Του Σωτήρη Σιδέρη


 Το δημοκρατικό πολίτευμα νοσεί, όταν εγκαθιδρύεται ένα κομματικό -πελατειακό σύστημα που πρώτα υπονομεύει και μετά  υπερισχύει των θεσμών , ακόμη και αυτού του κοινοβουλίου. Όταν  δηλαδή, το Επιτελικό Κράτος,  αποφασίζει και διατάζει πως θα εργάζονται οι φορολογικές αρχές,  η  ΕΛ.ΑΣ, η Δικαιοσύνη, οι Ανεξάρτητες Αρχές, όταν η πλειοψηφία “ξεπλένει” αδικήματα στις Εξεταστικές, όταν αλλάζει συνεχώς τον Ποινικό Κώδικα για να τον προσαρμόζει στις ανάγκες του κομματικού -πελατειακού συστήματος.  Αν και στην πραγματικότητα  όλα αυτά, συμβάλλουν σε μια κομματική τυραννία, η προπαγάνδα τα εμφανίζει ως μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν τη δημοκρατία. Προφανώς είναι μια παραίσθηση. 

Τα φαινόμενα βίας που καταγράφονται όλο και πιο έντονα στη χώρα , κυρίως με πρωταγωνιστές έφηβους και νέους, από τα σχολεία  και τις πλατείες μέχρι τα γήπεδα, είναι η εικόνα μιας κοινωνίας  που σχοινοβατεί. Ο Μητσοτάκης που έκανε την χυδαιότητα αξία , δήλωσε ξεδιάντροπα ότι : «Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει εσωτερική τρομοκρατία, προερχόμενη από την άκρα Aριστερά. Η βία προέρχεται αποκλειστικά από την Aριστερά τα τελευταία χρόνια». Κοινός προβοκάτορας ως αντιπολίτευση, πελαγωμένος πρωθυπουργός σήμερα, αλλά εξίσου επικίνδυνος .

Η νεολαία, τα πρότυπα και η περιφρόνηση των κανόνων

     

Να θυμίσουμε ότι ενοχοποιώντας την Αριστερά , ο Μητσοτάκης ξέπλυνε συστηματικά την Χρυσή Αυγή. Την οποία , με τις κινήσεις του στο χώρο της Δικαιοσύνης την διέσπασε για να μην απειληθεί στις εκλογές . Να σημειωθεί ότι τέτοιες άθλιες δηλώσεις ο Μητσοτάκης τις κάνει συνεχώς από το 2017 μέχρι σήμερα. Και είναι χαρακτηριστικό πως δεν έχει πει ούτε μια σωστή σκέψη για τη βία , όχι μόνο στα γήπεδα, αλλά και στα σχολεία και στις πλατείες και φυσικά λέξη για την αστυνομική βία…..

Στα σοβαρά κράτη, όπως η Σουηδία, η βία των συμμοριών στους δρόμους, οδήγησε στην συγκρότηση Επιτροπής με εκπροσώπους πολλών επιστημονικών ειδικοτήτων, που μελέτησε, μελετά και εισηγείται πολιτικές. Και είπαν ότι η βία θα αντιμετωπιστεί με σχέδιο σε βάθος χρόνου. Στην Ελλάδα είναι ο πρωθυπουργός, οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ και τα φιλικά τους ΜΜΕ που αποφασίζουν. Και η κόλαση είναι εδώ γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Πως να εκλάβει ένας νέος το σύστημα ασυλίας που ισχύει για την υπερ τάξη του συστήματος, αλλά ταυτόχρονα ο ίδιος νοιώθει με βάναυσο τρόπο την ιδεολογική, πολιτική, εργασιακή και τη βία των ανισοτήτων; γιατί και όλα αυτά , μορφές βίας είναι ...

 Η σημερινή “κανονικότητα” κυβέρνησης και άλλων παραγόντων,  έχει στον πυρήνα της περιφρόνηση του νόμου και των θεσμών, ασυλία από το νόμο, τις συχνές αλλαγές του Ποινικού Κώδικα, την αρχειοθέτηση  σκανδάλων και μέσω αυτής της ανοχής στην διαφθορά και την  ανάδειξη μιας υπερ-τάξης, των εκ προοιμίου αθώων και ανέγγιχτων, που δεν ακουμπά κανείς.

Το βέβαιο είναι πως η ελληνική κοινωνία βιώνει έναν νέο κύκλο πολιτικής ανορθοδοξίας που επιδρά σαν παραισθησιογόνο στη νέα γενιά.  Η απουσία οράματος και ευκρινούς μέλλοντος είναι ο θάνατος της νέας γενιάς. Το κυνήγι του επιδόματος και η ανάδειξη του χρήματος ως μοναδικής αξίας , η αποθέωση του ατομισμού, είναι ιδεολογικά εργαλεία που γίνεται αγώνας από το σύστημα να επιβληθούν .  Έχουμε μια επώδυνη εγκυμοσύνη. Το τι θα γεννήσει άγνωστο Μπορεί την ελπίδα, μπορεί και την πλήρη κατάρρευση.

Η κανονικοποίηση των πολιτικών σκανδάλων, η φράση του Μητσοτάκη από την προεκλογική περίοδο του 2019, “κανένας έλεγχος”, ο χλευασμός όσων ασκούν κριτική, φράσεις του ίδιου του πρωθυπουργού εντός της βουλής για συμμορία δημοσιογράφων που μετά στοχοποιούνται , η οργή του Ισίδωρου Ντογιάκου κατά της ΑΔΑΕ ότι αν μπορούσε θα απαγόρευε την έρευνα για τις υποκλοπές, η χειραγώγηση των θεσμών, έφερε τον πολιτικό βούρκο, την απαξίωση , την οργή, τον εκτροχιασμό  από τις δημοκρατικές ράγες.

 Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα έχει πλέον εδραιωθεί ο όρος “ολιγάρχες” και ο πρωθυπουργός δεν αντιδρά. Σε μια χώρα που λοιδορούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι και η βουλή έχει μετατραπεί σε εργαλείο πελατειακού συστήματος και ξεπλύματος ευθυνών. Σε μια χώρα που οι στρατοί των χούλιγκανς επικρατούν του υγειούς αθλητισμού. Σε μια χώρα που η μοναδική αρετή που εκπορεύεται ως ιδεολογία από το σύστημα της ΝΔ είναι το χρήμα. Σε μια χώρα που τα υγιή πρότυπα τείνουν να εξαφανιστούν και η βία των χούλιγκαν εμφανίζεται ως ρήξη με το σύστημα από μέρος της νεολαίας, είναι προφανές ότι η χώρα αυτή , χάρη στην  στάση ευθύνης της αντιπολίτευσης  των πολιτών παραμένει σταθερή.  

                

Η λογική της κυριαρχίας, το ρήγμα και η διέξοδος

Τα κόμματα κάνουν κύκλους , ακμής, κυριαρχίας και παρακμής. Ένας συνδυασμός παραγόντων μπορεί να οδηγήσει σε εκτροπές που θα κοστίσουν στην κοινωνική συνοχή, την συμπεριφορά των νέων και την λειτουργία της Δημοκρατίας. Συχνά και αποκλειστικά από την πλευρά της ΝΔ τα δημόσια σχολεία και ΑΕΙ ενοχοποιούνται για πολιτικούς λόγους, για να ικανοποιείται  η κομματική πελατεία των ιδιωτικών σχολείων και κολεγίων. Αυτή η υποβάθμιση όμως, σε συνδυασμό με τις τρομακτικές ελλείψεις, τις ανισότητες, την  δύσκολη πρόσβαση στην υγεία , την παιδεία, την ψυχαγωγία, τις διακοπές, την αξιοπρεπή ζωή και κυρίως το  αβέβαιο μέλλον επηρεάζουν τη νέα γενιά. Και όμως χωρίς καμία συστολή, χωρίς καμία σκέψη , οι επιθέσεις κατά της νέας γενιάς , γιατί περί αυτού πρόκειται, συνεχίζονται. Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή. Γιατί η βία είναι το κενό μεταξύ κοινωνικής συνοχής και ρήγματος.

   Όσο κυβερνά η ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή. Δηλαδή, η κατάσταση θα οξύνεται γιατί τα προβλήματα προκύπτουν από το ίδιο το σύστημα . Που αγνοεί τις κοινωνικές ανάγκες, υποβαθμίζει ή αδιαφορεί για τη νέα γενιά, την οποία προσεγγίζει με την χυδαιότητα του Pass, την ψευδοαριστία και με επίκεντρο τον ατομισμό. Τα νεοφιλελεύθερα δόγματα κατακρεουργούν κυριολεκτικά την συλλογικότητα, τις κοινωνικές ανάγκες, την ισονομία , την κοινωνική δικαιοσύνη, απεχθάνονται για την ακρίβεια αυτές τις λέξεις και θεωρούν ότι το άτομο μπορεί να ανυψωθεί ή να καταστραφεί χωρίς την μεσολάβηση του κράτους. Το κράτος και η κυβέρνηση υπάρχουν μόνο για τους ολιγάρχες. Μπορεί κάποιοι να μην το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά αυτό ζουν. Και μάλιστα με επώδυνο τρόπο. Και σε όποιον δεν αρέσει να φύγει από την Ελλάδα.

Σιγά σιγά αναδύεται μια νέα διανόηση που αμφισβητεί ότι η πορεία προς πιο μεγάλες ανισότητες, για χειρότερο κλίμα, για μεγαλύτερες αδικίες και για περισσότερη διαφθορά είναι νομοτελειακή.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η λύση ήταν η Αριστερά. Τώρα δεν υπάρχει. Οπότε όσο βιώνουμε αυτές τις καταστάσεις θα ελπίζουμε ότι η ανασυγκρότηση δεν θα αργήσει….