Οι βανδαλισμοί στους χώρους των Πανεπιστημίων δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητοι από την κυβέρνηση. Αυτός που κόβει κεφάλια αγαλμάτων ή καταστρέφει μνημεία της χώρας του, είναι βάρβαρος όποια δικαιολογία και αν επικαλείται.
Καμία δημοκρατική, ευνομούμενη και πολιτισμένη Πολιτεία, ότι ιδεολογικό ή πολιτικό πρόσημο και αν προσδίδει στον εαυτό της, δεν της επιτρέπεται να μένει άπραγη και αδύναμη, μπροστά στον βάνδαλο ή στον χωρίς αιτία καταστροφέα. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, η Αριστερά υποστήριζε πως αυτοί που βανδαλίζουν τους πανεπιστημιακούς χώρους και το κέντρο των μεγάλων πόλεων, είναι προβοκάτορες, προσπαθώντας να κρατήσει αποστάσεις από τις καταστροφές οι οποίες αμαύρωναν και τις όποιες διαμαρτυρίες των νέων, των φοιτητών ή άλλων κοινωνικών ομάδων. Τα ίδια τα Κόμματα της Αριστεράς, η αγωνιστικότητα των αριστερών, έβγαιναν τελικώς ζημιωμένα από τις καταστροφές και την εικόνα μπάχαλου. Σήμερα, που ένα Κόμμα της Αριστεράς έχει αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, δεν επιτρέπεται να μένει απαθές ή αμήχανο μπροστά στο φαινόμενο της χωρίς αιτία καταστροφής της δημόσιας περιουσίας και των πολιτιστικών μνημείων. Και αν ακόμα αφήσουμε για μια άλλη συζήτηση το γεγονός ότι οι διαμαρτυρόμενοι υποστηρίζουν καταδικασμένους για δολοφονίες (τους τρομοκράτες της 17Ν), δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η «διαμαρτυρία» τους εξελίχθηκε σε βανδαλισμούς. Πως αλήθεια πέτυχαν να αποκτήσουν νέους συμπαραστάτες των απόψεων τους; Καίγοντας και καταστρέφοντας την περιουσία όλων των πολιτών, ειδικά των φτωχότερων για τους οποίους υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται; Ισχύουν τα ερωτήματα για όλες τις παρόμοιες πράξεις βανδαλισμών. Ο άνθρωπος που διαμαρτύρεται για δικαιοσύνη και αναγνώριση δικαιωμάτων, δεν μπορεί να καταστρέφει με τόση ευκολία αυτό που ο ίδιος (και η οικογένεια του) πpληρώνει. Δεν νοείται αγωνιστής, ο όποιος δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει πολιτισμός, μνημείο, δημιουργία. Δεν μπορεί να ζητάς δικαιοσύνη και στο όνομα της αντίστασης στο σύστημα, να καταστρέφεις αυτό που δημιουργεί και συντηρεί με αίμα και ιδρώτα ο λαός. Δυστυχώς, υπάρχουν και πιο πεζές υπόνοιες για τα κίνητρα του βανδαλισμού. Η εικόνα της καταστροφής τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτή την ώρα που βρισκόμαστε σ ένα μεταβατικό στάδιο σε επίπεδο πολιτικό, οικονομικό και σχέσεων με τους εταίρους; Είναι τυχαία η στήριξη στον κάθε Ξηρό αυτή την ώρα και μάλιστα με τόσο πάθος; Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα. Πρωτίστως γιατί είναι υπεύθυνη να προστατεύει την περιουσία και τον πολιτισμό της χώρας. Και συγχρόνως γιατί έχει πολλούς λόγους να διαχωρίσει εμπράκτως τη θέση της από αυτό που προσπαθούν να προσάψουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δήθεν συνδιαλέγεται με το μπάχαλο ή ακόμα και την τρομοκρατία.