Ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Ντέιβιντ Πιρς επαναφέρει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις στο παρελθόν, όταν οι ΗΠΑ είχαν τον πλήρη έλεγχο της πολιτικής ζωής της χώρας και υπαγόρευαν ακόμη και ασήμαντες αποφάσεις , ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία, την παιδεία και την πολιτική κουλτούρα του εκάστοτε πρέσβη.
Ο κ. Πιρς με απειλητικό τρόπο, ακριβώς όταν επέβαλαν την δικτατορία στην Ελλάδα οι ΗΠΑ, ανέδειξε ως κυρίαρχο θέμα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων την κατ οίκον περιορισμό του Σάββα Ξηρού, η αναπηρία του οποίου ξεπερνά το 90%. Ο Πιρς αφού επισκέφθηκε και απείλησε τους πάντες, από το υπουργείο Δικαιοσύνης μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου και αφού δημόσια αναμείχθηκε στα εσωτερικά της χώρας παραβιάζοντας κάθε κώδικα διπλωματικής δεοντολογίας, απαίτησε να μείνει για πάντα στη φυλακή ο Ξηρός. Φυσικά η θέση του αντανακλά την πίεση που θέλουν οι Αμερικανοί να ασκήσουν στη νέα κυβέρνηση για να μην διανοηθεί να ξεφύγει από τα πλαίσια που οι ίδιοι επιβάλλουν, διαφορετικά οι απειλές για κάθε είδους αντίποινα αιωρούνται πάνω από την ελληνική κυβέρνηση και κατ επέκταση του ελληνικού λαού. Ο Πιρς προχώρησε όμως ακόμη περισσότερο ενθαρρυμένος από την φοβική και υποχωρητική στάση της ελληνικής κυβέρνησης . 0 Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα «τουίταρε» ένα πρόσφατο άρθρο των New York Times, που επισημαίνει τις ομοιότητες ανάμεσα στις περιπτώσεις της Ελλάδας και της Αργεντικής, αλλά και στο πώς, παρότι αρχικά ο λαός της Αργεντινής υποδέχθηκε με ενθουσιασμό την απόφαση του κράτους να διακόψει την εξυπηρέτηση του εξωτερικού τους χρέους, αποδείχθηκε ότι ο «θρίαμβος» της κυβέρνησης ήταν βραχύβιος. «Ενας Αργεντινός ανατρέχει στις ζοφερές συνέπειες της χρεοκοπίας της χώρας του», είναι το σχόλιο με το οποίο συνοδεύει την ανάρτησή του ο κ. Πιρς. Για πολλοστή φορά μέσα σε λίγες ημέρες, ο Αμερικανός πρέσβης παρεκτρέπεται , αλλά δυστυχώς κανένας κυβερνητικός ή κομματικός παράγοντας δεν βρέθηκε να απαντήσει. Και όχι μόνο να απαντήσει με μια δήλωση, αλλά να γίνει αυστηρό διάβημα στο Αμερικανικό υπουργείο Εξωερικών, όπως έγινε και με τις δηλώσεις; Σόιμπλε και στην περίπτωση που δεν συμμορφωθεί να ζητηθεί η αποχώρησή του από την Ελλάδα. Η αξιοπρέπεια ενός λαού, αλλά και του πολιτικού κόσμου της χώρας δεν αποδεικνύεται από τις κραυγές πατριωτισμού χωρίς αντίκρυσμα, ούτε από την ιδεολογική αυτοικανοποίηση διαφόρων κομματικών παραγόντων σε άρθρα και μανιφέστα περί ρήξης και ανατροπής. Οι πολιτικοί, οι κομματικοί, οι πανεπιστημιακοί παράγοντες , καθώς και οι διανοούμενοι αξίζουν τον σεβασμό όλων μας όταν υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια της χώρας και του λαού, ακόμη και αν αυτό έχει κόστος.
Αυτή η στάση αναζητείται .....