Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναμείχθηκε προσωπικά στις δημοτικές εκλογές και ιδιαίτερα για την Κωνσταντινούπολη,  έδωσε μεγάλο αγώνα για την επικράτηση του  εκλεκτού του Μουράτ Κουρούμ, απέτυχε όμως παταγωδώς. Ο Ιμάμογλου δείχνει άτρωτος και πολλοί σκέφτονται ότι θα είναι ο επόμενος πρόεδρος.  Πριν από τις εκλογές, ο Τούρκος πρόεδρος είχε αφήσει να εννοηθεί ότι μετά το τέλος της θητείας του το 2028, θα αποσυρθεί από την πολιτική. Επειδή όμως ο Ερντογάν είναι κορυφαίος τακτικιστής, τίποτα δεν αποκλείεται.  Μπορεί πράγματι να αποχωρήσει, αν δει ότι κλείνει οριστικά ο κύκλος του, μπορεί όμως και να επανακάμψει,  να κάνει συμφωνίες και συμμαχίες και να διεκδικήσει και άλλη θητεία. 

Αλλά προσοχή: Μπορεί το καθεστώς Ερντογάν να έχει επιβληθεί, μπορεί να ελέγχει τους αρμούς της εξουσίας, μπορεί να διαθέτει πλούτο και δύναμη, αλλά η Τουρκία μια χώρα των 80 εκατομμυρίων, αποδείχθηκε ότι έχει εκατομμύρια οργισμένων πολιτών, που πλέον δυσφορούν και  αμφισβητούν τον Ερντογάν και το  κόμμα του το  ΑΚΡ.  Άλλο όμως προεδρικές εκλογές , άλλο δημοτικές. Θα επιβεβαιωθεί η τάση ή όχι ;Δύει το άστρο του Ερντογάν ή όχι; και πως επιδρά στην Ελλάδα η εκλογική ήττα;

 Ο ίδιος ο Ερντογάν έκανε λόγο για σημείο καμπής. Δεν έκανε κανέναν υπαινιγμό για το δικό του μέλλον. Προφανώς ως καλός διαχειριστής δύσκολων καταστάσεων θα μελετήσει τα προβλήματα και σίγουρα, σε πρώτη φάση θα προσπαθήσει να διαψεύσει την τάση αποδόμησής του και να επανακάμψει. Δεν είναι εύκολο, γιατί πρόκειται για μια πορεία 22 ετών, η φθορά είναι μεγάλη, η οικονομική κρίση στην Τουρκία επίσης μεγάλη, μεγάλα στρώματα του πληθυσμού έχουν σοβαρά προβλήματα. Για πρώτη φορά από το 2002 το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το CHP, προηγείται του κυβερνώντος ΑΚP σε όλη την τουρκική επικράτεια με 37,16% έναντι 36,24%.

 Στην συζήτηση για τις μελλοντικές εξελίξεις στην Τουρκία υπάρχει και μια παράμετρος που αφορά και την Ελλάδα. Το κόμμα του Ερντογάν και αρκετοί από το κόμμα του και στην κυβέρνηση επιδόθηκαν το τελευταίο διάστημα σε πλήθος προκλητικών ή και ανιστόρητων δηλώσεων κατά της Ελλάδας. Από την καταστροφή της Σμύρνης, το παρελθόν της οθωμανικής αυτοκρατορίας, μέχρι τη Γαλάζια Πατρίδα και τον “αιώνα της Τουρκίας”, όλοι αυτοί θεώρησαν προφανώς ότι μια ισχυρή δόση μεγαλοιδεατισμού και εθνικισμού ήταν αναγκαία για να γίνει πιο ελκυστικός ο Κουρούμ από τους ψηφοφόρους. Αποδείχθηκε ότι έκαναν λάθος. Ο τουρκικός λαός μπορεί να παρασύρεται συχνά από τα εθνικιστικά οράματα του Ερντογάν, αυτή τη φορά όμως όχι. Αυτό είναι ένα μήνυμα για να δούμε στην συνέχεια πως θα κινηθεί ο Ερντογάν. Αν δηλαδή αγνοήσει αυτή την αλήθεια και θα αυξήσει τις δόσεις εθνικισμού ή θα μετριάσει τους τόνους και θα εξορθολογίσει τον πολιτικό του λόγο. Ο Ιμάμογλου έπραξε σοφά και δεν απάντησε , ούτε παρασύρθηκε και νίκησε.

Προφανώς έχουμε νέο σκηνικό στην Τουρκία. Το αν όμως δύει οριστικά το άστρο του Ερντογάν, είναι πρόωρο να το πούμε….