Του Σωτήρη Σιδέρη

Η δημόσια απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ μέσω διαρκών αντεγκλήσεων και η ταυτόχρονη δημοσκοπική καθίζηση , οδήγησε σε τακτική αναδίπλωση όλες τις πλευρές.  Η συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου έφερε εκεχειρία μικρής διάρκειας. Κάθε πλευρά διατηρεί τις απόψεις της, οι υπόγειες διεργασίες εντείνονται και είναι βέβαιο ότι   στο βάθος είναι ορατή  η πολιτική καταιγίδα της Κεντρικής Επιτροπής. Μπορεί να μην παράγει πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνεχίζει να παράγει τάσεις με τη νέα συνιστώσα που δημιουργήθηκε με τον Τεμπονέρα και την νεαρή Διάνα Βουτυράκου και ορισμένα μέλη της ΚΕ. Φαίνεται πως ο Τεμπονέρας αποσκίρτησε από το κομματικό κατεστημένο και βάζει πλώρη για την δημιουργία μιας νέας ομάδας πίεσης που διεκδικεί τον δικό της χώρο.

Στο μεταξύ ο Κασσελάκης είναι φανερά αμήχανος  και σίγουρα έκπληκτος από την δημοσκοπική καθίζηση που είναι μια προσωπική ήττα και  έχει ανάγκη την  εκεχειρία . Αν οι δημοσκοπήσεις ήταν υπέρ του θα είχε απογειωθεί η έπαρσή του. Συνεργάτες έχει πολλούς, αλλά ηγετική ομάδα δεν διαθέτει,   για να επηρεάσει  καθοριστικά υπέρ του τις εξελίξεις. Η αντιπολίτευση χρεώνεται επίσης σημαντικό μέρος της έντασης, με την Έφη Αχτσιόγλου σε ενδιάμεσο ρόλο από τον οποίο κερδίζει καθημερινά πόντους..

Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι αβέβαιο. Διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς κάνουν όσοι θέλουν λύσεις. Εδώ όμως έχουμε δύο στρατόπεδα που θυμίζουν στρατούς διαφορετικών κρατών και όχι στελέχη που ανήκουν στο ίδιο κόμμα. Το πρόβλημα είναι "εδαφικό" στον ΣΥΡΙΖΑ με την έννοια ότι υπάρχουν δύο ισχυρές δυνάμεις, οι προεδρικοί και η αντιπολίτευση που διεκδικούν την ταυτότητα, τον χαρακτήρα και τα κλειδιά του κόμματος. Τυπικά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ζήτημα ηγεσίας, κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο Κασσελάκης εξελέγη σύμφωνα με το Καταστατικό. Πολιτικό είναι το πρόβλημα , γιατί η αντιπολίτευση δεν αποδέχεται την πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα του νέου προέδρου και έχει επιχειρήματα αρκετά. Οπότε γεφύρωση του χάσματος δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Μορατόριουμ  μπορεί να υπάρξει, ενιαίο κόμμα δεν θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ όσο  τα στρατόπεδα κρατούν τις γραμμές τους. Η πάλη των τάσεων είναι για την κυριαρχία εντός του ΣΥΡΙΖΑ και όχι έναντι της ΝΔ. Από την κατάσταση αυτή είναι εμφανές ότι ωφελούνται άλλα κόμματα, οπότε τίθεται το ζήτημα της άμεσης διευθέτησης των εσωκομματικών προβλημάτων, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, καθώς ο πολιτικός χρόνος μέχρι τις ευρωεκλογές, λιγοστεύει. Αν είναι να ιδρυθούν νέα κόμματα ή να επανασυγκοληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ας γίνει μια ώρα νωρίτερα. 

Η επιλογή Κασσελάκη να κινηθεί απειλητικά στο πεδίο των διαγραφών απέτυχε ήδη. Ήταν σίγουρο ότι θα αποτύχει και μόνο ο ίδιος ίσως που δεν έχει ζήσει τον ΣΥΡΙΖΑ νόμιζε ότι θα λύσει το πρόβλημα της αμφισβήτησής του με διαγραφές. Που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα υπάρξουν ποτέ. Αποχωρήσεις γίνονται και θα υπάρξουν και άλλες. Διαγραφές και μάλιστα του Φίλη, του Σκουρλέτη και άλλων δεν θα υπάρξουν. Οπότε ο Κασσελάκης ή θα αναδιπλωθεί ολοκληρωτικά ή θα επιδιώξει να το πάει μέχρι τέλους, πράγμα αμφίβολο, αλλά με προσωπικό κόστος που μάλλον δεν είναι σε θέση να το αναλάβει.

Τι μπορεί να συμβεί στην Κεντρική Επιτροπή; πολλά και τίποτα επί της ουσίας. Μπορεί να επισημοποιηθεί η διάσπαση , αλλά μπορεί να είναι τελικά ένα ρήγμα, μια μίνι διάσπαση με την αποχώρηση λίγων στελεχών. Μπορεί να έχουμε πλήθος διακηρύξεων από τις τάσεις που αυξάνονται και πληθύνονται σαν τις ρουκέτες στη Μέση Ανατολή, μπορεί να επιδιωχθεί αλλαγή Καταστατικού,απειλές και αποχωρήσεις, αλλά μπορεί να μείνουν και στα λόγια. Σχέδιο δεν έχει καμία πλευρά. Τακτικισμοί και ελιγμοί κυριαρχούν.
Η Έφη Αχτσιόγλου κινήθηκε έξυπνα. Έχασε και αποσύρθηκε προσωρινά όπως κάνουν όλοι οι αξιοπρεπείς που χάνουν εκλογές. Δεν ταυτίστηκε με την Ομπρέλα, ούτε η Ομπρέλα μαζί της. Σημειωτέον ότι η μισή Ομπρέλα ήταν με την Αχτσιόγλου  άλλη μισή με τον Τσακαλώτο και κάπως έτσι ο Κασσελάκης είχε μεγάλη διαφορά απο τον πρώτο γύρο. Τώρα η Αχτσιόγλου παραμένει στην σκηνή με τους συνεργάτες της Χαρίστη και Ηλιόπουλο και σίγουρα μπορεί να είναι η επόμενη λύση.