πολλές ακόμη στην Ευρώπη συζητείται η Ρωσία .
Φυσικά και θα αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα ο Πούτιν να πεθάνει στο Κρεμλίνο . Το γεγονός ότι οι Ρώσοι τον στηρίζουν ακόμη δείχνει πολλά πράγματα. Οι καταγγελίες των δυτικών όλο και αποδυναμώνονται , όλο και περισσότερο θεωρούνται και είναι υποκριτικές, δεν κοιτάνε τα χάλια τους δηλαδή.
Η Ελλάδα κατάφερε να έχει πρόβλημα με την Ρωσία την στιγμή που την χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Δεν υπάρχει αρχιτεκτονική ασφάλειας στην περιοχή χωρίς την Ρωσία. Η απέλαση Ρώσων πρακτόρων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ενόχλησε τόσο τον Πούτιν, όσο και η πολυήμερη δημοσιότητα που δόθηκε στην υπόθεση που υποκίνησαν και επέβαλλαν οι ΗΠΑ. Και τώρα ακόμη οι σχέσεις είναι ψυχρές. Η Ελλάδα οφείλει να εργαστεί με την προσοχή στην Μόσχα γιατί και ο Πούτιν θα είναι εκεί άλλα 16 χρόνια και σίγουρο είναι ότι εκείνος θα ορίσει τον διάδοχό του και οι μηχανισμοί του θα επιβιώσουν στον χρόνο.
Το ειδικό στρατηγικό, παγκόσμιο βάρος της Ρωσίας είναι αναγκαίο για μια Ελλάδα που παραπαίει και αναζητά συμμάχους. Δεν έχει την πολυτέλεια η Αθήνα να μην συνομιλεί με την Ρωσία του Πούτιν. Μια νέα αρχή υπό την μορφή στρατηγικού διαλόγου που θα συμπεριλάβει όλη την ύλη των διμερών σχέσεων, είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.
Ταυτόχρονα η Ελλάδα μαζί και με την ΕΕ μπορεί να  προτείνει μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή της Μεσογείου. Μια εξωτερική πολιτική χωρίς ιδέες και προτάσεις, όπως η ελληνική , μοιραία εξελίσσεται σε παθητικό αποδέκτη πιέσεων και αποφάσεων που ήδη έχουν ληφθεί αλλού. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι εντελώς στο περιθώριο όσον αφορά τους μηχανισμούς λήψης των αποφάσεων και τις διεργασίες που συντελούνται δείχνει ότι η χώρα μας δεν διαθέτει κύρος και ειδικό βάρος στην διεθνή σκηνή. Είναι εθνικά αναγκαίο λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση και κάθε φορέας που ασχολείται με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας να εκπονήσουν ένα σχέδιο για πλήρη επιστροφή της Ελλάδας στην διεθνή σκηνή, τηρώντας φυσικά τις ισορροπίες με την Δύση.