Του Στράτου Βαλτινού  


Οι ΗΠΑ συμμετέχουν ενεργά  στην στήριξη του Ισραήλ στη Γάζα και στον Λίβανο, ενώ συμμετείχαν και στην αναχαίτιση των πυραύλων του Ιράν. Η αλυσίδα εφοδιασμού της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ είναι συνεχής, τόσο σε ανταλλακτικά και πάσης φύσεως προμήθειες, βομβών και πυραύλων, όσο και σε επίπεδο πληροφοριών. Ο σύμβουλος Ασφάλειας του Λευκού Οίκου Σάλιβαν δήλωσε η Ουάσιγκτον μελετά με το Τελ Αβίβ την απάντηση που θα δοθεί στην Τεχεράνη. Έχουμε δηλαδή στρατηγική κλιμάκωση της πολεμικής αντιπαράθεσης και το ερώτημα που απασχολεί πολλούς,  είναι πως θα αντιδράσει στην πορεία ο αραβικός κόσμος και οι σύμμαχοι του Ιράν, η Ρωσία, η Κίνα και η Βόρεια Κορέα.

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μια λέξη υπέρ της διπλωματίας αποδεικνύει ότι τα όπλα θα είναι αυτά που θα μιλούν σε μια αδιέξοδη πορεία φθοράς και των ΗΠΑ και του Ισραήλ και του Ιράν. Τελικά ο Νετανιάχου κατάφερε να σύρει την Ουάσιγκτον στα σχέδιά του σε έναν πόλεμο που φαντάζει ήδη αδιέξοδος. Να σημειωθεί πως η ΕΕ αν και στο πλευρό του Ισραήλ , είναι στρατηγικά αμήχανη και ανίκανη , ενώ η Ελλάδα οφείλει να τηρήσει αποστάσεις από την παρανοική εξέλιξη της κρίσης. Τα αδιέξοδα αυξάνονται και οι φόβοι για εκατομμύρια πρόσφυγες, καταστροφές υποδομών και χιλιάδες νεκρούς είναι αληθινοί.

Η εξασθένηση των ΗΠΑ και τα μέτωπα

Είναι αδιαμφισβήτητο και αυτό το παραδέχονται στο Ισραήλ, ότι οι πύραυλοι του Ιράν , έστω και σε ένα μικρό ποσοστό, κατάφεραν να χτυπήσουν στόχους, χωρίς να δίνουν λεπτομέρειες.  Η δήλωση του Σάλιβαν ότι ο Λευκός Οίκος βρίσκεται σε συνεννόηση με το Τελ Αβιβ  για την απάντηση, επιβεβαιώνει επίσης ότι η πρώτη παρέμβαση των ΗΠΑ προς την Τεχεράνη να αποφύγει να χτυπήσει με βαλλιστικούς πυραύλους , απέτυχε.
Η χρήση σύγχρονων πυραύλων από το Ιράν με μεγαλύτερο βεληνεκές και πιο καταστροφικούς σε σχέση με την επίθεση του περασμένου Απριλίου, δείχνει ότι διαθέτει πλούσιο οπλοστάσιο και ότι έχει δυνατότητες για σημαντικά πλήγματα. Προφανώς το Ισραήλ διαθέτει ανάλογης και ίσως μεγαλύτερης καταστροφικότητας πυραύλους, γι αυτό και οι φόβοι για μακελειό, είναι υπαρκοί.
Στο πολιτικό και γεωπολιτικό επίπεδο, είναι προφανές ότι οι Άραβες βρίσκονται σε μεγάλη αμηχανία. Καμία από τις χώρες της περιοχής δεν θέλει νίκη του Ιράν και σίγουρα δεν θέλουν διάχυση του πολέμου. Η κοινή γνώμη στο Μαρόκο ή την Ιορδανία μπορεί να μην θέλει το Ιράν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι βλέπουν με συμπάθεια το μακελειό που προκαλεί το Ισραήλ  και η πίεση προς τις κυβερνήσεις τους θα αυξηθεί.

Η Ρωσία και η Κίνα θα στηρίξουν το Ιράν σε επίπεδο προμηθειών και υλικών, αλλά και  στον ΟΗΕ όπου δεν θα αφήσουν να περάσει τίποτα εις βάρος της Τεχεράνης, όπως οι ΗΠΑ δεν αφήνουν να περάσει τίποτα εις βάρος του Ισραήλ. Οι Αμερικανοί περιορίζονται στο να κατηγορούν την Ρωσία και την Κίνα για την στήριξη στο Ιράν, αλλά δεν είναι πλέον οι μόνες στον κόσμο που έχουν δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό. Τα μέτωπα σχηματίζονται  και  η διάχυση της κρίσης στη Μέση Ανατολή είναι και αδυναμία των ΗΠΑ να παρέμβουν. Η μονομέρεια υπέρ του Ισραήλ δεν αποδεικνύεται τόσο  έξυπνη πολιτική. Γιατί στην περιοχή δεν υπάρχει μόνο το κράτος του Ισραήλ που πρέπει να επιβιώσει, υπάρχουν και άλλα κράτη  και λαοί που διεκδικούν το ίδιο δικαίωμα.
Όσο όμως κλιμακώνεται η ένταση και το Ιράν θα έχει ανάγκη από προμήθειες, είναι σίγουρο ότι η Μόσχα θα ανταποκριθεί. Ήδη το κάνει σίγουρα, καθώς υπάρχει εκτεταμένη συνεργασία στην Ουκρανία, με την Τεχεράνη να προμηθεύει drone στη Ρωσία, προφανώς και ό,τι χρειάζεται .

Ερείπια, θάνατος , εκτοπισμένοι και κύματα φυγής

Με απλά λόγια ένας μεγάλος περιφερειακός πόλεμος βρίσκεται στις πρώτες φάσεις του και αν δεν επικρατήσει η λογική, θα εξαπλωθεί με απρόβλεπτες συνέπειες.
Όταν λέμε απρόβλεπτες συνέπειες, εννοούμε τεράστιες καταστροφές σε εγκαταστάσεις πετρελαίου που θα διαλύσει τα οικοσυστήματα, ανθρώπινο πόνο, υποδομές που θα γίνουν ερείπια και θα αλλάξουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και φυσικά τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών που θα ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια. Που θα πάνε όλοι αυτοί; αρκετοί θα κινηθούν προς την Ευρώπη, η οποία ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη με πολιτική και οικονομική κρίση αδυνατώντας να διαχειριστεί τα προβλήματά της.
Αν ο πόλεμος γενικευθεί, η Ελλάδα πιθανόν να αποτελέσει στόχο των ιρανικών πυραύλων, όπως και η Κυπριακή Δημοκρατία που φιλοξενούν στο έδαφός τους ξένες βάσεις, αναφερόμαστε στη Σούδα και τις αγγλικές βάσεις στην Κύπρο.
Η  ΕΕ αφού είναι ανίκανη να ασκήσει παρεμβατική διπλωματία οφείλει τουλάχιστον να παρέμβει στον ανθρωπιστικό τομέα και να σχεδιάσει τις αντιδράσεις της. Κυρώσεις κατά του Ισραήλ και του Ιράν θα μπορούσαν να είναι μέρος αυτού του σχεδίου.

Η ελληνική κυβέρνηση όπως πάντα τηρεί παθητικό ρόλο και αναμένει οδηγίες από την Ουάσιγκτον. Το σημείο αυτό μπορεί να σημάνει μεγαλύτερη εμπλοκή στο έγκλημα που συντελείται . Η μη ανάμειξη είναι μια σοβαρή θέση που θα είναι χρήσιμη στο μέλλον για την Ελλάδα.
Η Τουρκία αναζητά στέρεο έδαφος, καθώς από τη μία έχει την πίεση των ΗΠΑ, το μίσος για το Ισραήλ και μια ιδιόμορφη σχέση με το Ιράν, ενώ ο Ερντογάν έχει καλλιεργήσει τόσο μίσος κατά του εβραικού κράτους που φαντάζει σχεδόν παράδοξη η προσπάθεια αποστασιοποίησης από τον πόλεμο. Η ρητορική της Τουρκίας κατά του Ισραήλ δεν ωφελεί πλέον τον Τούρκο πρόεδρο που σίγουρα ανησυχεί για την κλιμάκωση , αλλά δεν αποφασίζει πως θα κινηθεί.
Συμπέρασμα: οι ΗΠΑ είναι σε πόλεμο, το Ισραήλ θα ζοριστεί με το Ιράν, η κρίση κλιμακώνεται, ερείπια παντού και οι πολλοί μεγάλοι παίχτες , προσπαθούν να ελέγχουν τις ισορροπίες πριν η πυρκαγιά φθάσει στις αυλές τους.