Του Σωτήρη Σιδέρη


Η διόγκωση της κοινωνικής δυσφορίας έναντι της κυβέρνησης είναι εμφανής. Ωστόσο στο κυβερνητικό στρατόπεδο επικρατεί εικόνα πολιτικής και επικοινωνιακής καθίζησης.  Παρά το 28% των ευρωεκλογών που  προκάλεσε το πρώτο σοκ μετά από πέντε χρόνια κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, καμία αλλαγή δεν έχει καταγραφεί στην κυβερνητική τακτική. Τι συμβαίνει;
Η εικόνα ασυδοσίας, ανομίας, διάλυσης του κράτους δικαίου, του κοινωνικού κράτους, ενίσχυσης των καρτέλ και της αδιαφάνειας έχει επικρατήσει.

Η Ελλάδα , για μια ακόμη φορά , παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις δεν έχει στρατηγική Πολιτικής Προστασίας. Αγοράζει F-35, εκσυγχρονίζει F-16, παραγγέλλει φρεγάτες, ελικόπτερα, δίνει δις στον Ζελένσκι, αλλά δεν έχει πυροσβεστικά αεροσκάφη και ελικόπτερα, δεν προσλαμβάνει προσωπικό,  η λειψυδρία απειλεί, η ερημοποίηση απλώνεται, αλλά καμία εθνική στρατηγική δεν υιοθετείται. Οι φωτιές κατακαίνε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασών κάθε χρόνο, η κλιματική αλλαγή δεν απασχόλησε ποτέ σοβαρά το υπουργικό συμβούλιο, η Ελλάδα αποψιλώνεται , λιγοστεύει το οξυγόνο της και καθηλώνεται στη καμμένη γη. Προφανώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση για να διαλύσει ότι έχει απομείνει από την κυβέρνηση, αλλά και η κυβέρνηση παραπαίει χωρίς αντιπολίτευση. Πόσο θα κρατήσει αυτή η κρίση;

Εικόνα  κόπωσης και αδιεξόδων

Ανάλογα με το πρόβλημα που ανακύπτει, υπουργοί, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, βουλευτές της ΝΔ και κομματικά στελέχη αναμασούν τις ίδιες δικαιολογίες. Έχουν κουράσει με τα ιδεολογήματα κατά των αντιπάλων τους, ότι για όλα έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ή οι ίδιοι οι πολίτες που δεν έχουν συναίσθηση της ατομικής ευθύνης.  

Από τις ευρωεκλογές και μετά όμως, είναι εμφανής η αδυναμία του Μητσοτάκη και του επιτελείου του να επινοήσουν έστω , ένα αφήγημα που να τους ανανεώσει τον πολιτικό  του λόγο. Το ίδιο σχέδιο διάλυσης του κράτους και παράδοσής του σε ιδιωτικά συμφέροντα εξακολουθεί να ισχύει. Και είναι το μόνο που παρατηρεί κανείς. Κάθε δήλωση, νομοσχέδιο, ζύμωση ή διακήρυξη, είναι προσανατολισμένη στην ροή του δημοσίου χρήματος και πως αυτό θα καταλήξει σε ιδιώτες.

Αντί για ανταγωνισμό έχουμε προστασία των ιδιωτικών συμφερόντων, σχεδόν ολιγοπωλιακά σχήματα ελέγχουν βασικές δομές της οικονομίας της χώρας. Κάποτε , η ΝΔ και οι οικονομικοί της προστάτες, ισχυρίζονταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα εμπόδιζαν την ανάπτυξη. Οι μισθοί κατέρρευσαν, αλλά η ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ. Μετά έφταιγαν οι συνδικαλιστές, μετά οι συλλογικές συμβάσεις, μετά οι σπατάλες του δημοσίου κ.ο.κ. Όλα συνετρίβησαν στο βωμό των ιδιωτικοποιήσεων που υποτίθεται να έφερναν την ανάπτυξη. Και αντί για ανάπτυξη έφεραν αισχροκέρδεια , καρτέλ, απληστία , ανισότητες, κοινωνικά ερείπια και ασυδοσία. Ένα νέο κράτος , έρμαιο συμφερόντων και με επιρροή του υποκόσμου δημιουργείται στην Ελλάδα και δεν είναι για το καλό της χώρας.

Σε αυτό το κλίμα, προκαλεί εντύπωση το γεγονός της απόλυτης καθίζησης , πολιτικής και επικοινωνιακής της ΝΔ.  Παρά την διαλυμένη αντιπολίτευση, η κυβέρνηση αντιπαρατίθεται από δυσμενή θέση με τα κόμματα , για τις υποκλοπές, για το κράτος δικαίου, τη Δικαιοσύνη, ζητήματα δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους και δείχνει εντελώς ανίκανη να ανακάμψει και να πείσει έστω με τα επιχειρήματά της. Είναι ολοφάνερη δε η αδυναμία της, να εμφανίσει ένα στοιχειώδες αφήγημα και ενώ έχει μπροστά της μια πλήρη τριετία.

Εκ των πραγμάτων το 28% πιθανόν να έχει μειωθεί ακόμη περισσότερο. Κλίμα δυσαρέσκειας απλώνεται στη χώρα. Η κυβέρνηση έχει κουράσει με τις επαναλήψεις της, με την μόνιμη τάση της να πορεύεται με τα σκάνδαλα, απαντήσεις δεν δίνει. Η ΝΔ παραπαίει, ο πρωθυπουργός δείχνει και ο ίδιος να έχει κάνει τον κύκλο του. Ίσως ο Μητσοτάκης να περιμένει μήπως προταθεί για την προεδρία του Ευρωπαικού Συμβουλίου μετά από δύο χρόνια, να διαδεχθεί δηλαδή τον Πορτογάλο Κόστα, καθώς η θητεία έχει συμφωνηθεί να είναι διετής. Αν αυτό το σενάριο έχει ίχνος αλήθειας, ίσως εξηγείται η όλο και πιο πειθήνια εξωτερική πολιτική της χώρας.

 

Κομβικές η ΔΕΘ και  η Νέα Υόρκη

Αν δεν ισχύει, τότε σίγουρα το επιτελείο του πρωθυπουργού επεξεργάζεται κάποιο σενάριο ανάκαμψης. Είτε μέσω των ελληνοτουρκικών, είτε με σενάρια εκλογών, να επιχειρήσει να αντιστρέψει το κλίμα υπέρ του. Μοιάζει όμως με επιστημονική φαντασία το σενάριο αυτό. Ήδη ο Μητσοτάκης έχει παίξει εδώ και πέντε χρόνια με όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια για να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία του και τώρα μοιάζουν όλα σαν φάρσα.
Ωστόσο , το Φθινόπωρο δεν θα είναι ίδιο . Γιατί στα κόμματα της αντιπολίτευσης επικρατεί διαλυτικός αναβρασμός, ενώ στην κυβέρνηση υπάρχει εικόνα αποσύνθεσης και αδυναμίας υπέρβασης της κατάστασης.

Η πολιτική απεχθάνεται το κενό. Οπότε αυτή η ανησυχητική εικόνα, ή θα βελτιωθεί με σοβαρές πρωτοβουλίες που πρέπει να προέλθουν από την κυβέρνηση, πράγμα όμως σχεδόν αδύνατο, ή από την αντιπολίτευση, αν επιβιώσει . Είναι εκπληκτικό, αλλά η εικόνα αστάθειας δεν προέρχεται ούτε από την αντιπολίτευση, ούτε από την κοινωνία, αλλά από την κυβέρνηση .
Το αν και τι μπορεί να παρουσιάσει ο πρωθυπουργός θα φανεί σε λίγες ημέρες στη ΔΕΘ , το πρώτο 10ημερο του Σεπτεμβρίου και αμέσως μετά θα έχουμε μια πολύ κρίσιμη συνάντηση Μητσοτάκη -Ερντογάν στη Νέα Υόρκη. Η κατάσταση με την Τουρκία βρίσκεται σε όρια μιας ελεγχόμενης έντασης, με την Άγκυρα να έχει πάντα σχέδιο και να το εφαρμόζει. Στην Αθήνα επικρατεί συσκότιση, κανείς δεν ξέρει τι θα μας ξημερώσει. Οπότε δικαίως η ένταση είναι υπαρκτό πρόβλημα. Οπότε ΔΕΘ και Νέα Υόρκη ίσως κρίνουν πολλά για την πορεία και της χώρας και της κυβέρνησης….