Του Σωτήρη Σιδέρη

Επί πέντε χρόνια η Ελλάδα, πέφτει όλο και πιο χαμηλά, σε όλους τους δείκτες. Από το κράτος δικαίου, την ακρίβεια, τους μισθούς και την αδιαφάνεια, μέχρι τα σκάνδαλα, είναι δακτυλοδεικτούμενη, εντός και εκτός Ελλάδας.  Η πανδημία ήταν το τέλειο άλλοθι για να ξεδιπλωθεί η πελατειακή νοοτροπία, από την οποία η δεξιά δεν αποσυνδέθηκε ποτέ στην ιστορία της. Σκανδαλώδεις απευθείας αναθέσεις, διάλυση του κοινωνικού κράτους, συμβάσεις υπέρ των εργολάβων, εργασιακοί νόμοι υπέρ των εργοδοτών, διασφάλιση κερδών, καρτέλ, μαύρη προπαγάνδα, υποταγή του κράτους στο ιδιωτικό σύστημα συμφερόντων.

Ένα ακραία ταξικό, νεοφιλελεύθερο σύστημα,  που προκαλεί κοινωνικά ερείπια. Στην εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα μετατράπηκε σε προτεκτοράτο. Η πάγια στάση  χώρας μας να μην εμπλέκεται σε πολέμους ανατράπηκε πλήρως και νέα δόγματα,  που ενσωματώνουν τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στον δυτικό τυχοδιωκτισμό είναι πλέον κανονικότητα. Στα βαλκάνια , είναι  δεδομένη η ευθύνη του Μητσοτάκη για την επιδείνωση του κλίματος με όλες τις γειτονικές χώρες. Στα ελληνοτουρκικά, επιχειρείται η αλλαγή πολιτικής με θεσμοθέτηση της πολιτικής κατευνασμού, ενώ υπάρχει πλήρης αδιαφάνεια για το συζητείται σχετικά με την επίλυση των προβλημάτων, μια πολιτική που ενέχει κινδύνους αναζωπύρωσης της κρίσης . Είναι μη αναστρέψιμη αυτή η πολιτική;

Επιτελικό κράτος- ο θρίαμβος του παρασιτισμού

Η ΝΔ και ο Μητσοτάκης παρέλαβαν  μια Ελλάδα έξω από τα μνημόνια και είχαν την ευκαιρία να την ανασυγκροτήσουν  και να την αναπτύξουν,  προς όφελος όλης της κοινωνίας. Και όμως, η  πραγματικότητα ξεπερνά τα σενάρια φαντασίας. Ο πρωθυπουργός και το σύστημά  που εγκαθίδρυσε στο Μαξίμου με την επινόηση του Επιτελικού Κράτους, αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για την επιστροφή του πολιτικού και οικονομικού παρασιτισμού. Υπονόμευσαν τους δημοκρατικούς θεσμούς,  πρόσφεραν ασυλία σε όποιον την χρειάζονταν, πήραν αντικοινωνικές αποφάσεις διευρύνοντας τις ανισότητες,  η διαφθορά έχει διαχυθεί στην κοινωνία, το κράτος δικαίου φυτοζωεί, το πελατειακό σύστημα οργιάζει, η χώρα κυριολεκτικά παραλύει σε μια ξέφρενη πορεία προς μια νέα κρίση. 

Σκάνδαλα , όπως οι υποκλοπές κατέδειξαν την σύμφυση μεταξύ της ΝΔ και του γραφείου του πρωθυπουργού με ό,τι πιο αντιδημοκρατικό και απεχθές συνδέθηκε μια κυβέρνηση τα τελευταία τουλάχιστον 25 χρόνια. Γιατί το σκάνδαλο των υποκλοπών και η αγωνιώδης προσπάθεια συγκάλυψής του , οδήγησε την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό σε μια τερατώδη πολιτική νομικών ακροβασιών , συγκάλυψης και απώθησης των ευθυνών. Συμπαρέσυρε την τραγική εικόνα της Δικαιοσύνης, διαβρώθηκαν θεσμοί, όπως η ΑΔΑΕ, εξευτελίστηκαν κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Όλα αυτά για να επικρατήσει η κουλτούρα του πελατειακού συστήματος. Η δεξιά δεν τιμωρείται ποτέ και εργάζεται γι αυτό…

Πέντε χρόνια μετά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στο πρώτο έτος της δεύτερης τετραετίας και η εικόνα της κυβέρνησης, όχι απλά έχει ξεθωριάσει, αλά γίνεται όλο και πιο σκοτεινή. Χωρίς κανένα σχέδιο για την πραγματική ανάπτυξη της χώρας, την ποιοτική αναβάθμιση της Παιδείας, της Υγείας, της Δικαιοσύνης, του Κοινοβουλίου και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, δίνει έναν αγώνα διατήρησης των “κεκτημένων” της: χέρι χέρι με το ολιγαρχικό σύστημα που η ίδια δημιούργησε, ατιμωρησία, υποβάθμιση των θεσμών, αποδυνάμωση του κράτους, αλαζονεία .  Να σημειωθεί  ότι  το Ταμείο Ανάκαμψης, 2,5 δισ. δίδονται σε δέκα μόνο μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ η αδιαφάνεια είναι μείζον ζήτημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat η οποία καταγράφει ότι η απόκλιση μισθών και κερδών είναι 21 μονάδες (τα κέρδη μεγαλύτερα από τους μισθούς) τη στιγμή που  στην Ε.Ε. η διαφορά είναι στις 3 μονάδες.  Αυτά επί Μητσοτάκη….
Όλα αυτά αποκτούν ένα νέο ιδεολογικό περιεχόμενο, όσο η φθορά εντείνεται. Ο Μητσοτάκης δεν αποχωρίζεται ποτέ το φλερτ με την ακροδεξιά, εκκλησιάζεται σε κοινή θέα και με τον προσωπικό του φωτογράφο εν δράσει και με τη βοήθεια των ΜΜΕ συνεχίζει με την ίδια ένταση  να περιφρονεί την κοινωνία και τις πραγματικές ανάγκες της .
           

Η αντιπολίτευση

Αυτά τα πέντε χρόνια επήλθε παράλληλα, η κρίση ταυτότητας της Αριστεράς, η αδυναμία κατανόησης των εξελίξεων σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο, η κρίση ηγεσίας και ιδεών που επιδεινώνουν το πρόβλημα. Η ηγετική δύναμη της αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ παραπαίει . Από την αδυναμία του κόμματος την περίοδο 2019- 2023 να ανασυγκροτηθεί, την παραίτηση του Τσίπρα και την εκλογή Κασσελάκη μέχρι  την διάσπαση , αναζητά διέξοδο.

Σήμερα αδυνατεί ακόμη να εμφανιστεί στην κοινωνία με συνεκτική πολιτική, ενιαίο αφήγημα, ικανή ηγεσία και αξιόπιστη ηγετική ομάδα. Το ΠΑΣΟΚ συνέχισε την πορεία ιδεολογικής αφάνειας και με τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος αδυνατεί να του προσδώσει  ταυτότητα , αφήγημα και να παρουσιάσει σχέδιο για το ίδιο και τη χώρα.  Ο κατακερματισμός έχει φθάσει στα έσχατα όριά του. Κάθε κίνηση , κόμμα ή ομάδα που εμφανίζεται είναι καταδικασμένη σε αφάνεια σε ένα σύμπλεγμα κομμάτων που διεκδικούν τους ίδιους ψηφοφόρους. ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25, Πλεύση Ελευθερίας απευθύνονται ουσιαστικά στους ίδιους ψηφοφόρους.

   Είναι οι ευρωεκλογές διέξοδος; όχι κατά τα φαινόμενα. Ωστόσο, οι ευρωεκλογές θα είναι η επιβεβαίωση ενός αδιεξόδου που ίσως τρομάξει τους ψηφοφόρους περισσότερο και από τις κομματικές ηγεσίες. Γιατί οι  προοδευτικοί ψηφοφόροι θέλουν εναλλακτική λύση, θέλουν διέξοδο, θέλουν αλλαγή, αλλά αδυνατούν να κατανοήσουν όλη αυτή την περιπέτεια , από τα αριστερά της ΝΔ, μέχρι το ΚΚΕ. Υπό αυτό το πρίσμα το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είναι ίσως μια σεισμική δόνηση που μακάρι να ταρακουνήσει την Αριστερά.
Άρα ας προετοιμαστούμε για το επόμενο βήμα.