Του Στράτου Βαλτινού
Ο διεθνής διασυρμός της κυβέρνησης μετά και την έκθεση του Στέητ Ντηπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το γνωστό ψήφισμα του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου για τα Τέμπη, η θέση 108 για την ελευθερία των ΜΜΕ και πλήθος ακόμη ζητημάτων γύρω από το κράτος δικαίου , τη διαφάνεια, τη διαφθορά και το πελατειακό κράτος, έρχονται να επιβεβαιώσουν την βαθιά κρίση που διέρχεται η ΝΔ ως προς την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των θεσμών.
Ταυτόχρονα, δέχεται σφοδρή κριτική και συναντά την οργή των πολιτών για την ανεξέλεγκτη ακρίβεια και την επίδειξη αλαζονείας. Γι αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε ήδη την προεκλογική του εκστρατεία, πολύ νωρίς είναι αλήθεια, ακριβώς επειδή η φθορά της κυβέρνησης είναι τεράστια και ο ίδιος αυτό το διάστημα εμφανίζεται χωρίς πειστικό αφήγημα προς τους ψηφοφόρους. Στην αγωνιώδη προσπάθειά του να αναχαιτίσει τα προβλήματα και τις διαρροές προς τα ακροδεξιά του, προσεγγίζει ως ικέτης τον Αρχιεπίσκοποι Ιερώνυμο για να αποκαταστήσει τις σχέσεις με την εκκλησία μετά την ψήφιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Μόνο που ο Ιερώνυμος είναι πλέον μειοψηφία, καθώς βάλλεται από τον σκληρό, μεσαιωνικό και αντικοινωνικό πυρήνα της ακροδεξιάς πτέρυγας της εκκλησίας που κάνει και επίδειξη μίσους με επιθέσεις κατά βουλευτών.
Στην Ελλάδα, όποιος υψώνει φωνή διαμαρτυρίας ή καταγγελίας για το κράτος δικαίου, για τις υποκλοπές ή για το έγκλημα των Τεμπών είναι τοξικός. Η κυβέρνηση δεν είχε το θράσος να καταγγείλει με τους ίδιους τόνους, ότι προέρχεται από διεθνείς οργανισμούς, της ΕΕ, ανεξάρτητων ΜΚΟ ή των ΗΠΑ. Στο εσωτερικό όμως στάζει δηλητήριο.
Οι υπερασπιστές των ελευθεριών, των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων αποκαλούνται ειρωνικά “δικαιωματιστές” με τους οποίους δεν αξίζει να ασχοληθεί η κυβέρνηση. Ακόμη και οι γονείς των θυμάτων των Τεμπών κατηγορήθηκαν για θεωρίες συνωμοσίας , αλλά ό,τι κατήγγειλαν αποδείχθηκε αληθινό για την επιχείρηση συγκάλυψης. Η έκθεση του Στέητ Ντηπάρτμεντ για το καθεστώς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα είναι πραγματικός κόλαφος , καθώς αναφέρεται στη διαφθορά, αλλά και στις παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών με το παράνομο σύστημα Predator, βασανισμούς κρατουμένων, βίαιες επαναπροωθήσεις, στο ναυάγιο της Πύλου, για το οποίο ακόμη να μάθουμε τι έγινε, όπως ακόμη να μάθουμε από τη Δικαιοσύνη ποιος έκανε τις υποκλοπές, γιατί δεν ζητήθηκε η άρση ασυλίας του Καραμανλή για τα Τέμπη κλπ.
Το αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που εδραιώνεται πλέον σε συνδυασμό με την φθορά και τα κοινωνικά προβλήματα που είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, έχουν προκαλέσει συναγερμό στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ο Μητσοτάκης χώρισε την Ελλάδα σε περιφέρειες και ανέθεσε σε υπουργούς και στελέχη να οργώσουν τη χώρα για να αναχαιτιστεί η φθορά. Υπάρχουν φυσικά και πισώπλατες μαχαιριές. Γιατί για παράδειγμα να ανατεθεί στον Νίκο Δένδια η Κεντρική Μακεδονία; μήπως επειδή η πτώση των ποσοστών είναι μη αναστρέψιμη και θέλουν να την χρεώσουν στον υπουργό Άμυνας. Η κινητικότητα προς την Ελληνική λύση και άλλα μικρότερα κόμματα , κυρίως ακροδεξιά είναι μεγάλη στην περιοχή αυτή. Αλλά ο Μητσοτάκης αντί να στείλει τον Βορίδη που μιλάει την ίδια ιδεολογική γλώσσα, επέλεξε τον Δένδια. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Ο υπουργός παιδείας Κ. Πιερρακάκης συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο, προφανώς για να ετοιμάσει την συνάντηση με τον Μητσοτάκη. Αναζητώντας συμμάχους και στηρίγματα, ο πρωθυπουργός αντί να απευθυνθεί απευθείας στην κοινωνία και να την πείσει με τις θέσεις του, επιλέγει μια κίνηση κορυφής, πάντα αυτό έκανε βέβαια. Θεωρεί προφανώς ότι ο Αρχιεπίσκοπος μπορεί να μιλήσει σε Μητροπολίτες , να μετριάσουν τους τόνους κατά της κυβέρνησης και να εργαστούν υπέρ της. Αυτή η σχεδόν ικετευτική στάση της κυβέρνησης δείχνει και το μέγεθος των προβλημάτων της. Αλλά η εκκλησία διαθέτει διαπραγματευτική τεχνογνωσία 2.000 ετών και θα αρπάξει την ευκαιρία για να ζητήσει ανταλλάγματα. Θα δούμε λοιπόν πως θα εξελιχθεί η σχέση αυτή στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αν και ο ίδιος ο Ιερώνυμος βάλλεται για την στάση του.
Η διπλή πολιορκία της κυβέρνησης είναι σε εξέλιξη. Σίγουρα η μόνη βοήθεια που έχει ο Μητσοτάκης προέρχεται από την ανυπαρξία αντιπολίτευσης και όχι από τις κινήσεις του. Αν η αντιπολίτευση δεν καταφέρει να γίνει πειστική, τουλάχιστον ως έναν βαθμό, η κυβέρνηση μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις. Αλλά προς το παρόν δείχνει ότι είναι σε πανικό...