του Σπύρου Σουρμελίδη

Την ώρα που οι τζιχαντιστές μπαίνουν στα προάστια της Δαμασκού, χιλιάδες άνθρωποι με τα παιδιά τους αγκαλιά, περνούν στην Κω, στην Λέσβο, στην Σαμοθράκη ή στο Καστελόριζο, προσπαθώντας να σωθούν από την σφαγή. Οι περισσότεροι ελπίζουν να πάνε σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, αφού πρώτα περάσουν από την …Αθήνα.  Στην Αθήνα, η οδός Στουρνάρη για μία ακόμα φορά φλέγεται, αυτοκίνητα πυρπολούνται, πύρινα οδοφράγματα στήνονται στους δρόμους που περικλύουν το Πολυτεχνείο.

Η «μαζική εξέγερση» των αντιεξουσιαστών, μεγεθύνει το αίσθημα ανασφάλειας, ειδικά των φτωχότερων και των μεσαίων στρωμάτων.  Η συνολική εικόνα όσο και αν είναι «ψεύτικη» ή «παραμορφωμένη» δημιουργεί «αληθινό φόβο». Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σύντομα θα κληθεί να πάρει αποφάσεις. Γιατί πολύ απλά, η μάχη με τους δανειστές και με όσους προσπαθούν ακόμα να ρίξουν ή ν αλλάξουν την κυβέρνηση, δεν επιτρέπει «χάος στα μετόπισθεν».Ένα από τα δαιμόνια που ταλαιπωρούν αυτή τη χώρα, είναι η έλλειψη άποψης για το τι σημαίνει ασφάλεια, τι σημαίνει δικαίωμα και τι σημαίνει διαχείριση αυτών των δύο. Σ αυτό προστέθηκε τα τελευταία χρόνια και ένα ακόμα. Τι σημαίνει μεταναστευτική πολιτική. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εμπνέεται ακόμα από τις προεκλογικές της απόψεις, για τα θέματα αυτά, οι οποίες πολλές φορές είναι και οι αλληλοσυγκρουόμενες. Για μία ακόμα φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μικρές ομάδες ατόμων φέρνουν το χάος στην πρωτεύουσα. Οι διαδηλώσεις των αντιεξουσιαστών, οι  καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στα Χανιά, έχουν ένα αίτημα (πρόσχημα) να καταργηθούν οι φυλακές υψίστης ασφαλείας και να αποφυλακιστεί ο …Σάββας Ξηρός. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γ. Πανούσης, εξέφρασε την αγωνία του, πως από τις ιδεολογικές απόψεις, πρέπει η κυβέρνηση να περάσει στην πράξη. Εξηγώντας πως έτσι κι αλλιώς, η καταστροφή κτιρίων, το κάψιμο της δημόσιας περιουσίας, ο «αποκεφαλισμός» αγαλμάτων, δεν αποτελεί καμία παρακαταθήκη της Αριστεράς. Αυτή η δήθεν Αριστερά (η αντιεξουσιαστική όπως θέλει να αποκαλείται) είναι Τίποτα και δεν έχει καμία σχέση με τους αριστερούς και την Αριστερά. Το σημαντικότερο όμως είναι πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ  έχει την καυτή  πατάτα και πρέπει να την διαχειριστεί.

Αποφάσεις από τον Αλέξη Τσίπρα

Η χώρα ζει σε μια παρατεταμένη οικονομική κρίση. Η «μαζική εξέγερση» των αντιεξουσιαστών, ήρθε σε μια δύσκολη ώρα. Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ότι αυτή με τις αντιφάσεις της, προκάλεσε την «εξέγερση»,  ότι είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα θέματα ασφάλειας. Η απάντηση πως «όλα αυτά είναι μια ψεύτικη εικόνα» δεν λύνει το πρόβλημα. Γιατί δυστυχώς η «ψεύτικη εικόνα» δημιουργεί «αληθινό φόβο».  Είναι αλήθεια πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη την ιδεολογική συζήτηση, πριν πειστεί  για την ορθότητα των κυβερνητικών αποφάσεων. Μόνο που πλέον δεν υπάρχει χρόνος.  Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, θα κληθεί να πάρει αποφάσεις. Αν δεν το κάνει, το πρόβλημα της ασφάλειας του πολίτη, θα θολώσει την προσπάθεια του να βρει συμφωνία με τους δανειστές. Η μάχη με όσους ακόμα προσπαθούν να ρίξουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν επιτρέπει «χάος στα μετόπισθεν». Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Η χώρα για να πάει μπροστά, πρέπει να εγκαταλείψει τα δαιμόνια της. Καλείται και η Αριστερά να εγκαταλείψει τα δικά της δαιμόνια, που είναι και δαιμόνια μιας σημαντικής μερίδας της ελληνικής κοινωνίας.

Ασφάλεια, σωφρονισμός και μετανάστευση 

Ένας από τους βασικούς λόγους της εμφάνισης της «Χρυσής Αυγής» είναι το αίσθημα της ανασφάλειας και η ξενοφοβία. Η φτώχεια μεγάλωσε, και μαζί της μεγάλωσε και ο φόβος. Φόβος για κάθε φωνή που ακούγεται παράξενη, φόβος για κάθε νέο πρόσωπο που κυκλοφορεί σαν σκιά στην πόλη. Ο φόβος αυτός πολλές φορές έχει πραγματικές αιτίες, συνολικά όμως παίρνει τεράστιες διαστάσεις, όταν η Πολιτεία αδυνατεί (ή δεν θέλει) να διαχειριστεί τα μεγάλα η μικρότερα προβλήματα. Η ασφάλεια του πολίτη, είναι η αναγκαία συνθήκη πάνω στην οποία  θα στηριχτεί και η μεταναστευτική πολιτική και η απονομή δικαιοσύνης και η διαχείριση του σωφρονισμού. Για να αποδεχθεί μια κοινωνία την διαχείριση (πολύ δε περισσότερο ριζοσπαστικές αλλαγές) της απονομής δικαιοσύνης, πρέπει να αισθάνεται ισχυρή και ασφαλής. Για να διαχειρισθεί μια κοινωνία και τελικώς να υποδεχθεί, νέους πληθυσμούς (μετανάστες), πρέπει να αισθάνεται ασφαλής. Χρειάζεται βελτίωση στο σύστημα των φυλακών; Βεβαίως ναι, είναι άλλωστε κάτι που το συζητούν σχεδόν όλοι εδώ και χρόνια.  Απαιτείται η εφαρμογή πολιτικής αφομοίωσης των μεταναστών; Φυσικά. Μόνο που απαιτείται και η διαχείριση των μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων. Η συνέργεια με την ΕΕ είναι υποχρεωτική και αναγκαία και είναι κάτι το οποίο επιδιώκει η κυβέρνηση. Ο φόβος (πραγματικός ή επιβαλλόμενος) δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή καμίας πολιτικής. Κανένας νόμος δεν θα λύσει τα προβλήματα, αν πρωτίστως η κοινωνία δεν αισθάνεται ασφαλής, άρα και ικανή να επιλύει τα προβλήματα της. Είτε αυτό λέγεται δικαιοσύνη, είτε σωφρονισμός, είτε μετανάστες. Μόνο που δεν μπορούμε να περιμένουμε στο διηνεκές την αλλαγή νοοτροπίας. Είναι οι πράξεις που θα πείσουν, είναι η διαχείριση των κρίσεων που θα επιβάλλουν το αίσθημα της ασφάλειας άρα και τις ριζοσπαστικότερες αλλαγές.