«Αν δεν κέρδισες τον Κασσελάκη, πως θα κερδίσεις τον Μητσοτάκη» , είπε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, που πρώτος έθεσε ζήτημα αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ. Αρα το θέμα είναι ποιος θα κερδίσει τον Κασσελάκη; Αυτός είναι ο πρώτος στόχος; Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ με τι ακριβώς θα ασχοληθεί; Πως θα κερδίσει πρώτα τον Κασσελάκη; Άρα για ποια Κεντροαριστερά μιλάμε; Πως θα προκύψει πρόσθεση και συμπόρευση και άλλα τέτοια αγαπησιάρικα αν το θέμα είναι η επικράτηση σε βάρος του κατά τα άλλα δυνητικού σύμμαχου; Είναι τα ερωτήματα που αναδεικνύουν ποια είναι η πραγματική συζήτηση εντός αλλά και εκτός ΠΑΣΟΚ. Οι απαντήσεις δεν παραπέμπουν ακριβώς στο κίνητρο αντιμετώπισης του Μητσοτάκη. Και σίγουρα δεν παραπέμπουν σε αγωνία για την Κεντροαριστερά. Τουλάχιστον ο Οδυσσέας δεν το κρύβει, όπως πολλοί αλλοι. Η συζήτηση στο ΠΑΣΟΚ αφορά την επικράτηση του στην Κεντροαριστερά που θέλουν, που τους εξυπηρετεί. Όχι στην κεντροαριστερά.
Από την στιγμή που αποχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας, από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησαν οι συζητήσεις για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς. Κυρίαρχο στοιχείο, η σκέψη για την ουσιαστική διάλυση (παροπλισμό) ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ώστε να ανασυνταχθεί εκ νέου ο χώρος.
Η προσοχή όμως και πάλι ήταν (και είναι) στραμμένη στην …δοσολογία! Η «πολιτική» της δοσολογίας απέτυχε στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Κράτησαν υπερβολικά πολύ οι συζητήσεις για το άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ ή προς κεντρογενείς ψηφοφόρους ή και παράγοντες. Σήμερα όλοι ξέρουμε πόσο άγονη ήταν εκείνη η συζήτηση. Διότι από ένα κόμμα εξουσίας , από ένα αριστερό κόμμα εξουσίας, οι πολίτες αναζητούν λύσεις, προτάσεις, θέσεις. Και όχι πως θα γίνει η α ή η β, ανασύσταση- διεύρυνση.
Η συζήτηση -αγωνία για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς συνεχίζεται, οι πιέσεις όμως για ένα δραστικό ξεκαθάρισμα ασκούνται στο ΠΑΣΟΚ και πιο συγκεκριμένα στον Νίκο Ανδρουλάκη. (Γίνεται προσπάθεια να ασκηθεί πίεση, έστω και περιφερειακά, και στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε το κάδρο να συμπληρωθεί και με τα δυο κόμματα, ζώνει και ντε).
Σε τι θα εξυπηρετήσει το ξεκαθάρισμα στο ΠΑΣΟΚ, την υπόθεση «Ανασύσταση της Κεντροαριστεράς», δεν το ξέρουμε ακόμα. Διότι κανείς δεν εγγυάται πως ακόμα και αν αλλάξει η ηγεσία στην Χαριλάου Τρικούπη, θα προκύψουν αυτομάτως συνθήκες για την ανασυγκρότηση του χώρου.
Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση (τα σενάρια, τα σχέδια) για την κεντροαριστερά, παραπέμπει και πάλι σε δοσολογίες. Στην πρόθεση δυνάμεων, με την λογική ότι αριστεροί και σοσιαλιστές, θα δημιουργήσουν μια μεγαλύτερη δύναμη, κοινωνική και εκλογική.
Το ζητούμενο δεν είναι η συγκόλληση δυνάμεων που η κάθε μία, μόνη της μειοψήφησε. Αυτό που είναι σημαντικό για την αριστερά και την κεντροαριστερά, είναι η διαμόρφωση αποτελεσματικών και χρήσιμων λύσεων που θα γίνουν αποδεκτές από μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων. Το να προσθέσουμε απόψεις που έχουν μειοψηφήσει, δεν πρόκειται να φέρουμε ένα μεγαλύτερο άθροισμα. Το αποτέλεσμα θα είναι και πάλι μειοψηφικό. Γιατί στις κάλπες οι πολίτες επιλέγουν θέσεις χρήσιμες για τη ζωή τους, στη βάση πολλών και διαφορετικών κριτηρίων.
Ανάσα και διέξοδο θα δώσουν οι προτάσεις τις οποίες ο κόσμος θα της αποδεχθεί ως χρήσιμες, οι οποίες συγχρόνως θα του δώσουν ελπίδα.
Τα πρόσωπα πάντα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, αρκεί να έχουν ένα μήνυμα να μεταφέρουν. Όχι ένα άθροισμα γνωστών μηνυμάτων, αλλά ένα καινούργιο μήνυμα.