Του Στράτου Βαλτινού

Ο Έντι Ράμα είναι ραδιούργος πολιτικός. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο κυνισμός του η παρουσία του στις  27 Οκτωβρίου στην αποκάλυψη της προτομής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην Δερβιτσάνη για να τιμήσει την επίσκεψή του στο μειονοτικό χωριό το 1991 . Ήταν η εποχή που τα βαλκάνια και η Αλβανία συγκλονίζονταν από τις αλλαγές καθεστώτων. Ήταν η εποχή που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης  είχε θέσει  έμμεσα ζήτημα αυτονομίας της “Βορείου Ηπείρου” με το επιχείρημα πως ό, τι ισχύσει για τις αλβανικές μειονότητες στα βαλκάνια, κυρίως το Κόσοβο, να ισχύσει και για την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας. 

Άρα, προς  τι η τιμή ;  γιατί ο Ράμα που θυμάται τους ανύπαρκτους πλέον Τσάμηδες, δήθεν  δεν θυμάται τον αλυτρωτισμό του Μητσοτάκη; Ο οποίος ήταν ένας καιροσκόπος της πολιτικής,  πήγαινε πάντα με το κλίμα και όχι με σχέδιο.  Κινούταν μεταξύ πατριδοκαπηλίας και εθνικισμού, όπως και ο γιος του με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Έντι Ράμα, γνωρίζει ότι ο ακίνδυνος σημερινός πρωθυπουργός δεν έχει καμία επίδραση στην περιοχή. Οπότε γιατί να αρνηθεί μια προτομή,  όταν το ελληνικό κράτος του χρηματοδότησε έκθεση ζωγραφικής στο Ζάππειο; κάτι σαν ανταπόδοση είναι. Όμως η ιστορία του πολιτικού τυχοδιωκτισμού είναι πολύ διδακτική.

Η χαώδης πολιτική

Όπως ο πατέρας Μητσοτάκης ήταν απολύτως δεδομένος, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης υιοθέτησε το δόγμα του φυλακίου των ΗΠΑ.  Η χαώδης εξωτερική πολιτική των Κωνσταντίνου και Κυριάκου Μητσοτάκη , αφήνει βαθιά αποτυπώματα στη χώρα . Η συγκυρία καθορίζει την στάση τους. Μόνη σταθερά όμως η εκχώρηση της εξωτερικής πολιτικής στις ΗΠΑ. Με αφορμή την αποκάλυψη μπρούτζινου αγάλματος στη Δερβιτσάνη, ένα σύντομο ιστορικό, για το πως η Ελλάδα έπλεε σε εθνικιστικά πελάγη από τη μια και από την άλλη προκαλούσε αποσταθεροποίηση στο εσωτερικό.  Οπότε ο εθνικισμός δεν έβλαπτε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κυβερνούσε με 151 έδρες και είχε ανάγκη από στηρίγματα.

Και όμως η Αλβανία με σταθερή πολιτική, με ελιγμούς,  κατάφερε να αχρηστεύει την ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία πάνω από 30 χρόνια μετά,  δεν έχει καταφέρει ακόμη να βρει ποια είναι η πολιτική της όχι μόνο έναντι της Αλβανίας και της μειονότητας αλλά και η βαλκανική της πολιτική. Η προσωπική ανάμειξη του Ράμα στην αποκάλυψη της προτομής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είναι ο προσωπικός του θρίαμβος. Όχι μόνο δεν έχει να φοβηθεί τίποτα , αντίθετα ξέρει ότι η στάση της Αθήνας επί Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η πλέον ανέφελη περίοδός του, καθώς ανέπτυξε τις σχέσεις του με την ΕΕ και την Τουρκία και τις ΗΠΑ αδιαφορώντας για την ελληνική πολιτική.
       

Το ιστορικό

 Ο Ράμα απέδειξε για μια ακόμη φορά  ότι είναι καλός παίχτης. Βαλκάνιος, μικρός , αλλά παίχτης.  Στον χαιρετισμό του, Ράμα,  αναφέρθηκε στο σημερινό κλίμα των διμερών σχέσεων, το οποίο απέδωσε «στις εκλογικές πολιτικές σκοπιμότητες», όπως είπε. Χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη κατάσταση «με διαφωνίες και φιλονικίες αδερφών που κατοικούν σε χωριστά σπίτια». Απίστευτος κυνισμός. Το διεθνές δίκαιο δεν είναι “αδερφικό δίκαιο...”
Γιατί όμως ο Ράμα να στήσει την προτομή κάποιου που ήθελε να αυτονομηθεί η περιοχή;. Ιδού τι είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης λίγο μετά στις 13 Ιουλίου 1993:
“Η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα δεχθεί να ισχύσουν για την Ελληνική μειονότητα που ζει στην Αλβανία, άλλα μέτρα από εκείνα που θα ισχύσουν για τις αλβανικές κοινότητες εκτός Αλβανίας. Η κυβέρνηση της Ελλάδας απαιτεί τα ίδια δικαιώματα που ζητεί η αλβανική κυβέρνηση για τις αλβανικές κοινότητες στην τέως Γιουγκοσλαβία”
Σε άλλη δήλωσή του , στις 17 Ιουνίου 1998, ο ίδιος είχε δηλώσει στο Διδυμότειχο:
«Η Ελλάδα πρέπει να έχει το θάρρος να πει στην Αλβανία, ότι εκείνο που ζητά εκείνη για το Κοσσυφοπέδιο, το ζητάμε και εμείς για την Ελληνική Μειονότητα που ζει στη Βόρειο Ήπειρο, που είναι η πιο παλαιά και διεθνώς ανεγνωρισμένη»
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία σε συνέντευξη τύπου  στις 15 Οκτωβρίου 2000, ενόψει των δημοτικών εκλογών στην Αλβανία,  είχε δηλώσει:
«Διότι θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι το μέλλον των Βαλκανίων δεν μπορεί να υπάρξει με διαφορετική μεταχείριση στις διαφορετικές μειονότητες. Δεν υπάρχουν μειονότητες πρώτης και δεύτερης ταχύτητας. Δεν υπάρχουν μειονότητες προνομιούχες και μη προνομιούχες. Τα δικαιώματα τα οποία η Αλβανία διεκδικεί για την μειονότητά της στο Κοσσυφοπέδιο, αυτονοήτως είναι δικαιώματα τα οποία οφείλει να δώσει στην Ελληνική μειονότητα στην Αλβανία. Και νομίζω ότι είμαι σαφής.»
           

Σήμερα και στο μέλλον…

Το σκηνικό έχει αλλάξει ριζικά στις σχέσεις Ελλάδας -Αλβανίας. Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια στην συνέχεια για να οικοδομηθούν οι διμερείς σχέσεις σε ρεαλιστική πολιτική βάση και σταδιακά ο αλυτρωτισμός υποχώρησε. Σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ανύπαρκτος. Υποτίθεται ότι δεν μετέβη στην Δερβιτσάνη για να παραστεί στην αποκάλυψη της προτομής , προσποιούμενος τον ενοχλημένο για την φυλάκιση Μπελέρη. Όμως η φυλάκιση Μπελέρη και όσα συμβαίνουν στην ελληνική μειονότητα είναι συνέπεια της εγκατάλειψης κάθε έννοιας μειονοτικής πολιτικής, της ,καλώς νοούμενης πολιτικής. Από την πλευρά του ο Ράμα κατάλαβε ότι δεν έχει κανέναν λόγο να αποδεχθεί αιτήματα για τη μειονότητα καθώς γνωρίζει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπακούει πειθήνια στα κελεύσματα των ΗΠΑ και της ΕΕ . Προώθησε με άνεση τις ευρωαλβανικές σχέσεις χωρίς να τηρεί καν τα προσχήματα του κράτους δικαίου και του σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Ακύρωσε χωρίς καμία συνέπεια την συμφωνία για την ΑΟΖ και αρνείται να διαπραγματευθεί μια νέα συμφωνία. Ανέπτυξε στρατηγικές σχέσεις με την Τουρκία, καταργεί σταδιακά τα σύνορα με το Κόσοβο και δεν νοιώθει καμία πίεση.
Μια προτομή μάλιστα ενισχύει το προφίλ του. Αντίθετα η δήθεν ενόχληση του Μητσοτάκη είναι η επιβεβαίωση της μηδενικής επιρροής της χώρας μας στον περίγυρό της.
Πότε πατριδοκάπηλοι, πότε εθνικιστές, πότε ενοχλημένοι, πότε απειλητικοί περί δήθεν βέτο στην Αλβανία. Η αλήθεια είναι ωμή.
Η Ελλάδα , με δύο Μητσοτάκηδες πρωθυπουργούς, έκανε και κάνει σταθερά βήματα προς τα πίσω. Από τον αγοραίο λαικισμό , στον ακραίο εθνικισμό και αλυτρωτισμό και στον μηδενισμό. Η πραγματική εξαίρεση δηλαδή ...